«Η εντιμότητα δεν είναι μια έννοια που μου προκαλεί το ενδιαφέρον, είμαι όμως σίγουρος ότι η ταινία θα είναι τρομερή –πόσω μάλλον με το καστ που έχω». Δεν είναι μόνον η έννοια εντιμότητα που δεν ταιριάζει στον τελευταίο αμερικανό σκηνοθέτη-σταρ, τον Κουέντιν Ταραντίνο.
Είναι και η μετριοφροσύνη. Από πολύ νωρίς ο Ταραντίνο έδειχνε απολύτως βέβαιος για την καλλιτεχνική (και ενδεχομένως εμπορική) επιτυχία της όγδοης ταινίας του, «The hateful eight» (αποδίδεται ως «Οι μισητοί οκτώ»).
Το σίγουρο είναι ότι η ταινία, της οποίας το τρέιλερ κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό, ανήκει στις ταινίες που πολλοί κινηματογραφόφιλοι αναμένουν με αγωνία μέσα στην ερχόμενη χειμερινή σεζόν.
Πρόκειται για γουέστερν, ένα ακόμη γουέστερν μετά την έβδομη μεγάλου μήκους ταινία του «Django, ο τιμωρός» που υπήρξε τεράστια εμπορική επιτυχία με δύο Οσκαρ (σεναρίου για τον Ταραντίνο, το δεύτερό του μετά το «Pulp fiction», και Β’ ανδρικού ρόλου για τον Κρίστοφ Βαλτς, το δεύτερό του μετά τους «Αδοξους μπάσταρδους», επίσης του Ταραντίνο).
Χωρισμένη σε κεφάλαια, η ταινία πλασάρεται ως γουέστερν με δόσεις μυστηρίου α λα Αγκαθα Κρίστι. Παραλίγο δε να μη γυριστεί καν όταν πέρσι τον Ιανουάριο μέρος του σεναρίου του Ταραντίνο διέρρευσε με αποτέλεσμα ο σκηνοθέτης να δηλώσει ότι θα εκδώσει ένα μυθιστόρημα στη θέση της ταινίας, κάτι που τελικά δεν έκανε.
Οι «οκτώ» του τίτλου είναι τα πρόσωπα μιας ιστορίας που τοποθετείται στο χιονισμένο Γουαϊόμινγκ μετά τον εμφύλιο πόλεμο όπου κυνηγοί επικηρυγμένων μπλέκονται σε ένα θανάσιμο παιχνίδι ζωής και θανάτου (είναι προφανής η αναφορά του Ταραντίνο στο σπαγκέτι γουέστερν του Σέρτζιο Κορμπούτσι «Ο μεγάλος σιωπηλός»).
Οι πρωταγωνιστές της ταινίας είναι ο Σάμιουελ Τζάκσον (αγαπημένος ηθοποιός του Ταραντίνο και υποψήφιος για Οσκαρ στο «Pulp fiction»), ο Κέρτ Ράσελ («Death proof»), η Τζένιφερ Τζέισον Λι, ο Τιμ Ροθ και ο Μάικλ Μάντσεν (που έπαιξαν στην πρώτη ταινία του «Reservoir dogs»), o Ντέμιαν Μπισίρ, ο Γουόλτερ Γκόγκινς και ο Μπρους Ντερν.
Η μουσική είναι επίσης ένα στοιχείο που κάνει πάντα αισθητή την παρουσία του στις ταινίες του Κουέντιν Ταραντίνο. Συνήθως ο σκηνοθέτης «ντύνει» τις ταινίες του με τραγούδια που του αρέσουν από παλαιότερες ταινίες. Τούτη τη φορά συνεργάστηκε με έναν θρύλο του κινηματογραφικού σάουντρακ, τον Ενιο Μορικόνε, ο οποίος έγραψε μουσική ειδικά για το «The hateful eight», κάτι που επίσης σημαίνει ότι ο ιταλός μουσικοσυνθέτης επέστρεψε στο είδος του κινηματογραφικού γουέστερν μετά από 40 ολόκληρα χρόνια.
Το γεγονός ότι ο Ταραντίνο έχει χρησιμοποιήσει ήδη υπάρχουσα μουσική του Μορικόνε σε παλιότερες ταινίες του («Kill Bill», «Death proof», «Αδωξοι μπάσταρδη») δεν σημαίνει ότι η συνεργασία τους ήταν αρμονική στο «Django, ο τιμωρός», για το οποίο ο Μορικόνε έγραψε το τραγούδι «Ancora Qui». Είχε γραφεί μάλιστα ότι οι διαφωνίες τους ήταν τόσο έντονες που ο Μορικόνε είχε αποφασίσει να μην ξανασυνεργαστεί μαζί του, κάτι που τελικά δεν έγινε.
Τέλος, ακόμη ένα στοιχείο που αξίζει να επισημανθεί είναι ότι το «Hateful eight» γυρίστηκε σε φιλμ. Μάλιστα, στο τρέιλερ της ταινίας (που μπορείτε να δείτε εδώ) διαβάζουμε ότι είναι «γυρισμένο σε δοξασμένο 70 mm». Πολλά μπορεί να πει κανείς για τον Ταραντίνο, με τίποτε όμως δεν μπορεί να του προσάψει «προδοσία» για τον τρόπο που έχει πει ότι θέλει να γυρίζει τις ταινίες του. Πέρυσι στο φεστιβάλ των Καννών ο Ταραντίνο είχε δηλώσει ότι μπορεί μεν το φιλμ να πεθαίνει, όμως ο ίδιος δεν θα σταματήσει ποτέ να γυρίζει τις ταινίες του με τον παραδοσιακό τρόπο. Το τηρεί. Το «Hateful eight» είναι η πρώτη ταινία που γυρίζεται με το σύστημα Ultra Panavision 70 process από την εποχή του «Χαρτούμ» (1966).
HeliosPlus
