Τη Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου ο Ευάγγελος Βενιζέλος μίλησε στους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Άρη Ραβανό για το ΠΑΣΟΚ, τις εκλογές, τις κυβερνητικές συνεργασίες και την υπόθεση Φλαμπουράρη{{{ audio1 }}}{{{ audio2 }}}
Για την υπόθεση Φλαμπουράρη
«Όταν αναγορεύεις σε κύριο θέμα σου τη σύγκρουση μεταξύ παλιού και νέου, όταν διεκδικείς ένα ανύπαρκτο ηθικό πλεονέκτημα, όταν προσπαθείς να συκοφαντείς τους αντιπάλους σου, όταν χυδαιολογείς και μετατρέπεις σε γκρίζο τοπίο τη δημόσια ζωή της χώρας, είσαι υπόλογος, όπως διεκδικείς να καταστήσεις υπόλογους τους αντιπάλους σου. Τι θα είχε συμβεί, αν όλα αυτά που αφορούν τον κ. Φλαμπουράρη, τον κ. Τσίπρα και την οικογένειά του, άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αφορούσαν στελέχη άλλων κομμάτων, του λεγόμενου, ας το πούμε, μνημονιακού φάσματος στο οποίο προχώρησε τώρα και ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι θα είχε συμβεί;»
Για τις εκλογές, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις μετεκλογικές συνεργασίες
«Αφού ζήσαμε την περιπέτεια του βλαπτικού επταμήνου, αφού είδαμε τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει τη μεταστροφή, αλλά να μην το παραδέχεται και να θέλει να παραπλανήσει για τρίτη φορά το εκλογικό σώμα. Έγκειται στο ότι δεν εμφανίζεται ως αυτό που υπέγραψε και ως αυτό που έκανε, αλλά εμφανίζεται ως αμφισβητίας των δικών του ενεργειών και των δικών του επιλογών. Δεν αποδέχεται το αυτονόητο, δηλαδή δεν αποδέχεται, λόγω της δικής του διάσπασης και του δικού του ετερόκλητου – παρά φύση, όπως είπε – σχήματος με τον κ. Καμμένο.
Εμείς αναγκαστήκαμε να ψηφίσουμε το μνημόνιο Τσίπρα-Καμμένου στην προηγούμενη Βουλή, για να σταθεί η χώρα όρθια και τώρα λέει «θα πορευτώ μόνος μου». Πρέπει η αθροιστική δύναμη των δύο κομμάτων, των δύο πρώτων, να είναι η μικρότερη δυνατή, να ενισχυθεί ο μεσαίος χώρος, αν ενισχυθεί ο ρόλος του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τη ΔΗΜΑΡ και τις κινήσεις πολιτών, να εξαναγκαστούμε ως τόπος να πάμε σε μια συνεργασία, η οποία να περιλαμβάνει τους πάντες όσοι έχουν δηλώσει ότι πιστεύουν στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Διότι θα ήταν τραγικό να πάμε σε μια κυβέρνηση οριακής πλειοψηφίας, η οποία δεν μπορεί να πάρει δύσκολες αποφάσεις και θα ήταν επίσης λάθος ανιστόρητο να απαλλαγεί το δεύτερο κόμμα της ευθύνης για την πορεία της χώρας. Είτε δεύτερος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ είτε δεύτερη είναι η Ν.Δ.
Χρειάζεται μια κυβέρνηση, στην οποία να μετέχουν όλα τα κόμματα, τα οποία αποδέχονται το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Αλλά αυτό, δεν το είχε ο ΣΥΡΙΖΑ τότε, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ τότε είχε εσωκομματικό πρόβλημα. Τι να το κάνεις, όταν χρειάζεσαι συναίνεση, η οποία να αφορά την κοινωνία; Είναι δυνατόν να βγάζεις κάποιον απ’ έξω; Ας πάρουμε το φιλικό ως προς τον κ. Τσίπρα σενάριο. Είναι το κόμμα του πρώτο, παρά το ό,τι έχει κάνει και παρά την ευθύνη που φέρει και εντάξει, αναγκάζονται και τα άλλα κόμματα τα μικρά να τον στηρίξουν ή να τον ανεχτούν. Τι σημαίνει αυτό; Πώς πάμε στη Βουλή, πώς πάμε στην κοινωνία, πώς κινητοποιούνται οι παραγωγικές δυνάμεις και γιατί η Ν.Δ. να είναι στο απυρόβλητο και να κεφαλαιοποιεί το μέλλον της, ενώ οι άλλοι θα αγωνίζονται να πάρουν σκληρές αποφάσεις και να τραβήξουν το κάρο των μεταρρυθμίσεων και της ανόρθωσης της χώρας; Τι λογική έχει αυτό; Ή το άλλο σενάριο, ότι βγαίνει η Ν.Δ. πρώτη, που το διεκδικεί και κάνουμε εμείς την αντίστροφη πορεία, διότι αναγκαζόμαστε πάλι, για να κυβερνηθεί ο τόπος, να συμπράξουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ φυσικά θα βρει την ευκαιρία να ανεβάσει τους αντιμνημονιακούς τόνους, τους εξυπναδισμούς, τις δημαγωγίες, τους λαϊκισμούς.
(Μπορεί να εγγυηθεί την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας) το σχήμα, το οποίο λειτούργησε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο στη Βουλή. Το σχήμα στο οποίο ήταν μέσα όλα τα κόμματα. Δεν χρειάζεται να είναι και όλα τα κόμματα, δηλαδή. Δεν εκφράζω όλα τα κόμματα, τα οποία είναι στο φάσμα αυτό. Δεν μιλάω εξ’ ονόματος του κ. Καμμένου, ας πούμε.
(Το ΠΑΣΟΚ) θα θέσει ως όρο (και τη συμμετοχή) της Ν.Δ. Εμείς είχαμε θέσει ως όρο τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ από το Μάιο 2012. Η θέση μας είναι ότι πρέπει να κληθούν, να συστρατευτούν και να αναλάβουν ευθύνη όλοι. Δεν υπάρχει αυτό το πρόβλημα (σ.σ.: να είναι η Χρυσή Αυγή αξιωματική αντιπολίτευση). Η έννοια της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι μια έννοια του κανονισμού της Βουλής, δεν είναι μια έννοια συνταγματική. Τι θα πει, αξιωματική αντιπολίτευση για ένα μικρό κόμμα μονοψήφιας δύναμης; Και ο κανονισμός προβλέπει ότι η Χ.Α. δικαιούται να έχει ως τρίτο κόμμα αντιπρόεδρο στη Βουλή και δεν εξελέγη ο αντιπρόεδρος. Αξιωματική αντιπολίτευση, είναι μια έννοια πού έχει κατασκευάσει ο κανονισμός της Βουλής για μια φυσιολογική κατάσταση, όπου έχεις μεγάλα κόμματα, τα οποία σχηματίζουν πλειοψηφίες. Δεν έχει δικαιώματα η αξιωματική αντιπολίτευση. Επειδή έχει δύο γραμματείς παραπάνω ή ότι μιλάει δύο λεπτά παραπάνω; Όταν σχηματίστηκε η κυβέρνηση Παπαδήμου, ποιος ήταν αξιωματική αντιπολίτευση; Κανείς δεν ήταν. Ήταν το ΚΚΕ. Και τι έγινε, συνέβη κάτι; Ψεύτικο (αυτό το) επιχείρημα (που έχει θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ). Ένα παιδαριώδες, προκλητικό και ψεύτικο επιχείρημα.»
Για τα «βαρίδια» στα οποία αναφέρθηκε ο Αλ. Τσίπρας, προκειμένου να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ
«Φυσικά θα κατονομάσει κι εμένα. Διότι υπάρχουν και δύο συμπεριφορές. Λέει «εγώ Βενιζέλος δεν θα γίνω. Να γίνω αντιπρόεδρος του κ. Μεϊμαράκη». Προφανώς, δεν θα γίνει. Γιατί δεν έχει τη δική μου αίσθηση, εθνικής ευθύνης. Τη δική μου συνείδηση δημοκρατικής δεοντολογίας. Τι να διευκολύνω; Τι θα ήθελε δηλαδή; Να μην τον ψηφίσω στη Βουλή; Είπα εγώ ότι θέλω να μετέχω σε μια κυβέρνηση με τον Τσίπρα; Έχει όμως διανοηθεί τι θα συνέβαινε, εάν το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι στηρίζει μια κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς τον Τσίπρα πρωθυπουργό; Ο κ. Τσίπρας αλλοιώνει τον τρόπο σκέψης της κοινωνίας, γιατί λέει το εξής κολοσσιαίο ψέμα, ότι το θέμα μας είναι το χρέος. Αυτό είναι ψέμα. Το θέμα μας, δεν είναι το χρέος. Το χρέος είναι ένα θέμα, το οποίο έχουμε αντιμετωπίσει από το 2012 και τώρα, όποια κι αν ήταν η κυβέρνηση, εφόσον θα πηγαίναμε στην προληπτική πιστωτική γραμμή και τώρα στο τρίτο μνημόνιο, θα μάς δώσουν και τις περαιτέρω μειώσεις, όπως προβλέπεται από το 2012. Γλύφει εκεί πού έφτυνε! Όμως, το πρόβλημα της χώρας δεν είναι το χρέος. Όταν λέει η ελληνική κυβέρνηση ότι «το χρέος μου δεν είναι βιώσιμο», είναι σαν να λέει στο ΔΝΤ «μην μας δανείζεις». Άρα, το ΔΝΤ θέλει μια διαβεβαίωση της Ευρώπης ότι είναι τεχνικώς βιώσιμο το χρέος. Όταν επίσης λέει η ελληνική κυβέρνηση ότι «το χρέος μου δεν είναι βιώσιμο», στην πραγματικότητα θέτει σε κίνδυνο την στήριξη των ελληνικών τραπεζών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και τον ELA.»
