Τόχε πει πρόσφατα ο Σταύρος Θεοδωράκης στη Βουλή πατώντας τον «κάλο» της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ η οποία ξεσηκώθηκε εναντίον του : το κυριότερο μειονέκτημα του κόμματος του κ. Τσίπρα είναι ότι οι περισσότεροι από τους βουλευτές της «πρώτη φορά Αριστεράς» δεν έχουν ούτε ένα ένσημο , δεν έχουν δουλέψει ποτέ ,αλλά αναδείχτηκαν στην πολιτική μέσω του κομματικού σωλήνα .
Σ΄αυτό οφείλεται – εν πολλοίς – και η πλήρης άγνοια των περισσοτέρων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάληψη πρωτοβουλιών επανεκκίνησης της πραγματικής οικονομίας που είναι και το σημαντικότερο ζητούμενο στη χώρα σήμερα.
Οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ καταλαβαίνουν από πολιτική, από επικοινωνία και από αντιπαράθεση αμφιθεάτρου ή από επαναστατική γυμναστική και κινητοποιήσεις αλλά στα ζητήματα της αγοράς έχουν -στην πλειονότητά τους – μαύρα μεσάνυχτα .
Αν μπορούσαν να τα αντιληφθούν, δεν θα είχαν «παγώσει» για επτά μήνες την οικονομία πανηγυρίζοντας μάλιστα για την παύση της χρηματοδότησης της χώρας από τις Βρυξέλλες στο πλαίσιο της ατέρμονης και αναποτελεσματικής – όπως αποδείχτηκε – διαπραγμάτευσης με τους εταίρους.
Και θα είχαν κάνει το παν – αναβάλλοντας με κάθε τρόπο το αχρείαστο και άχρηστο δημοψήφισμα – για να αποφύγουν το έγκλημα του κλεισίματος των τραπεζών και των capital controls που θα ταλαιπωρούν την αγορά για μήνες, αν όχι για χρόνια.
Ακόμη και σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν άνευ σημασίας τους περιορισμούς στον τραπεζικό τομέα πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει κανένα ζήτημα εφόσον ο πολίτης μπορεί να βγάλει από το ATM 420 ευρώ την εβδομάδα. Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ότι εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις που έφερναν τα εμπορεύματά τους ή τις πρώτες ύλες τους από το εξωτερικό κινδυνεύουν να βάλουν λουκέτο λόγω των capital controls τα οποία υπολογίζεται ότι θα οδηγήσουν σε μείωση του ΑΕΠ τουλάχιστον κατά 2 % το 2015.
Και ασφαλώς αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε οποιαδήποτε σχέση με την οικονομία δεν θα έκλεινε – για προεκλογικούς λόγους – το λατομείο χρυσού στις Σκουριές την μοναδική τα τελευταία χρόνια αξιόλογη ξένη επένδυση, μετά την Cosco, στην Ελλάδα .
Ούτε θα αντιμαχόταν με νύχια και με δόντια τις επιτακτικές για το μέλλον της χώρας ιδιωτικοποιήσεις που τελικά επιβλήθηκαν λόγω του μνημονίου. Είναι φανερό ότι το μήνυμα που περνάει ο κ.Τσίπρας στους ξένους επενδυτές στους οποίους βασίζεται η Ελλάδα για να αναπτυχθεί με γοργούς ρυθμούς είναι να αποφύγουν πάση θυσία τη χώρα -όσο τουλάχιστον παραμένει μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία.
Ωστόσο είναι πασίδηλο ότι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει σιγά-σιγά το ενάμιση εκατομμύριο πολιτών που βρίσκονται πλέον σε χρόνια ανεργία να βρει δουλειά είναι – εκτός από τις όποιες δημόσιες επενδύσεις μπορούν να πραγματοποιηθούν σε μια χρεοκοπημένη χώρα- να υπάρξουν και σοβαρές ιδιωτικές επενδύσεις που να μεγαλώνουν την παραγωγική πίτα .
Επενδύσεις από εταιρείες που θα δουν μία επιχειρηματική ευκαιρία στην Ελλάδα σε τομείς που έχουμε συγκριτικό πλεονέκτημα όπως π.χ. στον τουρισμό ή στις νέες τεχνολογίες . Είτε από εταιρείες -ξένες κυρίως- που θα ενδιαφερθούν να βγάλουν κέρδη ρίχνοντας χρήματα για τον εκσυγχρονισμό δημοσίων επιχειρήσεων ή υποδομών της χώρας . Όπως έγινε με τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, το λιμάνι του Πειραιά και αναμένεται να γίνει με τα 14 αεροδρόμια και -γιατί όχι – και άλλες υποβαθμισμένες και φθίνουσες υποδομές όπως ο ΟΣΕ, η ΔΕΗ ή κάποιες μαρίνες της Ελλάδας.
Τώρα λοιπόν που ο κ.Τσίπρας φαίνεται να κάνει στροφή στο ρεαλισμό και να γυρίζει σελίδα, με τους δραχμολάγνους και τους θαυμαστές της σοβιετικής ένωσης εκτός κόμματος, είναι ευκαιρία τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να ανοίξουν τα μάτια τους στην νέα πραγματικότητα που επικρατεί σε ολόκληρο τον κόσμο .
Και να συνειδητοποιήσουν ότι όπως το μνημόνιο ήταν τελικά μονόδρομος κι αν το είχαν ενστερνιστεί από την αρχή ήδη η Ελλάδα θα βρισκόταν σήμερα στις διεθνείς αγορές, έτσι και η παγκοσμιοποιημένη σημερινή οικονομία έχει τους αυστηρούς κανόνες της .
Απαιτεί από την ελληνική οικονομία που έως τώρα ακολουθούσε ένα μοντέλο τύπου …Κούβας της Μεσογείου ,με μία στρατιά δημόσιους υπαλλήλους , ανάπτυξη μέσω δημόσιων επενδύσεων, επιδοτήσεις παντού και ενίσχυση κάθε κρατικής επιχείρησης να μεταμορφωθεί σε μία δυναμική ιδιωτική οικονομία τύπου Ισραήλ ή Ιρλανδίας. Να γίνει φιλική στην επιχειρηματικότητα, ανταγωνιστική διεθνώς, εξωστρεφής και καινοτόμος και κυρίως να μπορεί να παράγει προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας που να έχουν ζήτηση στο εξωτερικό. Είναι μονόδρομος για τη χώρα είτε στην κυβέρνηση είναι η ΝΔ είτε ο ΣΥΡΙΖΑ.
