Την κατάσταση που επικρατεί με τα πλωτά και εναέρια μέσα του Σώματος που δεν χρησιμοποιούνται περιέγραψε η Πανελλήνια Ένωση Αξιωματικών Λιμενικού Σώματος με έγγραφο προς τον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής κ. Θοδωρή Δρίτσα.
Στο κείμενο παραπέμπει σε δηλώσεις του πρώην υπηρεσιακού υπουργού Χρήστου Ζώη σύμφωνα με τον οποίο από τα 240 πλοία και σκάφη που διαθέτει συνολικά το Λιμενικό Σώμα το 36% είναι ακινητοποιημένα, από τα επτά αεροσκάφη τα τέσσερα είναι σε ακινησία και από τα έξι ελικόπτερα, μόνο το ένα πετάει «λόγω καταπόνησης και δυσκολίας εύρεσης χρημάτων». Οι συνδικαλιστές του Λιμενικού σημειώνουν πως σήμερα τουλάχιστον το 40% των πλωτών είναι εκτός δράσης.
Και προσθέτουν ότι «από τα προεκτεθέντα, άμεσα γίνεται αντιληπτό ότι όταν τα μισά περίπου επιχειρησιακά μέσα του Σώματος (πλωτά –εναέρια) είναι ακινητοποιημένα, με μικρές ή μεγαλύτερες βλάβες και ο μέσος χρόνος αποκατάστασής τους για διάφορους λόγους είναι μεγαλύτερος από τα διεθνώς παραδεκτά, τότε ο επιχειρησιακός βραχίονας του Σώματος είναι ακρωτηριασμένος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται».
Ως προς τις αιτίες που οδήγησαν σε αυτή τη κατάσταση υποστηρίζουν ότι είναι: «Η παλαιότητα των μέσων, η ελλιπής χρηματοδότηση για την τακτική τους συντήρηση (σημειώνεται ότι η συνεχής και η απρόσκοπτη λειτουργία των πλωτών επιταχύνει το χρόνο συντήρησης και μειώνει τον χρόνο ζωής των μέσων)»
Κάνουν λόγο ακόμη και για «απουσία οργανωμένων επισκευαστικών βάσεων» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι η επισκευαστική βάση της Ελευσίνας κατ’ ουσίαν δεν λειτουργεί, λόγω της έλλειψης στελεχιακού δυναμικού αλλά και μέσων, ενώ η αντίστοιχη της Θεσσαλονίκης έχει μείνει «στα χαρτιά».
Όπως λένε «στη βάση της Ελευσίνας υπάρχει μόνο ένας εξειδικευμένος τεχνικός, ενώ οι υπόλοιποι συνάδελφοι του που εργάζονται στον ίδιο χώρο είναι διοικητικοί υπάλληλοι και φύλακες»!
Επιπλέον αναφέρουν ότι υπάρχει «καθυστέρηση προμήθειας ανταλλακτικών λόγω γραφειοκρατικών διαδικασιών και υπάρχει άρνηση των επιχειρηματιών του διεθνούς ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου να συμμετάσχουν στους διεθνείς διαγωνισμούς που προκηρύσσονται, με τις προδιαγραφές που τίθενται κάθε φορά, πιέζοντας με αυτό τον τρόπο να επιβάλλουν τους δικούς τους όρους και πρακτικές».
Μια άλλη παράμετρο που αναδεικνύουν οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των λιμενικών είναι ο χώρος επισκευής των σκαφών. Όπως λένε εάν το κόστος επισκευής ξεπερνά τις 60.000 ευρώ τότε πρέπει να προκηρυχθεί διαγωνισμός ωστόσο ελληνικές εταιρείες λόγω αδυναμίας δεν μπορούν να συμμετάσχουν με αποτέλεσμα να συμμετέχουν ξένες οι οποίες παίρνουν τα σκάφη για να επισκευάσουν σε δικά τους ναυπηγεία. Η ΠΕΑΛΣ προτείνει για το θέμα αυτό την «υποχρεωτική αναγραφή στους όρους των συμβάσεων, ότι η επισκευή τους θα πραγματοποιείται στην Ελλάδα, πρακτική που ισχύει και επιβάλλεται από άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία κλπ)».
Σχετικά με τις μικρότερες –σε κόστος –ζημιές αυτές επισκευάζονται σε ελληνικά ναυπηγεία και τα χρήματα προέρχονται από χορηγίες, Λιμενικά Ταμεία, ενώ συχνά το χέρι στη τσέπη βάζουν και τα ίδια τα πληρώματα.
Αναφορικά με το μέσο όρο ακινησίας των πλωτών οι συνδικαλιστές του Λιμενικού λένε ότι ξεπερνά τα διεθνή στάνταρ καθώς ανάλογα με τη ζημιά μπορεί να φτάσει το ένα ή και δυο χρόνια αφού δεν υπάρχουν επαρκές εξειδικευμένο προσωπικό, εργαλεία και «στοκ» ανταλλακτικών.
Επίσης ανάμεσα στις άλλες προτάσεις που καταθέτει είναι «η αξιοποίηση και ουσιαστική λειτουργία της επισκευαστικής βάσης της Ελευσίνας αλλά και την ανάπτυξη και λειτουργία της επισκευαστικής βάσης στην Θεσσαλονίκη με την αξιοποίηση λιμενικού προσωπικού, αλλά και με την πρόσληψη εξειδικευμένου προσωπικού του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου. Με τον τρόπο θα αντιμετωπιστεί σε ένα μικρό βαθμό και η ανεργία που πλήττει τον κλάδο αυτό τα τελευταία χρόνια.Η ανάληψη πρωτοβουλιών για την απλούστευση των διαδικασιών προμήθειας ανταλλακτικών και συντήρησής τους. Περαιτέρω αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων (ΕΣΠΑ, Ταμείο εσωτερικής ασφάλειας κλπ)».
