Οι δηλώσεις του πρώην εκπροσώπου της Ελλάδος στο Δ.Ν.Τ στην επιτροπή – δημιούργημα της κυρίας Κωνσταντοπούλου, έχουν δικαίως εξοργίσει τον δημοσιογραφικό κόσμο.
Χωρίς αποδείξεις και χωρίς ονόματα με την γνωστή και απαράδεκτη τακτική της λάσπης στον ανεμιστήρα προσπαθεί να σπιλώσει την υπόληψη και κυρίως την αξιοπιστία του δημοσιογραφικού κόσμου.
Μια τακτική η οποία είναι ιδιαίτερα προσφιλής σε ορισμένους πολιτικούς που στηρίζουν την υφιστάμενη κυβέρνηση.
Μια τακτική που είναι ιδιαίτερα χρήσιμη ώστε να καλυφθεί η ανικανότητα ή τυχόν άλλες πράξεις που συνάδουν με την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα ενός άξιου πολιτικού.
Άλλά τα ψέματα και η λάσπη έχουν κοντά ποδάρια. Η ελληνική κοινωνία και οι σκεπτόμενοι πολίτες δεν θα συνεχίσουν να το ανέχονται.
Όταν ορισμένοι μιλάνε για διαπλοκή ή για ολιγαρχία ας σκεφτούν επίσης τα εξής:
Ποιοι διορίζουν στο δημόσιο;
Ποιοι γράφουν και ψηφίζουν τους νόμους;
Ποιοι πληρώνουν πραγματικά τους μισθούς, τις συντάξεις του Δημοσίου και την γενικότερη λειτουργία του κράτους μας;
Οι πολιτικοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι ή ο ιδιωτικός τομέας;
Οι δημοσιογράφοι κρίνονται καθημερινά από τους αναγνώστες και τους πολίτες.
Είναι αυτονόητο ότι χωρίς δημοσιογράφους δεν υπάρχει δημοκρατία: ας σκεφτούν ορισμένοι τι είδους δημοσιογραφίας υπήρχε επί Στάλιν, Χίτλερ και σήμερα στην Βόρειο Κορέα.
Ας επικεντρωθούν ορισμένοι στην διοίκηση της χώρας, ως οφείλουν, και ας μην δημιουργούν εικονικούς εχθρούς.
Άλλωστε η ελευθεροτυπία και η ελεύθερη έκφραση αποτελούν το βασικό αγαθό της Δημοκρατίας.
Κανείς δεν θα μπορέσει να μας την στερήσει.
Ο τελευταίος που προσπάθησε πέθανε στην φυλακή.
Λεγόταν Παπαδόπουλος.
