Ο Πιπέρνο µπολιάζει τους «Αχώριστους» µε τις κατηγορίες του φροϊδισµού και της ψυχανάλυσης: στο υπόβαθρο των γεγονότων βρίσκονται σεξουαλικά απωθηµένα, πραγµατικά και υποτιθέµενα. Η σεξουαλική παρενόχληση του πατρός Ποντεκόρβο λειτουργεί ως προπατορικό αµάρτηµα που σηµαδεύει τη ζωή των παιδιών –ο Λέο κλείνεται στο υπόγειο της βίλας, η µητέρα αναλαµβάνει τα ηνία, η εφηβεία των νεαρών διαταράσσεται. Το φλασµπάκ αυτό της ιστορίας παρατίθεται υπαινικτικά ως βοήθηµα για πτυχές της κύριας πλοκής τού σήµερα: ο γυναικάς Φιλίππο έχει επιλέξει µια πλούσια και εύθραυστη σύζυγο την οποία απατά κατ’ εξακολούθησιν όταν γίνεται διάσηµος, ο ανίκανος Σάµουελ στα πρόθυρα του γάµου µε την επί δεκαετία σύντροφό του αδυνατεί να αντισταθεί στην έλξη µιας κοπέλας µε εµµονή στον αυτοερωτισµό. Το ερωτικό στοιχείο, τέλος, και όχι η οικονοµική επιτυχία ή η καλλιτεχνική αναγνώριση, είναι και αυτό που θα απειλήσει τη ρήξη µεταξύ των δύο «αχώριστων».
Η λύση του δράµατος είναι δροµολογηµένη εξαρχής από την εξίσωση που διέπει την οικογένεια Ποντεκόρβο, προδιαγεγραµµένη ώστε να ολοκληρώσει το κλείσιµο του κύκλου. Παρ’ όλα αυτά, δεν µπορεί κανείς να µην επαινέσει τον τρόπο µε τον οποίο ο συγγραφέας οδηγεί το λογοτεχνικό του όχηµα στη λεπτή γραµµή που τηρεί τις ισορροπίες ανάµεσα στον λυρισµό και στον ρεαλισµό, τον ειρωνικά εκλεπτυσµένο λόγο και τις ποικίλες ανατροπές της πλοκής, τις ανάγκες της δράσης και τις απαιτήσεις του πανταχού παρόντος συµβολικού στοιχείου. Ανάπηροι συναισθηµατικά άνδρες και προβληµατικές γυναίκες, νευρωτικοί µεταξύ νευρωτικών, οι ήρωες του Πιπέρνο ορίζονται από τα παιδικά τους χρόνια, από τα τραύµατα που ξεπέρασαν, για να ταλαιπωρούνται στη συνέχεια από τις ουλές τους.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino το Σάββατο 15 Αυγούστου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ