Από προχθές οι εχθροί του ευρώ στην Ελλάδα και διεθνώς πανηγυρίζουν –από τα αντιευρωπαϊκά κόμματα έως τα κερδοσκοπικά ιδρύματα και τους προφήτες διάλυσης της ευρωζώνης. Βλέποντας αυτό και μόνο, η κυβέρνηση έπρεπε να είχε ήδη ακυρώσει το δημοψήφισμα. Η διεξαγωγή του δυναμιτίζει το πολιτικό και οικονομικό μέλλον του τόπου για τους εξής λόγους:
Πρώτον, τα δημοψηφίσματα ποτέ δεν αφορούν την εφαρμοζόμενη κυβερνητική πολιτική αλλά μόνο συνταγματικά ή αμφιλεγόμενα κοινωνικά ζητήματα. Για την οικονομική πολιτική αρμόδια είναι μόνο η κυβέρνηση και αν δεν θέλει, δεν μπορεί ή δεν ξέρει τι να εφαρμόσει, παραιτείται και προκηρύσσει εκλογές. Την περίφημη «στήριξη του λαού» που επιζητά η κυβέρνηση την πήρε με τις εκλογές. Αν δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί επειδή εγκλωβίστηκε σε ανεδαφικές εκτιμήσεις, μεθοδεύσεις και θεατρινισμούς, δεν έχει κανένα δικαίωμα να ρίξει το κόστος σε όσους την εμπιστεύτηκαν και να τους χρησιμοποιεί ως «προσάναμμα» στην επερχόμενη καταστροφή.
Δεύτερον, η κυβέρνηση όφειλε να παραθέσει το κόστος και των δύο προτάσεων ώστε να γνωρίζει ο πολίτης τι ακριβώς επιλέγει. Δεν το κάνει όμως επειδή στην περίπτωση του ΟΧΙ και τη μοιραία έξοδο από την ευρωζώνη, η σημερινή παράλυση της οικονομίας και η βάναυση μεταχείριση συνταξιούχων και μισθωτών θα θυμίζει παιδική χαρά μπροστά σε όσα ακολουθήσουν. Οχι βέβαια για όλους, αφού όσοι κερδοσκόπησαν σε αυτό το σενάριο θα «κάνουν ταμείο» επί των ερειπίων.
Και όσοι όμως μέσα στον θυμό τους για τα Μνημόνια προσδοκούν σωτηρία φεύγοντας από το ευρώ, να ξέρουν ότι η δραχμή του 2015 δεν θα είναι όπως το 1995 που είχε σταθεροποιηθεί για να μπει στην ΟΝΕ. Θα είναι η δραχμή του 1925 που κόπηκε στη μέση, του 1935 που κατέρρεε κάθε μήνα και οδήγησε στη δικτατορία ή ακόμα του 1945 που κατέρρεε κάθε εβδομάδα και μετά ξέσπασε ο Εμφύλιος.
Αν παρ’όλα αυτά γίνει το δημοψήφισμα, μόνο ένα ηχηρό ΝΑΙ μπορεί να κρατήσει την Ελλάδα στο ευρώ και να μετριάσει το κόστος από τη σημερινή περιπέτεια. Η χώρα θα μπορέσει μετά να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία χωρίς τις λαθεμένες επιλογές των προηγούμενων Μνημονίων αλλά και χωρίς τον κίνδυνο εθνικής καταστροφής.
Ο Νίκος Χριστοδουλάκης είναι καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, πρώην υπουργός και το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Τετάρτη 1 Ιουλίου
