Αυτό το ρεκόρ της ακούσιας προσφυγής του ελληνικού λαού στις κάλπες, από το 2012 έως σήμερα, με τρεις βουλευτικές εκλογές και ένα δημοψήφισμα, ασφαλώς και δεν εκφράζει τη λαϊκή βούληση.
Διότι σε κανένα ευνομούμενο κράτος του κόσμου δεν σύρονται οι πολίτες στη δοκιμασία (ψυχολογική και οικονομική) να εγκαταλείπουν τη δουλειά τους και να παίζουν κορώνα-γράμματα την αξιοπρέπεια και τη γαλήνη τους, εν ονόματι τεσσάρων ψηφοφοριών, που το μόνο που εξυπηρετούν είναι η διατήρηση στην εξουσία αρχομανών πολιτικών.
Αν το καλοσκεφτούμε, θα διαπιστώσουμε, ότι από τις δίδυμες εκλογές Μαϊου-Ιουνίου 2012 μοναδικός στόχος του Τσιπραϊκού ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένας και μόνον: Η απαξίωση κάθε πρωτοβουλίας για κυβερνήσεις εθνικής σωτηρίας με την περιφρονητική απόρριψη της ευχέρειας, που δίνουν οι εκ του Συντάγματος διερευνητικές εντολές, για την εξασφάλιση της διακομματικής συνεργασίας.
Το αν ο Αλέξης Τσίπρας και οι εξ απορρήτων συνεργάτες του (Φλαμπουράρης, πατήρ και υιός Παππάς, Βίτσας κ.α.) κατόρθωσαν να σύρουν σ’ αυτή τη δοκιμασία, όχι μόνον τον ελληνικό λαό, αλλά και να τινάξουν στον αέρα τη δημόσια οικονομία, αυτό το οφείλουν όχι μόνον στις δικές τους ταχυδακτυλουργικές ραδιουργίες, αλλά και σ’ ένα καλοσχεδιασμένο σύστημα πολιτικών «αλληλοεξυπηρετήσεων» όπως:
– Η όχι τυχαία, ή συμπτωματική επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου από τον ΣΥΡΙΖΑ, για την υποψηφιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας. Και μάλιστα, σε περίοδο, που η Κοινή Γνώμη ήταν πεπεισμένη ότι για το αξίωμα αυτό είχε ήδη προταθεί ο αδιαμφισβήτητης εντιμότητας και με ανεγνωρισμένο κύρος στην ΕΕ, Σταύρος Δήμας.
– Η εξασφάλιση σχέσης αμοιβαίου οφέλους του ΣΥΡΙΖΑ με τον Προκόπη Παυλόπουλο. Ο τελευταίος ικανοποίησε τη θεμιτή άλλωστε φιλοδοξία του, για την κατάληψη του έστω και χωρίς ουσιαστικές αρμοδιότητες, ύπατου πολιτειακού αξιώματος.
– Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ με τον εκλογικό νόμο του Παυλόπουλου 3636/2008 θα εξασφάλιζε, σε περίπτωση «πρωτιάς» στις βουλευτικές εκλογές, το bonus, το ευεργέτημα των επιπλέον 50 βουλευτικών εδρών.
Εδώ πλέον μιλάμε για την πιο αδιάντροπη καταπάτηση του συνταγματικού θεσμού της λαϊκής κυριαρχίας, εν ονόματι μιας δήθεν εξασφάλισης ισχυρής πλειοψηφίας, για ανετότερη τελεσφόρηση του κυβερνητικού έργου. Χωρίς βέβαια ο νομοθέτης να συνυπολογίζει σ’ αυτό το έργο και τις κυβερνητικές ατασθαλίες.
Θα είμαστε όμως μεροληπτικοί και άδικοι εάν καταλογίζαμε αποκλειστικά στον σημερινό Πρόεδρο της Δημοκρατίας το αντισυνταγματικό bonus των 50 εδρών. Διότι ο πρώτος διδάξας αυτή τη νομοθετική εκτροπή ήταν ο Κώστας Σκανδαλίδης, υπό την ιδιότητα του υπουργού Εσωτερικών, με τον νόμο 3231 του 2004, που καθιέρωνε το bonus (εκλογικό «πανοπροίκι») των αρχικώς 40 εδρών.
Αλλά και η πρόωρη διάλυση της Βουλής, για την προκήρυξη των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, με διάταγμα υπογεγραμμένο από τον Προκόπη Παυλόπουλο, αποτελεί ένα αλλιώτικο bonus προς τις κυβερνήσεις. Διότι με την πρόωρη διάλυση της Βουλής ανοίγει ο δρόμος, (σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών), για την παραγραφή κακουργημάτων μελών του υπουργικού συμβουλίου.
Θα μπορούσαμε αβίαστα να συμπεράνουμε, ότι με την πρόωρη διάλυση της Βουλής, έχουν παραγραφεί αδικήματα υπουργών, σε βαθμό κακουργήματος, σχετιζόμενα με το σκάνδαλο της Μονής του Βατοπεδίου. Και ρητά στο βούλευμα της παραπομπής των υπευθύνων μη πολιτικών προσώπων για το σκάνδαλο, καταλογίζονται ποινικές ευθύνες και για τους τότε υπουργούς Ευαγ. Μπασιάκο, Πέτρο Δούκα και Αλέξανδρο Κοντό της ΝΔ, οι οποίοι όμως δεν διώχθηκαν ποινικά γιατί είχαν… παραγραφεί τα αδικήματά τους!…
Συμπεράσματα: Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ χρεωστεί πολλαπλώς ευγνωμοσύνη στον Προκόπη Παυλόπουλο, όπως και η κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, ευγνωμοσύνη προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια για την …. λυτρωτική πρόωρη διάλυση της Βουλής.
Όμως, με παρόμοιο συμψηφισμό συμφερόντων ανάμεσα σε φορείς της πολιτικής ηγεσίας, οι «επαναστάτες» του ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ή ΠΑΝΑΛΕΞΗ όχι μόνον δεν διορθώνουν το «νταβατζίδικο» παρελθόν (ο χαρακτηρισμός είναι του Π. Καμμένου), αλλά επιπλέον ανοίγουν το δρόμο για αναγωγή του ψεύδους και της ύβρεως σε καθιερωμένη πολιτική συμπεριφορά.
Ο ελληνικός λαός αηδιασμένος σε ποσοστό που εγγίζει το 50%, με την ιστορική του αποχή από τις κάλπες, έδωσε το δικό του «όχι» στη μετατροπή του Κοινοβουλίου και των θεσμών σε προσωπικά φέουδα του ΠΑΝΑΛΕΞΗ. Έτσι, το Εκλογικό Σώμα μας οδηγεί αβιάστως στο συμπέρασμα ότι η προκατασκευασμένη «νίκη» του 35,5% με μια νέα τυχοδιωκτική τέταρτη προσφυγή στις κάλπες, θα επαυξήσει την αποχή σε ποσοστά που θα οδηγήσουν σε μείζον πολιτειακό πρόβλημα. Ακόμη και με ακύρωση της οποιασδήποτε εκλογικής ταχυδακτυλουργίας…
