Η επιβολή ΦΠΑ 23% σε όλο το φάσμα της ιδιωτικής εκπαίδευσης αποτελεί μια δυσβάστακτη επιβάρυνση για χιλιάδες οικογένειες. Γιατί δεν είναι μόνο τα ιδιωτικά σχολεία, είναι τα φροντιστήρια, οι ξένες γλώσσες, τα ωδεία όπου φοιτούν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι, αναζητώντας είτε μια θέση στον ήλιο της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, είτε για να αποκτήσουν κάποια επιπλέον προσόντα, ώστε να μπορέσουν να βρουν δουλειά.
Η καταφυγή στην ιδιωτική εκπαίδευση, είναι συνέπεια της αδυναμίας και των παθογενειών της δημόσιας εκπαίδευσης, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των καιρών. Επιπλέον η επιλογή αυτή δεν αφορά μερικές χιλιάδες προνομιούχων οικονομικά οικογενειών. Δεκάδες χιλιάδες μισθωτοί ή μικρομεσαίοι επαγγελματίες προσπαθούν από το υστέρημα τους να εξασφαλίσουν καλύτερες συνθήκες σπουδών και μάθησης για τα παιδιά τους.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι καμιά χώρα στην Ευρώπη δεν επιβάλλει ανάλογη φορολογία στην εκπαίδευση. Παρά τις ασφυκτικές ανάγκες, ήταν λάθος η απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης στην προσπάθεια της να αναζητήσει ισοδύναμα φορολογικά έσοδα να καταφύγει στην ιδιωτική εκπαίδευση. Προφανώς λόγω της γενικότερης αντίληψης που τη διαπερνούσε ότι κάθε τι ιδιωτικό όχι μόνο δεν αξίζει καμιάς προστασίας, αλλά πρέπει να φορολογείται όσο το δυνατόν περισσότερο.
Με δεδομένες τις πιεστικές πράγματι ανάγκες για εκπλήρωση των δημοσιονομικών στόχων που έχουν αναληφθεί, επιβάλλεται να γίνει κάθε δυνατή προσπάθεια να ακυρωθεί ο ΦΠΑ στην εκπαίδευση ή τουλάχιστον να μειωθεί στο μικρότερο δυνατό συντελεστή. Σε τελευταία ανάλυση μπορούμε να ζήσουμε μια χαρά καταναλώνοντας ελάχιστα λιγότερες ποσότητες κρέατος, από να στερήσουμε τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους να αποκτήσουν καλύτερη εκπαίδευση και περισσότερα γνωστικά εφόδια για να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής.
