Το ποινολόγιο των τζιχαντιστών για τα «ηθικά» παραπτώματα

Ογδόντα βουρδουλιές είναι η τιμωρία για την κατανάλωση αλκοόλ. Ακρωτηριασμός για την κλοπή. Σταύρωση για τη ληστεία. Αυτές είναι μερικές από τις δρακόντειες τιμωρίες που επιβάλει το Ισλαμικό Κράτος σε όσους ζουν στο χαλιφάτο, σύμφωνα με μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων που συνέλεξε το «Spiegel».

Στα τέλη Ιουνίου οι τζιχαντιστές κυκλοφόρησαν τρία βίντεο. Στο πρώτο, τέσσερις άντρες κλειδωμένοι σε ένα αυτοκίνητο δολοφονήθηκαν με χειροβομβίδα. Στο δεύτερο, ανατινάχθηκαν επτά άντρες αλυσοδεμένοι μεταξύ τους με λαιμοδέτες παγιδευμένους με εκρηκτικά. Στο τρίτο, πέντε άντρες κλεισμένοι σε μεταλλικό κλουβί ρίχτηκαν στο νερό για να πνιγούν. Οι εκτελεστές των 16 αυτών αντρών τους βιντεοσκόπησαν να πεθαίνουν και όχι μόνο δεν έκρυψαν τα εγκλήματά τους αλλά και φρόντισαν να κυκλοφορήσουν όσο το δυνατόν ευρύτερα.

Η βία αποτελεί τόσο μέρος της στρατιωτικής στρατηγικής του Ισλαμικού Κράτους όσο και όργανο καταπίεσης του πληθυσμού που διοικεί. Υπάρχουν όμως άνθρωποι διατεθειμένοι να διακινδυνεύσουν την ζωή τους για να πουν στον έξω κόσμο τι συμβαίνει εντός του χαλιφάτου. Με μερικούς από αυτούς στη Μοσούλη και στη Ράκα ήρθε σε επαφή το γερμανικό περιοδικό. Σύγκρινε τις μαρτυρίες τους με εκείνες ανθρώπων που δραπέτευσαν από το χαλιφάτο και άλλους που αιχμαλωτίστηκαν από τις κουρδικές δυνάμεις. Από τον συνδυασμό όλων αυτών προέκυψε η παρακάτω ματιά στην καθημερινή ζωή στο Ισλαμικό Κράτος.

Το κάπνισμα απαγορεύεται. Η κατανάλωση αλκοόλ απαγορεύεται. Η χρήση τζελ στα μαλλιά απαγορεύεται. Οι στάμπες με πορτρέτα στα μπλουζάκια ή σε άλλα ρούχα απαγορεύονται, είτε πρόκειται για τον προφήτη Μωάμεθ είτε για τον Κερτ Κομπέιν είτε για τον Ντόναλντ Ντακ. Οι άντρες απαγορεύεται να είναι ξυρισμένοι ενώ οι γυναίκες πρέπει να φορούν νικάμπ, την μαύρη μαντίλα που καλύπτει το πρόσωπο εκτός από τα μάτια. Η μη θρησκευτική μουσική απαγορεύεται.

Το να είναι κάποιος υπέρ της δημοκρατίας και των ελεύθερων εκλογών απαγορεύεται. Το να συμπεριφέρεται στους σιίτες σαν σε ορθόδοξους μουσουλμάνους και στους Γιαζίντι σαν σε ανθρώπινα όντα απαγορεύεται. Όσο λιγότεροι σιίτες και Γιαζίντι υπάρχουν, τόσο το καλύτερο για το Ισλαμικό Κράτος. Το ίδιο ισχύει για χριστιανούς και εβραίους οι οποίοι πρέπει είτε να προσηλυτιστούν είτε να πληρώνουν για «προστασία». Όποιος αρνείται να συμμορφωθεί σκοτώνεται.

Οι δημόσιες εκτελέσεις αποτελούν καθημερινό φαινόμενο στο χαλιφάτο. Αποτελούν πρωτίστως απόδειξη ισχύος και αποτρεπτικό. Το λογικό θα ήταν να αναγγέλλονται, ίσως μέσω του ραδιοφωνικού σταθμού στη Μοσούλη που μεταδίδει θρησκευτικά κηρύγματα και ισλαμιστική προπαγάνδα. Αλλά δεν συμβαίνει έτσι.

Οι εκτελέσεις στη Μοσούλη πραγματοποιούνται σε δημόσιες πλατείες, πάρκα και δρόμους. Ο «ρουτινιάρικος» τρόπος με τον οποίο πραγματοποιούνται είναι υπολογισμένος, αποτελεί έκφραση της περιφρόνησης του Ισλαμικού Κράτους προς τους πολιτικούς εχθρούς του και τους αμαρτωλούς. Οι εκτελέσεις που πραγματοποιούν οι τζιχαντιστές δεν προορίζονται για δημόσιο θέαμα αλλά για καθημερινά συμβάντα, κάτι εντελώς τετριμμένο όπως ένα μικροτρακάρισμα την ώρα της πρωινής κίνησης.

Συχνά ο δήμιος, οι βοηθοί του και το θύμα καταφθάνουν με ένα συνηθισμένο φορτηγάκι. Το όχημα σταματάει, οι επιβάτες κατεβαίνουν και καμιά φορά ένας από αυτούς έχει ένα μικρόφωνο συνδεδεμένο σε ένα σύστημα στέρεο ή ένα μεγάφωνο στην καρότσα. Ο δήμιος κρατάει ένα σπαθί. Οι βοηθοί σέρνουν το θύμα στην επιθυμητή θέση και το αναγκάζουν να γονατίσει. Σπρώχνουν το σαγόνι του στο στήθος για να φαίνεται ο σβέρκος. Διαβάζουν γρήγορα την ετυμηγορία και ο δήμιος υψώνει το σπαθί.

Ο Αζίζ, κάτοικος της Μοσούλης, εξήγησε στο «Spiegel» ότι κάθε ώρα και στιγμή αναρωτιέται πώς να συμπεριφερθεί για να μην βρεθεί μπλεγμένος. Τι να κάνει, για παράδειγμα, όταν στρίβει μια γωνία, μπαίνει σε μια πλατεία και βλέπει ένα δήμιο έτοιμο να εκτελέσει το γονατισμένο θύμα του; Είναι ασφαλές να στρίψει και να φύγει; Οφείλει να παραμείνει; Αρκεί απλώς να παραμείνει ή οφείλει να παρακολουθήσει την εκτέλεση; Και αρκεί απλώς να την αρακολουθήσει ή πρέπει να ενώσει την φωνή του στις ζητωκραυγές του δήμιου και των βοηθών του; Όταν το κεφάλι του θύματος κείται στον δρόμο, πρέπει να ευλογήσει τον θεό ακόμη και αν, στην πραγματικότητα, κάθε ίνα του ανακατεύεται από το θέαμα που μόλις είδε;

Ο Αζίζ πήρε την απόφαση να αποφεύγει όσο μπορεί τις μεγάλες πλατείες προκειμένου να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να βρεθεί ξαφνικά μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα και στα διλήμματα που το συνοδεύουν.

Μέλη της αστυνομίας ηθών Χίσμπα περιπολούν στους δρόμους για να παρακολουθούν αν τα μαγαζιά κλείνουν τις ώρες της προσευχής, οι άντρες έχουν γενειάδα, οι γυναίκες είναι ντυμένες σωστά και συνοδεύονται από άντρα συγγενή πρώτου βαθμού ή σύζυγο. Συνεχώς ελέγχουν τα κινητά, το ιστορικό στο Facebook και τα sms.

Όποιος επιθυμεί να φύγει από την Μοσούλη, ακόμη και για μια ή δυο εβδομάδες για μια οικογενειακή υπόθεση στο Ερμπίλ ή στη Βαγδάτη, πρέπει να δώσει το σπίτι ή το αυτοκίνητό του ως ενέχυρο, αρκεί να έχει αρκετή αξία διαφορετικά πρέπει να βρει κάποιον άλλο να δώσει το ενέχυρο γι’ αυτόν.

Οι πραγματικές ή πλασματικές παραβιάσεις των νέων κανόνων επιφέρουν πρόστιμο _ για το οποίο πάντα δίδεται απόδειξη. Στην χειρότερη περίπτωση, ο παραβάτης οδηγείται στον δικαστή ο οποίος αποφασίζει την ενδεδειγμένη από την σαρία ποινή: ραβδί, βούρδουλας ή σπαθί.