Με τις συνθήκες να γίνονται ώρα με την ώρα όλο και πιο ασφυκτικές για την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός μίλησε χθες το απόγευμα επί δέκα λεπτά απευθυνόμενος στον ελληνικό λαό, επιχειρώντας να εξηγήσει την πολιτική του.
Στην ομιλία αυτή τουλάχιστον ο μισός χρόνος αφιερώθηκε στην Ευρώπη και στις πολιτικές της, στο τι σημαίνει να είναι κανείς ευρωπαίος και τι δεν σημαίνει, στο που πάει η Γηραιά Ηπειρος και που δεν πάει.
Είναι δικαίωμα του πρωθυπουργού να θέλει να αλλάξει την Ευρώπη. Δεν είναι δικαίωμά του να χρησιμοποιεί γι αυτό το σκοπό την Ελλάδα. Αν θέλει, ας ξεκινήσει την επανάσταση αλλιώς, όχι έτσι. Δεν εξελέγη γι αυτό. Αντίθετα, δουλειά του είναι να σώσει πρώτα την Ελλάδα. Όχι να την κάνει προσάναμα σε μια φωτιά που, ούτως ή άλλως, δεν μπορεί να ανάψει…
Δυστυχώς, όμως, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, καθίσταται όλο και πιο βέβαιο, ότι θα αποτύχει και στα δύο. Γι αυτό άλλωστε και ακόμα και ο αρχηγός των φίλων του Ισπανών Ποντέμος έσπευσε χθες να πει ότι ο ίδιος δεν θα έθετε ποτέ σε κίνδυνο την Ισπανία. Τα είπε όλα…
Η εμμονή με το στόχο αλλαγής της Ευρώπης μέσα από την Ελλάδα δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας κωμικός μικρομεγαλισμός, ο οποίος, δυστυχώς, όταν επιχειρείται την ώρα που διαλύεται η Ελλάδα, καθίσταται από κωμικός τραγικός.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να αλλάξει την Ευρώπη και δεν θα την αλλάξει. Αυτό δεν έγινε ποτέ, δεν μπορεί να γίνει ούτε τώρα και δεν θα γίνει ποτέ. Το γιατί είναι τόσο προφανές που είναι περιττό και να το αναλύσει κανείς. Το να πιστεύει κάποιος τέτοιου είδους πράγματα, σημαίνει απλώς ότι δεν συνειδητοποιεί στοιχειωδώς την πραγματικότητα.
Η Ευρώπη βαδίζει όπως βαδίζει υπό τη γερμανική ηγεμονία, τα χαρακτηριστικά της οποίας ο επαναστάτης Τσίπρας προφανώς ούτε καν έχει καταφέρει ή θελήσει να διακρίνει. Γιατί ούτε καν τόλμησε να ψελλίσει τη λέξη Γερμανία στα όσα είπε χθες. Αντίθετα, δεν ήταν λίγες οι φορές κατά τις οποίες τους τελευταίους μήνες χαριεντίστηκε με την Γερμανίδα καγκελάριο Αγκελα Μέρκελ και στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Τότε, δεν της είπε φυσικά τίποτα για όλα αυτά. Τώρα τα λέει, στους Ελληνες τους οποίους έχει ξαφνικά οδηγήσει στο αδιέξοδο χωρίς σχέδιο και χωρίς προετοιμασία. Που τους εγγυάται τα χρήματά τους, καταθέσεις, μισθούς και συντάξεις, αλλά δεν λέει το πώς τα εγγυάται. Όπως δεν είχε πει – το είχε αντιθέτως πολλάκις αποκλείσει – ότι θα έφταναν ως εδώ. Και που τους οδηγεί σε ένα βαθύτατα διχαστικό δημοψήφισμα, για αποφάσεις που δεν τολμά ο ίδιος να λάβει, ενώ έχει τόσο πρόσφατη και τόσο ισχυρή πλειοψηφία. Και που, τέλος, τους… διαβεβαιώνει ότι όλα όσα λένε αυτή την ώρα όχι οι Γερμανοί αλλά τόσοι και τόσοι ευρωπαίοι ηγέτες για την ουσία του δημοψηφίσματος, είναι δήθεν μπλόφα, ενώ ο ίδιος ξέρει την αλήθεια…
Όταν ένας πρωθυπουργός δεν συνειδητοποιεί στοιχειωδώς την πραγματικότητα και μάλιστα σε τέτοιες συνθήκες, είναι αυτόματα επικίνδυνος. Όχι φυσικά για την Ευρώπη και για την πορεία της, καλή ή κακή, αλλά για τον τόπο του και τον λαό του.
Αν ο κ. Τσίπρας έχει πράγματι στο μυαλό του ότι θα αλλάξει εκείνος την Ευρώπη και δρα με αυτό το σκοπό όπως φάνηκε καθαρά χθες από τα λόγια του είναι πλέον ένας τραγικός άνθρωπος που καίει την Ελλάδα για να αλλάξει την Ευρώπη.
Και πρέπει να κάνει μια μεγάλη χάρη και στον εαυτό του και στην Ελλάδα: να φύγει χθες.
Γιατί αύριο, θα είναι πια πολύ αργά: η Ευρώπη, αυτή που διευθύνουν οι Γερμανοί, δυστυχώς ή ευτυχώς, θα είναι εκεί. Η Ελλάδα όχι…
