Το αποκάλυψε η έγκυρη El Pais. Η ευρωπαϊκή ομάδα δράσης που χειρίζεται την ανάλυση πολιτικής των σεναρίων της εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη – και αναπόφευκτα από την ΕΕ – δουλεύει ένα σχέδιο που ονομάζεται «Επιχείρηση Αλβανία».
Και αυτό διότι στο εξωτερικό έχουν απόλυτη επίγνωση της μεγάλης πλάνης της δραχμής και της Βαλκανιοποίησης στην οποία θα μας οδηγήσει.
Ακόμη και ως μπλόφα ή στρατηγικός ελιγμός, το δημοψήφισμα με τυπικό ερώτημα «μνημόνιο ή όχι», αλλά ουσιαστικό «ευρώ ή δραχμή» ανοίγει διάπλατα τις πύλες του φρενοκομείου για την Ελλάδα και βάζει τη χώρα σε μη αναστρέψιμο μονοπάτι προς το πουθενά.
Αποτελεί θλιβερή πλάνη να υποστηρίζεται εμμέσως πλην σαφώς από την κυβέρνηση η επιστροφή στη δραχμή – μία επιλογή που θα ήταν εν μέρει και υπό άλλες προϋποθέσεις συζητήσιμη, εάν η χώρα διέθετε σημαντική βιομηχανική παραγωγή και δεν ανήκε στην μεγαλύτερη ενιαία διακρατική αγορά του κόσμου.
Η Ελλάδα των υπηρεσιών και των εισαγωγών, με ισχνή παραγωγή και αποκομμένη από τις αγορές και την χρηματοδότηση της Τρόικας, θα πρέπει με τα δικά της μέσα να χρηματοδοτήσει την λειτουργία του κρατικού μηχανισμού και του ασφαλιστικού συστήματος, να υποστηρίξει με αποθεματικά το νέο νόμισμα στα δεδομένα κερδοσκοπικά παιχνίδια και να καλύψει την «τρύπα» στο ισοζύγιο πληρωμών. Κάτι που αποτελεί τεράστια αυταπάτη και θα οδηγήσει σε μαζική έκρηξη της φτώχειας και ισοπέδωση των πιο αδύναμων πολιτών.
Προφανώς, οι σύμβουλοι του κ. Τσίπρα, καλά διαβασμένοι γύρω από τις αντίστοιχες περιπτώσεις της Λατινικής Αμερικής, θεωρούν ότι έχουν μοντέλα και παραστάσεις προς αντιγραφή, όπως οι περιορισμοί και οι φραγμοί στις εισαγωγές, η χρήση των δασμών και οι σταυροειδείς επιδοτήσεις σε είδη και υπηρεσίες πρώτης ανάγκης.
Ωστόσο, αυτή η δέσμη αντίμετρων που θα μπορούσε να υποστηρίξει και να υποβοηθήσει ένα ανεξάρτητο νόμισμα, προσκρούει στα θεμέλια του κοινοτικού δικαίου.
Διότι η μόνη προϋποθέση εφαρμογής τους, θα υπήρχε εάν η χώρα έφευγε από την ΕΕ (κάτι που προβλέπεται από τις συνθήκες) προκειμένου να υλοποιήσει δασμολογικές πολιτικές και μέτρα προστασίας της εσωτερικής αγοράς. Και να πάει τη χώρα στο πουθενά, παρέα με τα Σκόπια του κ. Γκρουέφσκι, την Αλβανία του κ. Ράμα και την Αίγυπτο του στρατηγού Σίσι.
Θα πρόκειται για την μεγαλύτερη στρατηγική ήττα της Ελλάδας και την κατάρρευση της κορυφαίας γεωπολιτικής επιλογής της χώρας. Που θα καταστήσει πιο ευεπίφορους από ποτέ τους κινδύνους για την εθνική άμυνα και την ασφάλεια της χώρας.
Η βαλκανική παρωδία Μπολιβαριανής Δημοκρατίας θα δίνει αυξήσεις το πρωί σε δραχμές σε μισθούς και συντάξεις, όμως το βράδυ ο πληθωρισμός θα τις ξεζουμίζει. Και κάπως έτσι θα ξανανοίξει ο φαύλος κύκλος που με πολλλές θυσίες είχε κλείσει στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και κλείδωσε με το κοινό νόμισμα.
«Η αστάθεια του εθνικού νομίσματος είναι κατά την γνώμη μου ο μεγαλύτερος εχθρός των λαϊκών τάξεων, διότι όχι μόνον δεν επιτρέπει βελτίωσιν της θέσεώς των αλλά και άγει εις την εξαθλίωσίν των» έγραφε το 1952 στην Έκθεση «επί του Οικονομικού Προβλήματος της Ελλάδος» ο Κυριάκος Βαρβαρέσσος, απευθυνόμενος στον πρωθυπουργό, Νικόλαο Πλαστήρα.
«Όσοι πιστεύουν ή προσποιούνται ότι πιστεύουν ότι με ασταθές νόμισμα δύναται η χώρα να προοδεύση οικονομικώς και να βελτιώση το βιοτικόν επίπεδον του πληθυσμού της δεν είναι καλοί σύμβουλοι και δεν θα έπρεπε να λαμβάνωνται υπ΄όψιν» έλεγε.
