Αυτό που γίνεται στον ΣΥΡΙΖΑ τις τελευταίες ημέρες, με τον Λαφαζάνη στα ταβάνια και τον Βαρουφάκη στα πατώματα, με την Ζωή Κωνσταντοπούλου να συμπεριφέρεται σαν δικτάτορας και την Ραχήλ Μακρή να ακολουθεί τα χνάρια Καμένου στην δικομανία, η κοινωνία παρακολουθεί πια άφωνη και σταυροκοπιέται μη μας βρει κανένα κακό…
Αν μας βρει όμως κανένα κακό, θα είναι άδικο να κατηγορήσουμε τους τρελούς για την τρέλα που κουβαλάνε.
Θα πρέπει να κατηγορήσουμε εκείνον που μας έφερε τους τρελούς.
Εκείνον που μας τους φόρτωσε στην πλάτη και δεν τους ξεφορτώνεται ούτε τώρα, που επιβεβαιώνονται οι φόβοι, όσων γύρω του τον προειδοποιούσαν, να μην τους δώσει θέσεις ευθύνης και πόστα εξουσίας.
«Έχουμε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε την εξουσία» είπε ο πρωθυπουργός μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα, εννοώντας ότι ορισμένα παράκεντρα εξακολουθούν να διαφεντεύουν τον τόπο.
Είναι ένας βολικός μύθος για να καλλιεργείς, όταν δεν έχεις τα κότσια να επιβάλλεις την εξουσία που εκπέμπει το αξίωμά σου, ακόμη και στο ίδιο σου το κόμμα.
Έχει συμβεί και στο παρελθόν με προκατόχους του κ. Τσίπρα. Άλλοι συγκρούστηκαν με την κομματική νομενκλατούρα τους κι έγιναν από αρχηγοί, ηγέτες. Άλλοι πάλι δεν το τόλμησαν και τώρα περνούν την ώρα τους στις ταβέρνες…
Διότι αν επικρατεί σκηνικό τρέλας στο καράβι, δεν φταίνε οι τρελοί που πήραν το τιμόνι. Φταίει ο καπετάνιος που το επιτρέπει. Ειδικά όταν το καράβι πλησιάζει στα βράχια…
