Απαντες σήμερα ασχολούνται με το χθεσινό ντιμπέιτ, το οποίο όμως, στην πραγματικότητα πολύ περιορισμένη σημασία έχει ενώ, την ίδια στιγμή, άλλα, πολύ σημαντικότερα συμβαίνουν. Πάντως, ως θεατρική παράσταση, από πλευράς Τσίπρα, είχε ασφαλώς ενδιαφέρον…
Στις 28 Αυγούστου, δηλαδή την ημέρα που η γερμανική κυβέρνηση είχε ανακοινώσει ότι θα δεχθεί 300.000 Σύρους πρόσφυγες, η παρούσα στήλη έγραφε ότι αυτή ήταν και η πρώτη ευρωπαική πράξη του Βερολίνου, η πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια ηγεμονικής λογικής και εθνοκεντρικής πολιτικής που η Γερμανία συμπεριφερόταν ως ευρωπαική χώρα κι όχι ως κατασκευαστής μιας γερμανικής Ευρώπης. Όμως, για όποιον αντιλαμβάνεται τη γερμανική πολιτική, όλο αυτό ήταν παράδοξο. Υπήρχε λοιπόν μια επιφύλαξη διατυπωμένη αμέσως μετά: «Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα υπάρξουν «αστερίσκοι» που θα αλλοιώνουν ουσιαστικά αυτή τη νέα πολιτική, η Γερμανία κάνει σήμερα κάτι που είναι πολλαπλά σημαντικό και, σε ένα βαθμό, μετά από πάρα πολύ καιρό, ελπιδοφόρο για το μέλλον της Ευρώπης» – αυτά για όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι η κριτική στο Βερολίνο είναι κάτι σαν… μανία, ή ότι είναι περίπου έγκλημα το να κρίνεις τη γερμανική πολιτική…
Γιατί, τελικά, δεν υπήρξαν απλώς αστερίσκοι, αλλά υπήρξε πλήρης ανατίναξη αυτής της πολιτικής με την απόφαση του Βερολίνου να κλείσει τα σύνορα με την Αυστρία αναστέλλοντας μονομερώς τη Συνθήκη Σένγκεν, προκειμένου να σταματήσει το κύμα των προσφύγων προς τη Βαυαρία.
Το Βερολίνο συμπεριφέρθηκε τελικά όπως αναμενόταν έπειτα από ένα «διάλλειμα» αντιευρωπαικής πολιτικής που ήταν αποτέλεσμα, κι αυτό, εθνικών επιδιώξεων και προπαγανδιστικής κατεύθυνσης.
Δεν υπάρχει σήμερα μεγαλύτερη αντιευρωπαική δύναμη από την ίδια τη Γερμανία, η οποία κατευθύνει την πολιτική της με εθνικά και μόνον κριτήρια, βαφτίζοντάς τη ψευδεπίγραφα «ευρωπαική», ενώ δεν είναι. Αυτό το απέδειξε πολλάκις ο χειρισμός της στην κρίση, όπως το αποδυκνεύει σήμερα και ο χειρισμός της στο ζήτημα των προσφύγων ενός πολέμου που η Δύση προκάλεσε: αυτή τους έκανε πρόσφυγες όλους αυτούς τους ανθρώπους…
Τι κι αν η Γαλλία αντιδρά και καλεί όλες τις χώρες που έχουν υπογράψει τη Σένγκεν να την εφαρμόσουν; Τι κι αν πλήθος άλλες χώρες πνίγονται σήμερα από το πρόβλημα, από την τραγωδία αυτών των ανθρώπων;
Η Γερμανία όχι απλώς είπε ψέματα, όχι απλώς κορόιδεψε τους πάντες, όχι απλώς φορτώνει το πρόβλημα στους άλλους, όχι απλώς γράφει στα παλιά της τα παπούτσια τις ευρωπαικές συνθήκες για τις οποίες υποτίθεται ότι τόσο πολύ κόπτεται, αλλά, ίσως κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί όμως συνέβη, κάνει και παρατηρήσεις, ειδικά στην πτωχευμένη Ελλάδα, ότι δεν μπορεί λέει να φυλάξει τα σύνορα της Ευρώπης!…
Δεν υπάρχει σήμερα εχθρικότερη δύναμη προς την ενιαία Ευρώπη από το Βερολίνο και την πολιτική του – και μάλιστα σε συνολικό επίπεδο. Και οι Βρυξέλλες, που ελέγχονται από το Βερολίνο είτε το αντιλαμβάνονται είτε όχι, σπεύδουν να «νομιμοποιήσουν» αυτή την απόφαση – ας το είχε κάνει η Ελλάδα αυτό, ή κάποια άλλη αδύναμη χώρα, και θα είχε σηκωθεί θύελλα από την Επιτροπή…
Οι Γερμανοί φυσικά τα ξέρουν όλα αυτα καθώς συνειδητά χτίζουν μια γερμανική Ευρώπη. Μήπως λοιπόν έχει έρθει πια επιτέλους η ώρα να τα καταλάβουμε κι όλοι οι άλλοι; Ή θα συνεχίσουμε να κοιμόμαστε διαρκώς έντρομοι από το φόβο προς τη δύναμή τους; Βέβαια, όλα αυτά, δεν είναι παράδοξα: η μεγάλη, ενωμένη Γερμανία – όχι δηλαδή η Γερμανία της Βόννης – πάντα ήταν αντιευρωπαική δύναμη: εκτός κι αν η Ευρώπη ήταν εκείνο που η ίδια επιθυμούσε…
