Έτσι και τώρα το περιβόητο θέμα των τηλεοπτικών αδειών, χρησιμοποιείται και πάλι ως σανίδα σωτηρίας, προκειμένου η κυβέρνηση να αποσπάσει το ενδιαφέρον της κοινωνίας από τα επώδυνα μέτρα που νομοθετεί κατά συρροή.
Για το σημερινό στρεβλό καθεστώς, δεν ευθύνονται λοιπόν τα μέσα, που έχουν κάθε λόγο να επιθυμούν ένα σύγχρονο και διαφανές πλαίσιο λειτουργίας ανάλογο με αυτό που ισχύει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά το πολιτικό σύστημα που βολευόταν με αυτό το ιδιότυπο καθεστώς ομηρίας.
Με το αρμόδιο ΕΣΡ σε καθεστώς ημιπαράλυσης, έρχεται τώρα η κυβέρνηση με τις γνωστές και χιλιοειπωμένες κορώνες για εσωτερική κατανάλωση να παρουσιάσει ένα ακόμα νομοθετικό σχέδιο. Με προφανή επιδίωξη να καταστήσει ουσιαστικά τον εκάστοτε αρμόδιο υπουργό, απόλυτο ρυθμιστή της κατάστασης, αφού αυτός θα αποφασίζει τελικά για τον αριθμό των αδειών και μάλιστα απο μηδενική βάση, αγνοώντας μια ήδη διαμορφωμένη πραγματικότητα. Παράλληλα καθορίζονται μια σειρά προϋποθέσεις, από τον αριθμό των εργαζομένων, μέχρι του τι είδους πρόγραμμα θα εκπέμπεται, που αποτελούν ευθεία παρέμβαση στη λειτουργία τους .
Γιατί όπως συνέβη και στο παρελθόν, οι καιροσκοπικοί σχεδιασμοί μπορεί να γίνουν μπούμερανγκ για αυτούς που προσπαθούν να τους επιβάλλουν.
To BHMA