Αποκαλυπτικός σχετικά με όσα έγιναν στο Eurogroup του Λουξεμβούργου είναι ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης, σε άρθρο του στους Irish Times. Εκεί αναφέρει μάλιστα πως ο Β.Σόιμπλε δεν τον άφησε να παρουσιάσει στους ομολόγους του τις ελληνικές προτάσεις για τη συμφωνία.
Στο άρθρο του αναφέρει: «Το Eurogroup της περασμένης Πέμπτης πέρασε στην ιστορία ως μια χαμένη ευκαιρία για μια ήδη αργοπορημένη συμφωνία μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της
» Ίσως το πιο αξιοσημείωτο σχόλιο ήρθε από τον ιρλανδό υπουργό Οικονομικών Μάικλ Νούναν. Διαμαρτυρήθηκε επειδή οι υπουργοί δεν είχαν ενημερωθεί για την πρόταση των δανειστών προς την Ελλάδα πριν προσκληθούν στη συζήτηση.
» Στη διαμαρτυρία του θα ήθελα να προσθέσω τη δική μου: Δεν μου επετράπη να μοιραστώ με τον κ. Νούναν, ούτε με κανέναν άλλο υπουργό Οικονομικών, τις γραπτές μας προτάσεις. Όπως μάλιστα επιβεβαίωσε ο γερμανός ομόλογός μας, κάθε γραπτή πρόταση σε υπουργό Οικονομικών είτε της Ελλάδας είτε των θεσμών ήταν ‘μη αποδεκτή’, καθώς θα έπρεπε μετά να την θέσει στη γερμανική Βουλή, αναιρώντας τη χρησιμότητά της ως διαπραγματευτικό χαρτί.
» Η ευρωζώνη κινείται με περίεργους τρόπους. Σημαντικές αποφάσεις λαμβάνονται από τους υπουργούς Οικονομικών, οι οποίοι παραμένουν στο σκοτάδι σχετικά με τις λεπτομέρειες, ενώ αξιωματούχοι που δεν είναι εκλεγμένοι συνεχίζουν τις μονόπλευρες διαπραγματεύσεις με μια μοναχική κυβέρνηση που βρίσκεται σε ανάγκη.
» Είναι σαν η Ευρώπη να έχει αποφασίσει ότι οι εκλεγμένοι υπουργοί Οικονομικών δεν είναι ικανοί να ασχοληθούν με τεχνικές λεπτομέρειες, ένα έργο που αφήνεται στους ‘ειδικούς’ που εκπροσωπούν όχι τους ψηφοφόρους, αλλά τους θεσμούς. Αναρωτιέται κανείς κατά πόσο μια τέτοια συμφωνία είναι αποτελεσματική, πόσω μάλλον δημοκρατική.
» Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσει κανείς στους ιρλανδούς αναγνώστες την ταπείνωση που υφίσταται ένας λαός που αναγκάζεται να χάσει την κυριαρχία του εν μέσω οικονομικής κρίσης. Ίσως είναι δικαιολογημένοι, παρ’ όλα αυτά, να κοιτούν την ατελείωτη ελληνική κρίση και να επιτρέπουν στους εαυτούς τους να νιώθουν μια ήπια υπεροχή, στη βάση ότι οι ιρλανδοί υπέφεραν σιωπηλά, κατάπιαν το πικρό χάπι της λιτότητας και τώρα ξαναβγαίνουν στο φως.
» Στον αντίποδα, οι Έλληνες διαμαρτύρονταν μεγαλόφωνα για χρόνια, αντιστάθηκαν στην τρόικα, εξέλεξαν τη ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνησή μου και εξακολουθούν να ζουν με την ύφεση.
» Παρ’όλο που ένα τέτοιο συναίσθημα είναι κατανοητό δεν βοηθά για τρεις λόγους: Πρώτον, δεν βοηθά στην κατανόηση του ελληνικού δράματος. Δεύτερον, δεν επιτρέπει να υπάρχει σωστή ενημέρωση για το πώς πρέπει να αναπτυχθεί η ευρωζώνη και η ΕΕ γενικότερα. Τρίτον, σπέρνει αχρείαστη διαφωνία μεταξύ των λαών που έχουν πολλά κοινά».
Ο υπουργός Οικονομικών, αφού περιγράφει όσα δραματικά έχουν συμβεί στην ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, σημειώνει πως αυτό που χρειάζεται τώρα η Ελλάδα δεν είναι περισσότερες περικοπές ή υψηλότεροι φόροι, αλλά σοβαρές μεταρρυθμίσεις, όπως νέο φορολογικό σύστημα, διαδικασίες έκδοσης αδειών φιλικές προς τους επιχειρηματίες, μεταρρυθμίσεις στη δικαιοσύνη, εξάλειψη των σκανδαλωδών πρακτικών πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, ρύθμιση του χώρου των ΜΜΕ και της χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων, κτλ.
