Στην Αθήνα επικρατεί ένα μείγμα ευεξίας από την παρουσία του Γάλλου προέδρου Ολάντ και υπόκωφης ανησυχίας από την ενισχυμένη και γεμάτη… όρεξη επιστροφή της τρόικας – υπόκωφη επειδή η κυβέρνηση θέλει να παρουσιάζει τις επαφές πιο εύκολες από ότι στην πραγματικότητα είναι για να δείξει έτσι και ότι έχει πετύχει μια πιο καλή συμφωνία.
Δυστυχώς, τίποτα από τα δύο δεν θα αντέξει στο χρόνο: αφενός, η ευεξία θα πετάξει σήμερα μαζί με τον Ολάντ, παρά τη στάση του για το χρέος καθώς αυτή προαπαιτεί όλα τα άλλα που όμως «καίνε» την κυβέρνηση – η διαφορά με τους Γερμανούς είναι τεράστια, όμως, αυτή την ώρα, τίποτα δεν κάνει τα πράγματα πιο εύκολα αφού οι άμεσες απαιτήσεις είναι δεδομένες και τελεσίδικες. Αφετέρου, ο υπόκωφος χαρακτήρας των εκφραστών των απαιτήσεων, της τρόικας, σύντομα θα μετατραπεί πλέον σε εκκωφαντικό: τα παραμύθια δεν κρατάνε πολύ…
Ενώ όμως στην Αθήνα συμβαίνουν όλα αυτά, άλλα νέα ήρθαν από το Στρασβούργο: σπάνε κόκαλα οι δηλώσεις Γιουνκέρ και Μοσκοβισί σε ντοκιμαντέρ του γαλλογερμανικού καναλιού ARTE, που εδρεύει στην πρωτεύουσα της Αλσατίας, με θέμα την τελευταία φάση των διαπραγματεύσεων Ελλάδας – δανειστών οι οποίες οδήγησαν τελικά στο τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο Τσίπρα.
«Αναρωτιόμουν συχνά, αν και όχι αληθινά, αν η κυβέρνηση της Ελλάδας ήταν κυνική. Είναι μεγάλο κατόρθωμα: οι Έλληνες με βάση μια αντιευρωπαϊκή προπαγάνδα απέρριψαν μια συμφωνία και ένα μήνα αργότερα η ελληνική κυβέρνηση να φέρνει ένα κείμενο πολύ πιο σκληρό απ’ αυτό που απέρριψε ο ελληνικός λαός. Είναι ένα πραγματικό κατόρθωμα», λέει ο Γιουνκέρ και συνεχίζει: «Ποτέ δεν κατάλαβα την στρατηγική της Ελλάδας. Πιστεύω ειλικρινά μετά απ’ όσα ζήσαμε ότι η Ελλάδα δεν είχε πραγματική στρατηγική. Η στρατηγική και τα σχέδια καταστρώνονταν μέρα με τη μέρα»…
Ταυτόχρονα, ο Μοσκοβισί συμπληρώνει: «Ηθελαν να μας οδηγήσουν έως το τέλος Ιουνίου με το ρολόι στο χέρι ελπίζοντας ότι το Grexit να μας τρομάξει αρκετά ώστε να κάνουμε υποχωρήσεις στο χρέος και σε κάποιες εμβληματικές μεταρρυθμίσεις. Αυτή ήταν η τακτική τους και ο Βαρουφάκης ήταν εδώ για να μην διαπραγματευτεί». Καταλόγισε δε ευθύνες στον υπουργό Παππά επειδή δεν επετεύχθη συμφωνία τον Ιούνιο: «Περάσαμε σχεδόν 24ωρες κλεισμένοι κι εδώ χάσαμε σίγουρα μια ευκαιρία. Πιστεύω ότι ο Τσίπρας ήταν πρόθυμος να διαπραγματευτεί όμως κάθε φορά ο Παππάς του έλεγε »Οχι κύριε πρωθυπουργέ δεν μπορείτε να υποχωρήσετε εδώ, δεν μπορείτε ξεκινήσετε απ’ αυτή την βάση». Και ο Τσίπρας επανέρχονταν λέγοντας: »Δεν μπορώ ξεκινάω απ’ αυτή τη βάση»»… Δεν είναι κωμικό, αν και μοιάζει. Δυστυχώς, είναι τραγικό. Και, με άλλα λόγια, η Ελλάδα, σύμφωνα με τους δύο κεντρικούς διαπραγματευτές της άλλης πλευράς, υπέστη κατά κράτος ήττα από τον συνδυασμό υψηλής ρητορικής, δημοψηφίσματος και άτακτης υποχώρησης. Και, μετά, ήρθε η μετάλλαξη και το «καλό μνημόνιο» που ο Τσίπρας έφερε…
Όλα αυτά δεν ήταν ανάγκη να μας τα πουν φυσικά εκείνοι – όπως άλλωστε ξέρουμε και το άλλο που είπε μετά ο Μοσκοβισί, ότι «ο Τσίπρας έχει πάθει μετάλλαξη». Τα ξέρουμε εδώ και καιρό, από την ημέρα που συνέβησαν. Βέβαια, η διαφορά είναι ότι ως τώρα, τα ξέραμε στα λόγια, που απλώς εκ νέου επιβεβαιώνονται.Τώρα, με την επιστροφή της τρόικας / θεσμών / κουαρτέτου / ομάδας Βρυξελλών κοκ, τα μαθαίνουμε και στην πράξη. Πικρά και επώδυνα: είναι αλήθειες που σκοτώνουν…
