«Θα προτιμούσε να μείνει στο παρασκήνιο, αλλά κατέληξε πρωταγωνιστής στο ελληνικό δράμα», γράφει η γαλλική εφημερίδα Le Monde, σε ανάλυση με τίτλο «Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα: Πυροσβέστης ή Πυρομανής;»
Ακολουθούν αποσπάσματα:
«Στο δράμα που παίζεται ανάμεσα στην Αθήνα και τους πιστωτές, η ΕΚΤ διαδραματίζει βασικό ρόλο. Για κάποιους συμπεριφέρεται σαν απεχθής εκβιαστής, που απειλεί να περικόψει την χρηματοδότηση προς την Ελλάδα, την ώρα που η χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Αλλοι, κυρίως από την πλευρά της Γερμανίας, πιστεύουν αντίθετα ότι είναι πάρα πολύ γενναιόδωρη για την χώρα του Αλέξη Τσίπρα, κρατώντας στη ζωή τις ελληνικές τράπεζες.
Οπως συμβαίνει συχνά, η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. «Στη μέση της αρένας, η ΕΚΤ είναι σε άβολη θέση, και προσπαθεί να έχει όσο το δυνατόν μικρότερο ρόλο στις διαπραγματεύσεις, για να σεβαστεί τους όρους της εντολής της και να διατηρήσει την αξιοπιστία της», λέει ο Τιμπό Μερσιέ, της τράπεζας BNP Paribas.
Η ΕΚΤ ακολουθεί παγίως την ίδια τακτική: αφήνει τους πολιτικούς να κάνουν τις επιλογές που τους αναλογούν.
Επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ότι ο ELA θα συνεχιστεί για όσο διάστημα υπάρχει συμφωνία στον ορίζοντα. Δηλαδή οπωσδήποτε μέχρι τις 30 Ιουνίου.
«Αλλά είναι γεγονός ότι η ΕΚΤ είναι πιο διαλλακτική από ό,τι ήταν με την Ιρλανδία ή την Κύπρο», λέει ο Φρεντερίκ Ντικροζέ της Credit Agricole CIB.
Τον Μάρτιο του 2013, η ΕΚΤ ζήτησε τα ίδια από την Κύπρο, που ήταν τότε στο χείλος της οικονομικής έκρηξης: ρευστότητα έκτακτης ανάγκης έναντι μεταρρυθμίσεων. Και οι δύο κυβερνήσεις (σσ Ιρλανδία και Κύπρος) ενέδωσαν, όχι χωρίς πικρία.
Ο,τι κι αν κάνει η ΕΚΤ, θα καταλήξει μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης. Μετά το πάγωμα της ρευστότητας, η Αθήνα αναγκάστηκε να εισαγάγει ελέγχους κεφαλαίων. Και καταγγέλλει την ΕΚΤ ότι βυθίζει την χώρα σε αναταραχή.
Αν, αντίθετα, επιλέξει να συνεχίσει να υποστηρίζει τις ελληνικές τράπεζες πέραν της 30ής Ιουνίου χωρίς συμφωνία στον ορίζοντα, η Γερμανία και ένα μέρος των αγορών θα την κατηγορήσουν σφόδρα ότι δείχνει χαλαρότητα. Και πάνω απ ‘όλα, ότι δεν τηρεί την εντολή της. Στην πραγματικότητα, η αποστολή της ΕΚΤ δεν είναι να χρηματοδοτεί αφερέγγυες τράπεζες. Ετσι θα θέσει σε κίνδυνο την δική της οικονομική υγεία.
Είτε την κρίνουμε πάρα πολύ σκληρή, όπως στην Αθήνα, ή πολύ διαλλακτική, όπως στο Βερολίνο, ένα πράγμα είναι βέβαιο: «Ο κυρίαρχος και άβολος ρόλος που έχει λάβει η ΕΚΤ αντανακλά πρωτίστως την αδυναμία των ευρωπαϊκών θεσμών», λέει ο Μερσιέ.
Το μόνο υπερεθνικό όργανο της ευρωζώνης, αναγκάζεται, παρά την θέλησή του, να πάρει αποφάσεις που πρωτίστως αναλογούν στις 19 κυβερνήσεις των χωρών-μελών, όπως και στους άλλους πιστωτές της Αθήνας».
