Ε, τώρα εξηγούνται όλα: να λοιπόν τι έχει διδάξει πριν απ’ όλα τα άλλα ο πρωθυπουργικός μέντορας Φλαμπουράρης στον μαθητή του Τσίπρα: ότι με ένα μπλάνκο γίνονται όλα. Τα γράφεις, τα σβύνεις, τα αλλάζεις όπως σε βολεύει: ότι λες κι ότι κάνεις, με ένα μπλάνκο φεύγει και πας γι άλλα.
Ούτε τιμή, ούτε συνείδηση, ούτε ιστορία, ούτε ευθύνη. Τίποτα…
Είναι τόσο πλήρες μα και τόσο θλιβερό, τόσο παραποιητικό της πραγματικότητας, που δεν περιγράφεται: την ώρα που η επικαιρότητα των εκλογών κυριαρχείται ξαφνικά από τις ωραιότατες… δουλειές με μπλάνκο του… μέντορα είναι και η στιγμή που ο πρώην πρωθυπουργός έχει στήσει τη μεγαλύτερη πολιτική πλάνη των τελευταίων δεκαετιών απέναντι στον ελληνικό λαό: όχι μόνον κάνοντας τα ακριβώς ανάποδα από όσα είχε πει αλλά και συγχαίροντας τον εαυτό του γι αυτά…
Ε, αυτήν ακριβώς την ώρα, είναι που έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ με κεντρικό προεκλογικό μήνυμα «Η ιστορία έχει μνήμη». Λοιπόν: αναμφίβολα έχει δίκιο. Ακριβώς όμως επειδή έχει δίκιο, επίσης αναμφίβολα, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ προδήλως έχει πλέον αμνησία. Γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το πώς τολμά να επικαλείται τη μνήμη των πολιτών και της Ιστορίας, που αμφότερα με τέτοια ευκολία πρόδωσε. Ας δούμε χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Το σποτ του ΣΥΡΙΖΑ «Η Ιστορία έχει μνήμη» ρωτά (ρητορικά) τους πολίτες: «Ποιος διεκδίκησε τα κατοχικά δάνεια;» Η απάντηση είναι ουδείς – και φυσικά όχι ο ΣΥΡΙΖΑ: αποτελεί τεράστιο πολιτικό θράσος να λέει τέτοιου είδους ψεύδη: όπως και πριν, έτσι και επί των ημερών Τσίπρα, η Ελλάδα δεν έκανε το παραμικρό για να διεκδικήσει τις κατοχικές αποζημιώσεις και το αναγκαστικό δάνειο από τη Γερμανία. Αντίθετα, ο Τσίπρας έπνιξε για τα καλά το ζήτημα…
Το σποτ ρωτά ακόμα ποιος διαπραγματεύθηκε σκληρά για την Ελλάδα στην Ευρώπη και ποιος έκανε όλη την Ευρώπη να μιλά για την Ελλάδα: μα σύμφωνα με τον ίδιο τον Τσίπρα, ο κεντρικός του διαπραγματευτής, ο Βαρουφάκης, εξελίχθηκε σε πρόβλημα και έπρεπε να τον αλλάξει! Τι σκληρά; Τους πήγαν όπου ήθελαν, όπως ήθελαν. Αλλωστε, στη διαπραγμάτευση το μόνο που μετράει είναι το αποτέλεσμα κι αυτό υπήρξε τραγικό για την Ελλάδα. Οσο για το ότι όλοι μιλούν για εμάς, ευχαριστούμε τον πρώην πρωθυπουργό, αλλά θα προτιμούσαμε να είχε καταφέρει να κάνει πράξη το 5% από αυτά που είχε υποσχεθεί κι ας μην μιλούσε κανείς για την Ελλάδα: δεν είναι δυνατόν να τα λένε σοβαρά όλα αυτά…
Ρωτά επίσης ποιος τα έβαλε με τη φοροδιαφυγή του πλούτου, λες και έκανε κάτι ο ΣΥΡΙΖΑ λ.χ. στο λαθρεμπόριο καυσίμων, ή σε όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις που έχουμε τεράστια φοροδιαφυγή – φυσικά και δεν έκανε το παραμικρό. Ρωτά τέλος ποιος τα έβαλε, λέει, με τη διαπλοκή και άλλαξε το τοπίο των μέσων στην Ελλάδα: τι να πει κανείς: ίσως ο Φλαμπουράρης…
Είναι απύθμενο το πολιτικό θράσος να πηγαίνεις στις εκλογές με τέτοιου είδους χοντρά ψέματα, όταν τα προηγούμενα ψέματά σου έχουν κάνει τόσο μεγάλο κακό στον τόπο και στους πολίτες που σε είχαν εμπιστευθεί, όπως κάνει σήμερα ο Τσίπρας. Γι αυτό καλύτερα θα ήταν να ρωτούσε και κάποια ακόμα αφού ασχολείται με τη μνήμη της Ιστορίας:
Λ.χ, ποιος είπε ότι θα σκίσει τα μνημόνια για να γίνει πρωθυπουργός; Ποιος μιλούσε για μερκελισμό;
Ποιος θα έβαζε τους δανειστές να χορέψουν πεντοζάλη; Ποιος ζήτησε «Όχι» στο μοιραίο δημοψήφισμα για να το κάνει αμέσως «Ναι» στις πλήρεις απαιτήσεις των δανειστών εγκλωβίζοντας όσο ποτέ την Ελλάδα; Σε ποιου τις ημέρες έκλεισαν οι τράπεζες και εφαρμόστηκαν περιορισμοί κίνησης κεφαλαίων;
Σε αυτά τα ερωτήματα είναι που θα ζητήσει απαντήσεις η Ιστορία. Προσωπικά από τον Τσίπρα. Γιατί στην Ιστορία, δυστυχώς γι αυτόν, δεν πιάνει το μπλάνκο…
