«Ζήσαμε όλοι έντονα τη συγκίνηση της μηνιάτικης προσπάθειας για πολιτισμό», είπε σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής της πετυχημένης διοργάνωσης Παντελής Βούλγαρης με αφορμή το πέσιμο της αυλαίας του 1ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ανδρου. Οντως. Τα sold out ήταν αλεπάλληλα όλο τον Αύγουστο στο ολοκαίνουριο ανοικτό θέατρο της Χώρας, με αποτέλεσμα ο θεσμός να ανανεώσει με όρεξη το ραντεβού του με το κοινό το ερχόμενο καλοκαίρι.
«Το θέατρο έγινε κέντρο συνάντησης» είπε ο Π. Βούλγαρης. «Δεν υπήρχε εκδήλωση που δεν ήταν γεμάτο. Και δεν υπήρχε εκδήλωση που δεν έπρεπε να είχαμε προβλέψει και δεύτερη παράσταση. Το θέατρο αλλά και το φεστιβάλ ήταν κάτι που έλειπε από την Ανδρο. Στεριώνει ένας θεσμός που θα έχει πορεία και μέλλον».
Το 2016 το Διεθνές Φεστιβάλ Ανδρου, με στέγη το ολοκαίνουριο ανοικτό θέατρο της Χώρας Ανδρου, που δώρισε ο Ανδρεώτης Αλκιβιάδης Τάττος στον τόπο του, η διοργάνωση του Δήμου Ανδρου, υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού, που έφερε για πρώτη φορά στο νησί παραστάσεις της Επιδαύρου και του Εθνικού Θεάτρου, θα είναι και μεγαλύτερης διάρκειας κι εμβέλειας: με ξένες μετακλήσεις ή συμπράξεις με συγκροτήματα απ’ το εξωτερικό, καλλιτεχνικές παραγωγές σχεδιασμένες ειδικά για την Ανδρο, αλλά και παραστάσεις που θα μεταφερθούν και σε άλλα σημεία του νησιού.
«Η δουλειά μας για το 2ο Διεθνές Φεστιβάλ Ανδρου ξεκινάει σήμερα», λέει χαρακτηριστικά ο Π. Βούλγαρης. «Ο δεύτερος χρόνος είναι πολύ σημαντικός. Αρχίζουμε την έρευνα και με το εξωτερικό. Πρέπει να υποστηριχθεί ο διεθνής χαρακτήρας της διοργάνωσης. Το 2016 σκοπεύουμε να συμπεριλάβουμε και όσα δεν προφτάσαμε φέτος: χορό, κινηματογράφο, κλασική μουσική».
Ειδικότερα, στον αποχαιρετισμό που απηύθυνε στην εκδήλωση λήξης της διοργάνωσης, το Μαθητικό Διαγωνισμό Διηγήματος και Ποίησης «Ανδρέας Εμπειρίκος», ανέφερε, μεταξύ άλλων:«Ο Ανδρέας Εμπειρίκος θα χαιρόταν το θέατρο, αν ήταν εδώ, θα χαιρόταν γιατί όλο αυτό το μήνα γνωριστήκαμε μεταξύ μας μέσα από τις εκδηλώσεις. Η ιστορία της τέχνης δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από αυτό που προκύπτει κατόπιν: η επικοινωνία, η ανάγκη για κουβέντα, η ανάγκη για σκέψη».
Κατέληξε συγχαίροντας τους δασκάλους που ενθαρρύνουν τους μαθητές να προστρέχουν στην ποίηση: «Ανοίξτε την ποίηση μές στο σπίτι! Κλείστε την τηλεόραση! Και λιγάκι σκεφτείτε τον Ρίτσο, τον Μανώλη Αναγνωστάκη, τον Πατρίκιο, την Κική Δημουλά. Ενα κόσμο που μόχθησε για να διασώσει μια γλώσσα που είναι προτέρημα να την έχουμε».
