Όταν η Αργεντινή, στα τέλη του 2001, έβαζε τέλος στη σύνδεση του πέσο με το δολάριο, η οικονομία της κατέρρευσε. Ωστόσο, πέντε χρόνια αργότερα παρουσίασε εντυπωσιακή ανάκαμψη. Μπορεί το παράδειγμα της Αργεντινής να ακολουθήσει η Ελλάδα; αναρωτιέται σε άρθρο της η βρετανική εφημερίδα Guardian.
«Όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή βρισκόταν σε ένα νομισματικό καθεστώς που της προκαλούσε πολλά προβλήματα. Όπως η Ελλάδα, η Αργεντινή ήρθε αντιμέτωπη με μία δύσκολη επιλογή: να επιβάλει νέες περικοπές στον προϋπολογισμό με την ελπίδα να παραμείνει στο «σκληρό» νόμισμα, ή να διακόψει τη σύνδεση με το δολάριο με μία υποτίμηση και χρεοκοπία. Οι παραλληλισμοί μεταξύ της Αργεντινής και της Ελλάδας δεν είναι ακριβείς: η Αργεντινή δεν ήταν ποτέ μέλος ενός ενιαίου νομίσματος με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό που είχε ήταν η πολιτική της μετατρεψιμότητας του πέσο με το δολάριο (ένα προς ένα). Η Αργεντινή συνέχιζε να εκδίδει το δικό της νόμισμα, αλλά χρησιμοποιούσε τη σύνδεση για να εισάγει αντιπληθωριστική πειθαρχία από τις ΗΠΑ. Όταν η νομισματική πολιτική έσφιγγε στις ΗΠΑ, έσφιγγε και στην Αργεντινή. Όταν το δολάριο ενισχυόταν, το ίδιο συνέβαινε με το πέσο. Μέχρι το τέλος του 1990, η Αργεντινή είχε μειώσει τον πληθωρισμό , αλλά οδηγώντας την οικονομία βαθιά στην ύφεση και στο χρέος» γράφει ο Guardian.
Οι βραχυπρόθεσμες συνέπειες της χρεοκοπίας στην οικονομία της Αργεντινής ήταν μεγάλες. Η εθνική παραγωγή μειώθηκε κατά 11% το 2002 και η ανεργία αυξήθηκε δραματικά. Το ετήσιο κατά κεφαλήν εισόδημα μειώθηκε από 8.500 δολάρια στα τέλη της δεκαετίας του 1990 στα 2.800 δολάρια το 2002 εξαιτίας της υποτίμησης του πέσο. Ο πόνος ήταν ωστόσο σχετικά σύντομος και η ανάπτυξη μετά από πέντε χρόνια υποτίμησης ήταν μεγαλύτερη σε σχέση με τα πέντε χρόνια πριν από αυτήν. Το εισόδημα των νοικοκυριών αυξήθηκε κατά 43% στο ίδιο διάστημα.
«Η προσαρμογή της Αργεντινής υποβοηθήθηκε από πέντε παράγοντες. Πρώτον είχε ήδη το δικό της νόμισμα και απέφυγε την αναστάτωση που θα αντιμετωπίσει η Ελλάδα αν επιστρέψει τη δραχμή. Δεύτερον υπήρχε μεγάλη ζήτηση για τις εξαγωγές του αγροτικού της τομέα εξαιτίας της ανόδου της Κίνας ως παγκόσμιας υπερδύναμης. Για την Ελλάδα, οι προοπτικές δεν είναι το ίδιο καλές. Το παγκόσμιο εμπόριο έχει επιβραδυνθεί, και η ελληνική οικονομία κυριαρχείται από τον τουρισμό και τη ναυτιλία. Τρίτον, η Αργεντινή αναγκάστηκε να κρατήσει τα επιτόκια υψηλά προκειμένου να διατηρήσει τη σύνδεση με το δολάριο. Όταν αυτό εγκαταλείφθηκε, το κόστος δανεισμού δεν χρειαζόταν να είναι τόσο υψηλό και έτσι έπεσε κατακόρυφα. Τα επιτόκια στην Ευρώπη είναι τώρα στο 0,05%. Τέταρτον, η βαθιά ύφεση της Αργεντινής σήμαινε ότι μπορούσε να αναπτύσσεται διαρκώς για αρκετά χρόνια χωρίς να αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον πληθωρισμό. Αυτό σημαίνει ότι η διεθνής της ανταγωνιστικότητα επωφελήθηκε από την υποτίμηση. Η Ελλάδα έχει επίσης περιθώριο για αυτό. Η οικονομία της μειώθηκε κατά ένα τέταρτο και η ανεργία είναι στο 25%. Τέλος, η υποτίμηση επέτρεψε στην Αργεντινή να διαγράψει μεγάλο μέρος του χρέους της, που έπεσε από το 125% του ΑΕΠ στο 72% του ΑΕΠ το 2005. Ξανά, αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να επιτύχει η Ελλάδα αν έβγαινε από την ευρωζώνη» σημειώνει ο Guardian.
