Με άρθρο του στην εφημερίδαSuddeutsche Zeitung με τίτλο «Γιατί ο Πικετί κάνει λάθος» ο γενικός διευθυντής οικονομικών υποθέσεων του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών Λούντγκερ Σούκνεχτ «απαντά» στον Γάλλο οικονομολόγο αλλά και σε άλλους διεθνούς φήμης συναδέλφους του για τη στάση της Γερμανίας απέναντι στην Ελλάδα και τα περί έλλειψης αλληλεγγύης.
Η πραγματικότητα είναι διαφορετική αναφέρει ο Σούκνεχτ. Στη δημόσια συζήτηση για το ποιος είναι ο σωστός δρόμος για την Ελλάδα, επισημαίνει, συχνά έχουμε δει να παραμερίζονται η ισορροπία και η μετριοπάθεια.
Ακόμη και γνωστοί οικονομολόγοι κάποιες φορές μοιάζουν να ξεχνούν ποια είναι τα θεμέλια της ευρωπαϊκής ανάπτυξης και της ευημερίας, σημειώνει ο Σούκνεχτ.
Τόσο η ΕΕ όσο και η νομισματική ένωση είναι μια κοινότητα αρχών που συμβολίζουν τη σταθερότητα, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία από την ίδια βάση, εξηγεί.
Κυρίως η σταθερότητα παίζει βασικό ρόλο ως προϋπόθεση της ευημερίας, τονίζει ο ίδιος.
Οι αποτελεσματικές κυβερνήσεις που μπορούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την οικονομική ανάπτυξη, εξηγεί ο επικεφαλής οικονομολόγος του γερμανικού υπουργείου.
Παρόλα αυτά, καταγγέλλει, κάποιοι γνωστοί οικονομολόγοι θέτουν υπό αμφισβήτηση αυτό τον συσχετισμό.
Για παράδειγμα το σχέδιο βάσει του οποίου η Ελλάδα θα πρέπει να επιτύχει μεσοπρόθεσμο πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% χαρακτηρίζεται από τον Αμερικανό οικονομολόγο και βραβευμένο με Νόμπελ Πολ Κρούγκμαν «καταστροφική λιτότητα» και «τερατώδης τρέλα».
Όμως γεγονός παραμένει ότι πολλές χώρες, περιλαμβανομένης της Ολλανδίας, του Βελγίου και της Ιταλίας, έχουν επιτύχει στο παρελθόν τον στόχο αυτό.
Δεύτερον η αλληλεγγύη. Οι Ευρωπαίοι συχνά δέχονται επικρίσεις επειδή δεν επιδεικνύουν αλληλεγγύη. Όμως η αλληλεγγύη δεν είναι απλώς ένα βασικό συστατικό της ευρωπαϊκής πολιτικής, είναι κάτι που εφαρμόζουμε καθημερινά, τονίζει ο Σούκνεχτ.
Όταν κανείς κοιτάξει προσεκτικά τα χρήματα που δόθηκαν στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και σε κάποιες ανατολικές χώρες τα τελευταία χρόνια θα παρατηρήσει ότι η δημοσιονομική αναδιανομή στην Ευρώπη συχνά είναι ίση ή ακόμη και μεγαλύτερη από την αναδιανομή στο εσωτερικό της Γερμανίας.
Οι εκκλήσεις περί αλληλεγγύης, επισημαίνει, αφορούν κυρίως το θέμα του ελληνικού χρέους. Ο Τζέφρι Σαξ και ο Τζόζεφ Στίγκλιτς, αλλά και άλλοι γνωστοί οικονομολόγοι ξεχνούν ότι παρέχοντας στην Ελλάδα ευνοϊκές χρηματοδοτικές συνθήκες και μεγάλες περιόδους αποπληρωμής, η Ευρώπη έχει ήδη κάνει σημαντικές υποχωρήσεις, εξηγεί ο Σούκνεχτ.
Επιπλέον το κόστος εξυπηρέτησης των δανείων που έχει λάβει η Ελλάδα είναι εξαιρετικά χαμηλό. Στην πραγματικότητα η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και η Ιταλία πληρώνουν περισσότερα.
Εξάλλου οι επικρίσεις του Στίγκλιτς για τα προγράμματα διάσωσης είναι περίεργες, κυρίως με δεδομένο ότι ανάλογα προγράμματα εφαρμόστηκαν με επιτυχία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, εκτιμά ο Σούκνεχτ.
Η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Κύπρος βρίσκονται στον σωστό δρόμο: διορθώνονται τα δημοσιονομικά τους, ανακάμπτει η ανταγωνιστικότητά τους, έχει επιστρέψει η ανάπτυξη και δημιουργούνται θέσεις εργασίας.
Και δεν βρισκόταν και η Ελλάδα στον σωστό δρόμο στο τέλος του 2014, διερωτάται ο ίδιος.
Το πιο σημαντικό επίτευγμα των προγραμμάτων που εφάρμοσαν άλλες χώρες με επιτυχία είναι η νέα αυτοπεποίθηση που κέρδισαν, μαζί με την αποκατάσταση της «καλής τους φήμης», εξηγεί ο Σούκνεχτ.
Και καταλήγει εξηγώντας ότι για να διασφαλιστεί μια ισχυρή και σταθερή Ευρώπη θα πρέπει να συνυπάρχουμε και να συνεργαζόμαστε από ίση θέση, τόσο πολιτικά όσο και οικονομικά.
Αυτό έχει επιτύχει παντού εκτός από την Ελλάδα, τονίζει.
Για τον λόγο αυτό, σημειώνει ο Σούκνεχτ, ο μόνος δρόμος για να επιστρέψει στην οικονομική επιτυχία η Ελλάδα είναι να εφαρμόσει ένα επιτυχημένο και αποφασιστικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων.
Για τον σκοπό αυτό η Ευρώπη και η Γερμανία θα συνεχίσουν να απλώνουν το χέρι τους προς την Ελλάδα. Όμως αυτός ο δρόμος απαιτεί αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις, υπογραμμίζει.
Η Ευρώπη πρέπει να αντισταθεί στις φαινομενικά απλές λύσεις και τους ψεύτικους προφήτες. Η επιτυχία της Ευρώπης –που θα βασίζεται στη σταθερότητα, την αλληλεγγύη και τη συνεργασία από ίση θέση— απαιτεί να διατηρήσουμε και εμείς την πορεία μας, υπογραμμίζει ο Σούκνεχτ.
