Πλέον όλα τα πολιτικά προσωπεία έχουν θρυμματιστεί και όλοι οι καθρέφτες του πολιτικού αυτοθαυμασμού έχουν σπάσει. Η μετάβαση που ζει η χώρα προσλαμβάνει μέρα με τη μέρα δραματικές διαστάσεις και αυτό που κυοφορείται ίσως είναι πιο δραματικό.
Μέσα σε αυτό το μεταβαλλόμενο περιβάλλον οι εκλογές που έρχονται «διεκδικούν» μια λύση, που ούτε και αυτή φαίνεται πραγματοποιήσιμη. Πέρα από τον υπερφίαλο στόχο της αυτοδυναμίας, στα εμπόδια που έχουν ήδη συσσωρευτεί προστίθεται η αδυναμία του λαού, η αδυναμία του ψηφοφόρου, η αδυναμία του σημερινού Ελληνα να αποδεχθεί την ανάγκη της δοκιμασίας, την αναγκαιότητα λύσεων, λύσεων συγκεκριμένων, λύσεων με κόστος. Χωρίς τη συνειδητοποίηση από τον λαό αυτής της αναγκαιότητας δεν υπάρχει στη χώρα επόμενη μέρα.
Στο μέτωπο αυτό, στο κρίσιμο και φλεγόμενο μέτωπο της συνειδητοποίησης, οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας υστερούν, καθυστερούν, αναντίστοιχες με τα προβλήματα και την εποχή. Και δεν έχει, ως προς το πολιτικό αποτέλεσμα, καμία σημασία αν αυτό γίνεται συνειδητά ή όχι. Η άρνηση των πολιτικών δυνάμεων να μπουν στην αναγκαία σύγκρουση με τα λαϊκά στερεότυπα και τη λαϊκή μυθοπλασία που οι ίδιες εξέθρεψαν επιδεινώνει την κοινωνική και πολιτική κατάσταση της χώρας, αφού οι διεκδικητές των λύσεων, οι πολιτικές δυνάμεις, λειτουργούν ως ανάχωμα σε αυτή την αναγκαία συνειδητοποίηση.
Σήμερα όσο ποτέ η υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων περνάει από την εναντίωση στα αυτονόητα που ο λαός αποδέχεται και στις μυθοπλασίες στις οποίες ο λαός παγιδεύεται.
Μόνο μέσα από αυτόν τον δρόμο της εναντίωσης θα αποκτήσουν σημασία οι εκλογές που έρχονται. Διαφορετικά την Κυριακή, το βράδυ των εκλογών, θα μιλάμε με τις ίδιες λέξεις, περιστρεφόμενοι γύρω από αριθμούς που μικρή πολιτική σημασία θα έχουν, με κλειστές τις πόρτες για την επόμενη φάση. Και φοβάμαι ότι θα μιλάμε πάλι για εκλογές.
*Ο κ. Λευτέρης Κουσούλης είναι πολιτικός επιστήμονας.
