Η ιστορία αυτή όμως τελικά λίγο τον επηρέασε. Γιατί ο 24χρονος Λευτέρης επέστρεψε από το Μπακού έχοντας στις βαλίτσες του ένα ακόμη χρυσό μετάλλιο –είχε προηγηθεί τον περασμένο Απρίλιο το χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής του Μονπελιέ –επιβεβαιώνοντας, σε εποχές που ο ελληνικός αθλητισμός ζει περίοδο εσωστρέφειας, ότι ήρθε για να κρεμαστεί στους κρίκους για τα καλά. Σήμερα, χαλαρός, βγάζει βόλτα τον «δικό του πρωταθλητή», όπως λέει, τον σκύλο του Champ, ετοιμάζεται για διακοπές και στρέφει το βλέμμα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, το 2016.
Ποιες ήταν οι σκέψεις σου λίγα δευτερόλεπτα πριν ανεβείς στους κρίκους στον τελικό στο Μπακού;
«Σκέφτηκα ότι εκτελώ το πρόγραμμά μου για μια τελευταία φορά και ότι μετά με περιμένουν διακοπές. Μια άλλη σκέψη ήταν ότι έπρεπε να το κάνω καλά για να επιβεβαιώσω ότι δεν είμαι «πεφταστέρι», ότι δεν ήταν μόνο το χρυσό μετάλλιο στο προηγούμενο Ευρωπαϊκό και ύστερα τέλος».
«Σκέφτηκα ότι εκτελώ το πρόγραμμά μου για μια τελευταία φορά και ότι μετά με περιμένουν διακοπές. Μια άλλη σκέψη ήταν ότι έπρεπε να το κάνω καλά για να επιβεβαιώσω ότι δεν είμαι «πεφταστέρι», ότι δεν ήταν μόνο το χρυσό μετάλλιο στο προηγούμενο Ευρωπαϊκό και ύστερα τέλος».
Αφιέρωσες το μετάλλιό σου στην Ελλάδα. Γιατί;
«Δεν ήταν κάποιο πολιτικό μήνυμα. Περνάμε δύσκολες στιγμές και ως Ελληνας δεν θα γονατίσω. Ουσιαστικά το μήνυμά μου είναι να μη γονατίσουν οι Ελληνες και να αντισταθούν σε όλες τις δυσκολίες που έρχονται αυτή την περίοδο».
Εχεις εισπράξει ποτέ από ξένο συναθλητή σου κάποιο άσχημο σχόλιο για την Ελλάδα;
«Πολλές φορές. Το αντιμετωπίζω με περηφάνια. Σε αυτό το άθλημα, που προωθεί την ευγενή άμιλλα, έχουμε μάθει να μιλάμε και όμορφα, αλλά και μέσω των αποτελεσμάτων. Οταν υπάρχει κάποιο αρνητικό σχόλιο, απαντάω όμορφα, αλλά απαντάω πάντα. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην υπερασπιστώ τη χώρα μου».
Είναι δύσκολο να είσαι αθλητής στην Ελλάδα του 2015;
«Για εμένα έχει λυθεί το πρόβλημα μέσα από τη χορηγία του Stoiximan.gr. Αλλά για τον μεγαλύτερο αριθμό αθλητών σε επίπεδο πρωταθλητισμού όχι απλά είναι δύσκολο, είναι αδύνατον. Το λέω χωρίς καμία δόση υπερβολής. Οταν η πολιτεία, η κάθε κυβέρνηση, δεν εγκρίνει προϋπολογισμούς, δεν βάζει τις δόσεις έγκαιρα, η ομοσπονδία δεν παίρνει χρήματα γρήγορα και έτσι μένει απλήρωτος ο αθλητής. Οταν μένει λοιπόν έξι μήνες απλήρωτος, αν η οικογένειά του δεν μπορεί να τον καλύψει οικονομικά, θα πρέπει να δουλέψει και άμα δουλεύει δεν μπορεί να κάνει προπόνηση σωστά. Εχω συναθλητή που σπουδάζει και μετά κάνει προπόνηση, τελειώνει στις 6 το απόγευμα και δουλεύει ως τις 11 το βράδυ σε γυμναστήρια. Ετσι δεν γίνεται δουλειά».
Τα μετάλλιά σου πού τα φυλάς;
«Φτιάχνω τη βιτρίνα του εγωισμού μου. Είναι μια τετράπατη βιτρίνα που έχει γεμίσει και μάλλον θα πάρω και δεύτερη απ’ ό,τι φαίνεται. Μακάρι δηλαδή…».
Ο Λευτέρης Πετρούνιας στον τελικό των κρίκων στο Ευρωοαϊκό Πρωτάθλημα Ενόργανης Γυμναστικής του Μονπελιέ όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο.
Υστερα από αυτό το σερί μεταλλίων ποιοι είναι οι στόχοι σου;
«Εννοείται ότι ο μακρινός στόχος είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Ρίο το 2016. Αλλά έχουμε πολλή δουλειά μέχρι τότε γιατί ο επόμενος μεγάλος στόχος είναι τον Οκτώβριο το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Γλασκώβης. Και λέω μεγάλος στόχος γιατί το μετάλλιο εκεί σημαίνει απευθείας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Σίγουρα υπάρχουν και άλλοι τρόποι να προκριθείς για το Ρίο, αλλά ένα μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα σου δίνει άλλη ψυχολογία».
Συμμετέχεις σε μια εκστρατεία κατά του bullying. Εσύ προσωπικά δέχτηκες bullying ως παιδί;
«Το bullying είναι μια μάστιγα που πρέπει να σταματήσει. Εχουμε καθυστερήσει ως πολιτεία. Επρεπε δηλαδή να συμβούν τόσο σοβαρά γεγονότα για να ασχοληθούμε με το θέμα; Εχω περάσει και εγώ bullying, όπως όλοι σχεδόν. Και για το ύψος μου μού έλεγαν, επειδή ήμουν κοντούλης –δηλαδή και τώρα είμαι, αλλά τότε ήμουν ακόμη πιο κοντούλης. Δεν με ενοχλούσε, γιατί ξέρω ότι αν ήμουν ψηλότερος δεν θα μπορούσα να κάνω αυτό που κάνω».
Τον εαυτό σου πώς τον φαντάζεσαι ύστερα από δέκα χρόνια;
«Με φαντάζομαι, ονειρεύομαι δηλαδή, να είμαι ολυμπιονίκης, μπαμπάς και επιχειρηματίας. Θέλω να κάνω οικογένεια και μάλιστα να αποκτήσω και ένα αγοράκι (γέλια) για να ακολουθήσει ο γιος μου τα βήματά μου. Ακούγεται λίγο εγωιστικό, αλλά πιστεύω ότι θα του αρέσει. Αν δεν του αρέσει, δεν πειράζει. Τα παιδιά δεν πρέπει να τα πιέζουμε. Πρέπει όμως όλα τα παιδιά να ασχολούνται με τον αθλητισμό, γιατί για κάθε ένα ευρώ που δίνει κανείς για τον αθλητισμό γλιτώνει επτά ευρώ σε φάρμακα».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος μύθος για την ενόργανη;
«Μύθος είναι ότι σταματά την ανάπτυξη, αυτό που λένε ότι αν κάνεις ενόργανη θα μείνεις κοντός. Αν κάτι θα ήθελα να προσθέσω και να τονίσω με κάθε τρόπο είναι ότι στην ενόργανη δεν υπάρχουν απαγορευμένες ουσίες, είναι καθαρό το άθλημα. Ποτέ παγκοσμίως δεν υπήρχαν κρούσματα ντόπινγκ. Είναι σαφές ότι δεν χρειάζεται να αναρωτιέσαι γιατί ένα παιδί που κάνει προπόνηση από πέντε χρόνων, πέντε-έξι ώρες την ημέρα, έχει αυτόν τον δυνατό σωματότυπο».
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 28 Ιουνίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
