Μπορεί η προσοχή μας την περίοδο αυτή να είναι στραμμένη –και δικαίως –στα όσα θλιβερά συμβαίνουν στη χώρα μας, όπου μια κυβέρνηση που είχε εκλεγεί με την υπόσχεση να αντιμετωπίσει την πρωτοφανή, όπως την είχε χαρακτηρίσει, ανθρωπιστική κρίση μάς οδήγησε τελικά σε μια κρίση χειρότερη από αυτήν που παρέλαβε και όπου πέρα από την πλήρη οικονομική κατάρρευση παγιώνεται τώρα και η πολιτική αστάθεια και αβεβαιότητα, το γεγονός όμως αυτό δεν μπορεί να μας αποτρέψει από την επισήμανση των όσων συμβαίνουν γύρω μας. Τη στιγμή μάλιστα που, όπως διαπιστώνεται, η πολύκροτη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν ανοίγει νέες προοπτικές για μια ευρύτερη συνεννόηση στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Και δεν είναι τυχαίο ότι την περασμένη Τετάρτη για πρώτη φορά οι αντιμαχόμενες παρατάξεις της Συρίας, χάρη στην κοινή διαμεσολάβηση της Αγκυρας και της Τεχεράνης, συμφώνησαν σε μια 48ωρη εκεχειρία.
Η διπλωματική αυτή πρωτοβουλία δείχνει ότι το Ιράν και η Τουρκία είναι αποφασισμένα να εκμεταλλευθούν την επιρροή τους επιδιώκοντας το τέλος του εμφυλίου στη Συρία, που ενισχύει τελικά το Ισλαμικό Μέτωπο και έχει ήδη προκαλέσει 250.00 νεκρούς και 10 εκατομμύρια πρόσφυγες. Πρόκειται για αυτό το δράμα των προσφύγων που ζούμε ιδιαίτερα έντονα τις ημέρες αυτές και στη χώρα μας και άρα οι εξελίξεις αυτές μας αφορούν άμεσα. Ηδη ο ιρανός υπουργός Εξωτερικών επισκέφθηκε τη Δαμασκό για να συζητήσει ένα νέο ειρηνευτικό σχέδιο για τη λήξη του εμφυλίου, ενώ για την τύχη του προέδρου Ασαντ, που αποτελεί και το κύριο πρόβλημα για την όποια λύση, συζήτησε στη Μόσχα ο σαουδάραβας υπουργός Εξωτερικών. Είναι μάλιστα ενδεικτική της νέας δυναμικής που αναπτύσσεται η δήλωση του ρώσου υπουργού Εξωτερικών ότι πρέπει να υπάρξει ευρεία διεθνή στήριξη για την καταπολέμηση της μάστιγας της ισλαμικής τρομοκρατίας.
Ολα αυτά δείχνουν ότι, αντί οι δύο υπερδυνάμεις να οδηγούνται σε μια νέα ψυχροπολεμική εποχή με τις γνωστές κυρώσεις και αντικυρώσεις, καλύτερα θα ήταν να τα βρουν ώστε να αντιμετωπίσουν από κοινού τον κίνδυνο από την εξάπλωση της ισλαμικής τρομοκρατίας, που ενισχύεται συνεχώς από τις χωρίς τέλος εμφύλιες συγκρούσεις στο Ιράκ, στη Συρία, στην Υεμένη, στο Κουρδιστάν, στην Τουρκία και αλλού. Είναι μάλιστα ιδιαίτερα θλιβερή η διαπίστωση ότι ο Ταγίπ Ερντογάν επωφελείται τώρα από την αιματηρή σύγκρουση με τους Κούρδους για να ενισχύσει τη θέση του και να προχωρήσει σε νέες βουλευτικές εκλογές, με την ελπίδα ότι το κόμμα που ίδρυσε θα εξασφαλίσει τη φορά αυτή την αυτοδυναμία ώστε να να ψηφισθούν οι νέες προεδρικές υπερεξουσίες, οι οποίες θα του επιτρέψουν την πλήρη κυριαρχία στην πολιτική ζωή της χώρας και την εξόντωση των αντιπάλων του που τον κατηγορούν για διαφθορά.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
