Tους προβληματισμούς της Εκκλησίας σχετικά με το νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση για να νομιμοποιήσει το σύμφωνο συμβίωσης, εκφράζει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος προς τον υπουργό Δικαιοσύνης Νίκο Παρασκευόπουλο, σε επιστολή που του απέστειλε στις 12 Ιουνίου και δημοσιοποιήθηκε την Τρίτη.
Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος, μετά από εξουσιοδότηση της Ιεράς Συνόδου, χαρακτηρίζει το σύμφωνο συμβίωσης «νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις που τις υποβιβάζει σε απλή συναλλαγή» και υπεραμύνεται της θέσης ότι η Εκκλησία τάσσεται υπέρ του χριστιανικού γάμου, καθώς οποιαδήποτε άλλη μορφή συμβίωσης (πολιτικός γάμος, σύμφωνο συμβίωσης) απορρίπτεται όχι ως στείρα άρνηση, αλλά γιατί η Εκκλησία έχει τη δική της διαχρονική και θετική πρόταση προς τον άνθρωπο.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναρωτιέται τι διαπαιδαγώγηση παίρνουν οι πολίτες από ένα νομοθέτημα και τι ηθικό μήνυμα λαμβάνουν όταν το κράτος θεσπίζει ένα νομικό υποκατάστατο του μυστηρίου του γάμου, μια δήθεν «ελαφρά μορφή» του, που έχει όμως όλες τις συνέπειες του γάμου.
Η Ιερά Σύνοδος επιθυμεί να επαναλάβει, αναφέρει ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, και να καταστήσει σαφές ότι από το 2008 έχει εκφράσει κάθετη αντίθεση συνολικά για το σύμφωνο συμβίωσης.
Σύμφωνα με τον Αρχιεπίσκοπο, το σύμφωνο αποτελεί «σκαιά απομίμηση του γάμου που απευθύνεται σε όσους θέλουν να δημιουργήσουν σχέση και οικογένεια, ξεγελώντας τον εαυτό τους ότι δεν αναλαμβάνουν κάποια σοβαρή ευθύνη».
«Οπισθοδρόμηση σε ειδωλολατρικές εποχές»
Το σύμφωνο συμβίωσης, σημειώνει, αναγνωρίζει ως πατέρα και μητέρα «συμβαλλόμενο» και «αντισυμβαλλόμενο» και διαφημίζεται ως νομοθετική πρόοδος, όμως αποτελεί ουσιαστικά επιστροφή στην ρωμαϊκή εποχή και στο θεσμό της «παλλακείας», που χρησιμοποιήθηκε από όσους συμβίωναν, χωρίς πρόθεση έγγαμης συμβίωσης.
Στην επιστολή του, ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος εκτιμά ότι το σύμφωνο συμβίωσης αλλοιώνει την ίδια την οικογένεια και θεσπίζει την «εξώγαμη» οικογένεια. Η ύπαρξη οικογένειας δεν αφορά μόνο τα άτομα, την ελευθερία και την ιδιωτικότητά τους, αλλά είναι θέμα συντήρησης του οικογενειοκεντρικού χαρακτήρα της ελληνικής κοινωνίας, υπογραμμίζει.
Επιπρόσθετα, επισημαίνει ότι «αποτελεί οπισθοδρόμηση σε έθιμα και θεσμούς ειδωλολατρικών εποχών και παρασύρει σε απατηλή διέξοδο όσους στοχεύει να βοηθήσει» και το χαρακτηρίζει «πιστοποιητικό καθωσπρεπισμού που κινείται μακριά από την αλήθεια και θα περιπλέξει τις ζωές τους σε χειρότερες περιπέτειες».
Πρέπει να κάνει σαφές η πολιτεία, τονίζει ο Αρχιεπίσκοπος, αν μετά την «ομοφυλοφιλική συμβίωση» θα προχωρήσει και στην «ομοφυλοφιλική οικογένεια», για την οποία δημιουργεί από τώρα τις προϋποθέσεις ώστε να διεκδικηθεί από οργανωμένους ακτιβιστές.
