Από μια βασική, θεωρητική διάκριση οδηγούμαστε στην υποψία ότι η Νέα Δημοκρατία έχει τύχη. Η διάκριση αφορά τον διαχωρισμό των ψηφοφόρων σε προοδευτικούς και συντηρητικούς. Η Νέα Δημοκρατία ως παραδοσιακή Δεξιά, ως λαϊκή Δεξιά, ως φιλελεύθερη Δεξιά επιβιώνει χάρη στη λατρεία της σταθερότητας. Να μην αλλάξει η κοινωνία, να μην διαταραχθεί η τάξη, να μην γίνουν αλλαγές, να μην αποθεώσουμε το φρέσκο, το νέο, το άγνωστο.
Τούτων δοθέντων ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης είναι ο ιδανικός πρόεδρος. Πώς να τον κοντράρουν τα μειράκια του κόμματος, πώς να τον ανταγωνιστούν αυτά τα ζουμπουρλούδικα που ετοιμάζονταν για την επόμενη μέρα, αυτά που ήθελαν να γίνουν πρόεδροι στη θέση του προέδρου; Κυκλοφορούσαν ανέκδοτα για τον Τάδε και τη Δείνα που επιθυμούσαν τη διαδοχή και άφηναν να διαρρεύσουν πληροφορίες για τη διεκδίκηση της αρχηγίας του κόμματος. Κυκλοφορούσαν ιστορίες για πιο σοβαρούς δελφίνους οι οποίοι πιάστηκαν στον ύπνο.
Ο Μεϊμαράκης_ ναι, αυτός που διαβεβαίωνε ότι επιστρέφει στην ενεργή δικηγορία, αυτός που έλεγε ότι δεν θέλει τα ουφίτσια, αυτός λοιπόν ανέλαβε δηλώνοντας περίπου «αν σας αρέσω έχει καλώς, χάρη σαν κάνω που ασχολούμαι, αν δεν σας αρέσω παίρνω το μπεγλέρι και αποχωρώ».
Να εξηγήσουμε γιατί η Νέα Δημοκρατία είναι τυχερή που ο κλήρος πέφτει στον παλιό. Εάν προκρινόταν ένα νέο πρόσωπο, νέο σε ηλικία και εμπειρία, θα ξεκινούσε ένας άνισος ανταγωνισμός με τον πρωθυπουργό. Η συζήτηση θα στρεφόταν στη γενιά, στην αλλαγή, στις απρόσμενες πιθανότητες, στις ανατροπές. Ένα δεξιό κόμμα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί σε αυτό το επίπεδο ούτε τον Σύριζα ούτε τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Μεϊμαράκης παραδόξως προσφέρει το άλλο, το διαφορετικό σε σχέση με τον πρωθυπουργό, προσφέρει την εμπειρία του ώριμου εραστή, τα χιλιόμετρα που βάδισε ο περπατημένος και την εγγύηση ότι δεν θα έρθουν τα πάνω κάτω.
Επιπλέον ο Μεϊμαράκης ξέρει το κόμμα απέξω κι ανακατωτά. Είναι ικανός για μια δολοπλοκία (φάνηκε άλλωστε), είναι ικανός να στήσει και πάλι τον μηχανισμό. Είναι περισσότερο από προφανές ότι δεν θα αναλωθεί στο φρεσκάρισμα της παράταξης, δεν θα αρχίσει τις δοκιμές για ένα νέο υβριδικό σχήμα. Θα επιχειρήσει την ολική επαναφορά των περασμένων μεγαλείων, με τις βασικές αρχές της Νέας Δημοκρατίας, όπερ σημαίνει ότι το ακροατήριό του παραμένει στη Δεξιά αν κατευθύνθηκε εκλογικά στην ακραία Δεξιά και την ψεκασμένη Δεξιά.
Εν ολίγοις το περιθώριο αύξησης των ποσοστών στις επερχόμενες εκλογές, αν υπάρχει περιθώριο, δεν υπερβαίνει τις τρεις μονάδες. Πάλι καλά να λένε και να κάνουν τον προσφιλή σταυρό τους.
