Ο «ιερόσυλος» κ. Δημητριάδης και οι αστικές συγκοινωνίες στον καιρό του ΣΥΡΙΖΑ

Τα τελευταία χρόνια του ΟΑΣΑ, του κεντρικού φορέα που εποπτεύει τις αστικές συγκοινωνίες στην Αθήνα, του μετρό συμπεριλαμβανομένου, ηγείται ο Γρηγόρης Δημητριάδης, ένας ταλαντούχος 37 χρόνος με καλές σπουδές, διεθνείς εμπειρίες και σύγχρονο πνεύμα διοίκησης.

Τοποθετήθηκε εκεί από τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, έχοντας προηγουμένως δώσει δείγματα γραφής στην οργάνωση ενός αποτελεσματικού σχήματος παρακολούθησης και υποβοήθησης των ελληνικών εξαγωγών.

Αναλαμβάνοντας την ευθύνη των αστικών συγκοινωνιών κατάφερε σε δύο χρόνια να τις νοικοκυρέψει και να τις αναδιαρθρώσει, μειώνοντας ταυτόχρονα τα εισιτήρια, χωρίς να χαθεί ούτε μια θέση εργασίας. Επί των ημερών του οι συγκοινωνίες έγιναν οικονομικά αποτελεσματικότερες και πιο αξιόπιστες, άνοιξαν στο επιβατικό κοινό, ιδιαιτέρως στις νέες γενιές και όλοι προσέβλεπαν σε καλύτερες μέρες.

Το υπόδειγμα που μεταφέρει ο κ. Δημητριάδης είναι συγκεκριμένο. Οι Αστικές Συγκοινωνίες οφείλουν να είναι αυστηρά οργανωμένες, μεταξύ τους συνδεδεμένες, οικονομικά αποτελεσματικές, να επιβαρύνουν κατά το δυνατόν λιγότερο τον κρατικό προϋπολογισμό και βεβαίως να ανταποκρίνονται με συνέπεια στις αυξανόμενες μεταφορικές ανάγκες των πολιτών της πρωτεύουσας. Γεγονός που απαιτεί εσωτερικά συνεπές σχέδιο, οργανωτικές επάρκειες και αφοσιωμένους ανθρώπους, ικανούς να συλλάβουν και να σχεδιάσουν ένα σχήμα αστικών συγκοινωνιών αντίστοιχο εκείνων που υπάρχουν στις μεγάλες πρωτεύουσες τις Ευρώπης.

Το σχήμα πολιτικής που «έτρεχε» στις αστικές συγκοινωνίες ο κ. Δημητριάδης βρέθηκε μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου αντιμέτωπο με το άλλο υπόδειγμα, αυτό που μετέφερε ο νέος υπουργός Μεταφορών. Το οποίο θέλει τις αστικές συγκοινωνίες κατά το δυνατόν χωρίς αντίτιμο και βεβαίως χωρίς ελέγχους και ελεγκτές για όσους δεν πληρώνουν εισιτήριο. Η πρώτη ουσιαστική σύγκρουση των δύο μοντέλων κατεγράφη με την επιβολή των capital controls.Ο υπουργός Μεταφορών εξέδωσε απόφαση για δωρεάν μεταφορές, η οποία διήρκεσε δύο εβδομάδες. Ο ΟΑΣΑ έχασε τότε έσοδα 10 εκατ.ευρώ και πολλά περισσότερα από το αίσθημα της δωρεάν μετακίνησης που μεταφέρθηκε στο επιβατικό κοινό. Όποια προσπάθεια είχε γίνει έως τότε για την πάταξη του φαινομένου της εισιτηριοδιαφυγής χάθηκε μονομιάς και σήμερα εκτιμάται ότι το κόστος από την αυθαίρετη δωρεάν μετακίνηση ξεπερνά τα 50 εκατ. ευρώ το χρόνο.

Ακολούθησαν διάφορες αψιμαχίες στη συνέχεια με εισβολές στα αμαξοστάσια και αρπαγή λεωφορείων στο όνομα της αλληλεγγύης για τους μετανάστες, οι οποίες μετέφεραν ακριβώς την άλλη αντίληψη που μετέφερε ο νέος υπουργός Μεταφορών για την έννοια του δημοσίου συμφέροντος.

Την περασμένη Τετάρτη ο κ. Δημητριάδης εκλήθη στη Βουλή προκειμένου να περιγράψει το σχέδιό του για την αναδιοργάνωση των αστικών συγκοινωνιών που είναι τμήμα του μνημονίου που ψήφισε η κυβέρνηση της Αριστεράς. Το παρουσίασε, το υπεράσπισε με επιχειρήματα και αντιμετωπίσθηκε θετικά από σημαντική μερίδα βουλευτών και κυβερνητικών βεβαίως.

Για το επίμαχο θέμα της εισιτηριοδιαφυγής ο κ. Δημητριάδης πρότεινε να αντιμετωπίζεται η επιβίβαση χωρίς εισιτήριο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, όπως μέχρι το 1992, ως πλημμέλημα και όχι ως πταίσμα που είναι σήμερα. Ιερά οργή κατέλαβε σχεδόν αυτόματα τον υπουργό Μεταφορών, ο οποίος απαιτούσε την παραίτηση του «ιερόσυλου» κ. Δημητριάδη.

Την Πέμπτη το πρωί το γραφείο του κ. Δημητριάδη κατελήφθη από αγανακτισμένους νέους, οι οποίοι απαιτούσαν τη διαγραφή προστίμων από φοιτητές που κυκλοφορούσαν στο μετρό χωρίς εισιτήρια και ζητούσαν από τον επικεφαλής του ΟΑΣΑ να πάρει πίσω τη δήλωση για την μετατροπή του αδικήματος από πταίσμα σε πλημμέλημα.

Το μεσημέρι της Τετάρτης ο κ.Δημητριάδης υπέβαλε την παραίτησή του στον υπουργό Μεταφορών, την οποία συνόδευσε με επιστολή πεπραγμένων.

Ο υπουργός Μεταφορών μπορεί πλέον να εφαρμόσει το υπόδειγμά του. Αυτό που δεν μπορεί να εγγυηθεί ωστόσο είναι τι είδους και ποιου επιπέδου αστικές συγκοινωνίες θα έχουμε.