Μια φορά και έναν καιρό, η FIFA ήθελε να κατακτήσει τις ΗΠΑ. Ποθούσε την πιο καταναλωτική, πιο επιδραστική, πιο μαζική χώρα του πλανήτη, ήθελε να τη μετατρέψει σε άλλη μια ποδοσφαιρική αποικία της. Της έδωσε το Μουντιάλ του 1994, της έστειλε τον φωτογενή Ντέιβιντ Μπέκαμ, της έδωσε χρήματα, χορηγούς και διαφημίσεις. Φέρθηκε με τον γνωστό επεκτατικό της τρόπο, πούλησε εμφιαλωμένο συναίσθημα και αντρική μαζική ψυχολογία. Δεν τα κατάφερε. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αρνούνται να πουν τη λέξη «football», οι πολίτες της προτιμούν να στέλνουν τις κόρες τους να κλωτσάνε την μπάλα παρά να το βλέπουν οι ίδιοι, οι Αμερικανοί ακόμη δεν καταλαβαίνουν πώς γίνεται να υπάρχουν παιχνίδια που λήγουν ισόπαλα.
Ούτως ή άλλως η Αμερική δεν μπορεί να δει εύκολα τον ρόλο της ως αποικία. Προτιμά τον γνώριμο ρόλο του επιτιθέμενου. Και εδώ και λίγες ημέρες, το FBI έχει αλλάξει το παιχνίδι, θέλει αυτό να κατακτήσει τη FIFA. Εχει βαλθεί να διαλύσει τη μη κερδοσκοπική εταιρεία με το 1 δισεκατομμύριο δολάρια στον τραπεζικό της λογαριασμό «για ώρα ανάγκης».
Το πρωινό στο ξενοδοχείο Baur au Lac είναι πλούσιο. Οι αξιωματούχοι της FIFA, που είχαν καταλύσει εκεί την Τετάρτη 27 Μαΐου, δεν πρόλαβαν να γευματίσουν στην αίθουσα με θέα τη λίμνη της Γενεύης. Οι αξιωματικοί του FBI, έπειτα από έρευνα τριών ετών σε συνεργασία με την ελβετική αστυνομία, μπήκαν με πολιτικά στο ξενοδοχείο και συνέλαβαν κυριολεκτικά με τις πιτζάμες, στα δωμάτιά τους, οκτώ αξιωματούχους που αντιμετωπίζουν έκδοση στις ΗΠΑ και ποινές ως και 20 ετών με την κατηγορία του ξεπλύματος και της δωροδοκίας. Το πρωινό με τους χυμούς, τα λουκάνικα και τα κρουασάν δεν είχε προλάβει καν να σερβιριστεί.
Υπάρχει κάτι το γκροτέσκο στους ποδοσφαιρικούς παράγοντες. Είναι άντρες κοντά στα 50 τους, με κακή σωματοδομή, με ρητορική δικηγόρου της επαρχίας, με ρομαντισμό όταν μιλάνε για αθλητισμό, με κυνισμό όταν μιλάνε για μπίζνες. Αυτό περιγράφει ιδανικά τους ανθρώπους της FIFA που σε μια κωμική προσπάθεια να χτίσουν το προφίλ τους, το 2014, ξόδεψαν περίπου 20 εκατομμύρια ευρώ – από το υστέρημά τους – για να χρηματοδοτήσουν την ταινία προπαγάνδας «United Passions», όπου, σε ένα αφελές σύμπαν, ο Τιμ Ροθ στον ρόλο του Ζεπ Μπλάτερ αγαπάει τόσο πολύ το ποδόσφαιρο που αφιερώνει σε αυτό τη ζωή του. Αφιλοκερδώς. Οπως και η FIFA, η ταινία είναι τόσο απαίσια όσο φαίνεται.
Το πάρτι φαίνεται να τελειώνει. To FBI σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την τακτική που χρησιμοποίησε για να σπάσει την ομερτά της Μαφίας, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν συνέλαβε ανθρώπους από τα μεσαία στρώματα της ιεραρχίας και τους απείλησε πως θα περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στη φυλακή αν δεν μιλήσουν. Το ίδιο θα συμβεί και με τους πενηντάρηδες παράγοντες που αντιμετωπίζουν ποινή φυλάκισης έως 20 ετών.
Θα γίνει καλύτερο το ποδόσφαιρο χωρίς αυτούς; Το ποδόσφαιρο ήταν υπέροχο και πριν από αυτούς και θα παραμείνει και μετά την παντοκρατορία των ηγεμόνων της μίζας. Είναι μια θρησκεία που μπορεί να ζήσει και χωρίς την ανθρωποθυσία των 4.000 εργατών που υπολογίζεται πως θα πεθάνουν στο Κατάρ χτίζοντας τα γήπεδα με κλιματισμό στα οποία έχει προγραμματιστεί το πιο αψυχολόγητο Μουντιάλ της Ιστορίας. Μέχρι το 2022, η Εκκλησία μπορεί να έχει αλλάξει. Η θρησκεία, όχι.
* Δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑmen Ιουνίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
