Ας είμαστε ειλικρινείς. Ποιος περίμενε κάτι καλύτερο από αυτό τον τραγέλαφο που είδαμε διακαναλικά; Ποιος φαντάστηκε ότι ένα τηλεοπτικό πλατό με κανόνες συζήτησης (και μετάδοσης) που παραπέμπουν σε καθεστώς Βορείου Κορέας θα ενέπνεε και οι άχαροι μονόλογοι θα γίνονταν μια ενδιαφέρουσα συζήτηση; Και ποιος αλήθεια φαντάστηκε ότι μέσα σε ένα βράδυ ο ξύλινος πολιτικός λόγος που μέχρι τώρα αναλώνεται σε σποτ – τρολαρίσματα εαυτών και αντιπάλων, και το θεωρεί και σουξέ, θα μπορούσε να ζωντανέψει και να γίνει ουσιαστικός; Κανείς. Σχεδόν όλοι περίμεναν πως το πρώτο προεκλογικό ντιμπέιτ θα ήταν τηλεοπτική «πατάτα». Και δικαιώθηκαν.
Την ευθύνη φυσικά για την τηλεοπτική αλλά κυρίως για την πολιτική και δημοσιογραφική αποτυχία που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Δευτέρας τη φέρουν όλες οι πλευρές.
Οι πολιτικοί διότι κατασπατάλησαν τηλεοπτικό χρόνο για να αερολογήσουν, να απαντούν άλλα αντί άλλων, να αρνούνται να καταθέσουν επιχειρήματα και αντ’ αυτού να κριτικάρουν τους διπλανούς. Κατήργησαν αυτό που συνιστά την ουσία της επικοινωνίας: τη μετάδοση μηνύματος. Ποιο μήνυμα «πέρασε» στον κόσμο και από ποια πλευρά; Φορτισμένος ο Αλέξης Τσίπρας, εριστικός ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, θεωρητικός ο Σταύρος Θεοδωράκης, παλαιοκομματικός ο Πάνος Καμμένος, εκτός εποχής η Φώφη Γεννηματά, προβλέψιμος ο Δημήτρης Κουτσούμπας, αδιάφορος ο Παναγιώτης Λαφαζάνης.
Οσο για τους δημοσιογράφους; Μάλλον οι εντυπώσεις εξατμίστηκαν στις εμφανίσεις οι οποίες σε μεγάλο ποσοστό ήταν αποτυχημένες. Έβαλαν τα χέρια τους και έβγαλαν τα μάτια τους επιλέγοντας να κάτσουν στο τραπέζι έχοντας αποδεχτεί όρους που καταργούν επί της ουσίας βασικές αρετές και κανόνες της δημοσιογραφίας. Ορισμένες ερωτήσεις παρέπεμπαν σε τοποθετήσεις ενώ υπήρξαν στιγμές που η παρουσία του κ. Γιομπαζολιά έδωσε διάσταση αλλοτινών εποχών.
Και αν ο στόχος ήταν να μειωθούν οι αναποφάσιστοι, μετά το χθεσινό οι πιθανότητες είναι μάλλον να αυξηθούν. Παρότρυνση: Ας δουν οι συμβουλάτορες και οι πολιτικοί αρχηγοί έστω ένα αμερικανικό debate πριν από τη Δευτέρα. Παράκληση τηλεθεατών.
