Μέρες που είναι, το καλύτερο που θα είχε πλέον να κάνει η κυβέρνηση θα ήταν να πάρει τη «συμφωνία», στην οποία έπειτα από τέτοιο κόστος και τόσες περιπέτειες οδηγείται, και να την πάει στα σκαλιά της Παναγιάς της Τήνου μπας και η Μεγαλόχαρη κάνει το θαύμα της και μετατρέψει το εν λόγω τερατούργημα σε κάτι που θα λειτουργήσει.
Κοντεύουμε πια έναν χρόνο από την ώρα που το Βερολίνο μονοδρόμησε την πτώση της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης. Η αρχή είχε γίνει με το ταξίδι Σαμαρά στη γερμανική πρωτεύουσα όπου η τότε κυβέρνηση έριξε επισήμως τη «ρουκέτα» ότι ήθελε να διώξει το ΔΝΤ (προκειμένου να πάει σε εκλογές και να έχει κάτι να πει μπας και τις κερδίσει). Σε εκλογές πήγε, αλλά τις έχασε παταγωδώς. Και δεν πήγε για άλλο λόγο παρά για το ότι λίγο καιρό μετά από εκείνο το ταξίδι έχασε την αξιολόγηση του προγράμματος: οι Γερμανοί είχαν υπογράψει την καταδίκη της καθώς αντί να της δώσουν «το φιλί της ζωής» για να βγούμε από το πρόγραμμα, της έδωσαν το… φιλί του Ιούδα.
Οποιος πιστεύει ότι ένα τέτοιο φιλί δίνεται άπαξ, πλανάται. Σήμερα, σχεδόν έναν χρόνο μετά, η νέα κυβέρνηση που ήρθε ως αποτέλεσμα οξείας αντιμνημονιακής πολιτικής ρητορικής εν μέσω πολυετούς λαίλαπας, αλλά και της πιο πάνω απόφασης που έριξε ουσιαστικά τους Σαμαρά και Βενιζέλο, υπογράφει τα ίδια –αν όχι και χειρότερα –και πάντως σε ένα ακόμη δυσμενέστερο οικονομικό περιβάλλον με πρόσθετες δημοσιονομικές και άλλες επιβαρύνσεις. Βεβαίως, από την άλλη πλευρά, δεν έχει απέναντί της καμία ουσιαστική πολιτική δύναμη που μπορεί να της κάνει ό,τι η ίδια έκανε στους προηγούμενους. Ετσι, νιώθει πολιτικά ασφαλής.
Προδήλως σφάλει. Μπορεί να μην πιέζεται πολιτικά –έχει όλη την αντιπολίτευση μαζί της -, θα πιεστεί όμως τρομακτικά πολύ από την πραγματικότητα που όχι μόνον δεν αλλάζει αλλά, αντιθέτως, διαρκώς επιδεινώνεται. Πώς θα αντέξει στην πράξη, στην εφαρμογή; Γιατί, δυστυχώς, όσο κι αν αυτό πικράνει ορισμένους, θαύματα δεν γίνονται. Οπότε, αφού η συμφωνία δεν πρόκειται να «αγιάσει», τουλάχιστον ας μείνουμε τέτοιες μέρες με την ελπίδα –που, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία, αν και ίσως όχι μετά και από την οικονομία: η Παναγιά μαζί μας…
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
