Το πώς βίωσαν οι Τούρκοι της Γερμανίας τις πρόσφατες εκλογές στη Τουρκία αλλά και τους λόγους που το αποτέλεσμά τους την έκαναν υπερήφανη, περιγράφει σε άρθρο της στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel, η τουρκικής καταγωγής δημοσιογράφος Οζλέμ Γκεζέρ. «Μεγαλώνοντας», ξεκινάει το άρθρο, «δεν έδειξα ποτέ ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη τουρκική πολιτική. Αλλά το Γκεζί μου άλλαξε την γνώμη για την πατρίδα των προγόνων μου. Οι πρόσφατες εκλογές με έκαναν υπερήφανη».
Η Γκεζέρ, η οποία έχει μόνο τη γερμανική υπηκοότητα, παρακολούθησε στενά τις εκλογές στη Τουρκία αλλά δεν είχε δικαίωμα ψήφου. Ωστόσο πολλοί Τούρκοι που ζουν στη Γερμανία, συμμετείχαν ενεργά στην εκλογική αναμέτρηση της 7ης Ιουνίου, στην οποία το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης είδε, για πρώτη φορά μετά την άνοδό του στην εξουσία το 2002, τη δύναμή του να συρρικνώνεται.
«Συχνά συμμετέχω σε συζητήσεις για τη Τουρκία, για τον «Σουλτάνο του Βόσπορου», για φυλακισμένους δημοσιογράφους και τη γενοκτονία των Αρμενίων, για τις γυναίκες που υποτίθεται δεν πρέπει να γελούν δημοσίως. Για τις κατσαρίδες στο παλιό μέγαρο του Ερντογάν, που είναι ο λόγος που μετακόμισε σε ένα νέο παλάτι με 1150 δωμάτια. Προκύπτουν σημαντικά ερωτήματα, αλλά η χώρα που αφορούν είναι πολύ μακριά. Φαντάζομαι ότι πολλοί Τούρκοι στη Γερμανία έχουν εμπλακεί σε τέτοιες συζητήσεις το τελευταίο διάστημα, είτε το ήθελαν είτε όχι» συνεχίζει το άρθρο.
Η προσέλευση των τούρκων ψηφοφόρων στις κάλπες στη Γερμανία ήταν τέσσερις φορές μεγαλύτερη σε σχέση με τις προεδρικές εκλογές το περασμένο καλοκαίρι. Αυτόν τον χρόνο, το 54% των ψήφων τους πήγαν στο AKP του Ερντογάν, με το 17,5% να πηγαίνουν στο αντίπαλο HDP. Για πολλούς Γερμανούς, αυτή η μεγάλη συμμετοχή είναι μία απόδειξη ότι οι Τούρκοι στη χώρα αρνούνται να ενσωματωθούν, ότι ενδιαφέρονται περισσότερο για μία μακρινή χώρα από ό,τι για τις εκλογές εκεί.
«Για δεύτερη φορά στη ζωή μου, κατάλαβα ότι οι Τούρκοι που ζουν στη Τουρκία είναι διαφορετικοί από τους Τούρκους που φαντάζομαι από το σπίτι μου στο Αμβούργο. Ζουν σε ένα κράτος στο οποίο οι εισαγγελείς χάνουν το αξίωμά τους μόλις αρχίσουν να διερευνούν υποθέσεις διαφθοράς στις οποίες εμπλέκεται ο πρόεδρό τους. Ζουν σε ένα κράτος όπου οι γυναίκες ευθύνονται για τους βιασμούς τους αν φορούν πολύ κοντές φούστες. Σε μία χώρα που οι εκδότες συλλαμβάνονται αν γράψουν την αλήθεια. Σε ένα κράτος που έρχεται 149ο στον κόσμο στην ελευθερία του Τύπου. Ζουν με έναν πρόεδρο που θέλει να αλλάξει το σύνταγμα αν τον εμποδίζει και να καταργήσει τις αργίες που αφορούν τον Κεμάλ Ατατούρκ. Έναν πρόεδρο που δεν έκανε τίποτε όταν υποστηρικτές του HDP διαμελίστηκαν σε μία έκρηξη – για την οποία δεν γνωρίζουμε ποιος ευθύνεται – στη διάρκεια μίας προεκλογικής συγκέντρωσης δύο ημέρες πριν από τις εκλογές. Αυτοί οι Τούρκοι είναι όμως που πήγαν στις κάλπες για να χρησιμοποιήσουν τη φωνή τους και να απαιτήσουν να πάρουν πίσω την ελευθερία τους. Έδειξαν ότι δεν το έχουν βάλει κάτω» αναφέρει το δημοσίευμα.
Και προσθέτει: «Συχνά αναρωτιέμαι τι θα επακολουθήσει. Κανένα σοβαρό κόμμα δεν θέλει να σχηματίσει κυβέρνηση με το AKP, που σημαίνει ότι μπορεί να ακολουθήσουν και άλλες εκλογές. Και οι νέες εκλογές μπορεί να σημαίνουν ότι το AKP θα επανακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία του, γιατί τουλάχιστον το κόμμα είναι εγγυητής της ασφάλειας. Τί θα γίνει αν δεν διενεργηθούν νέες εκλογές; Τότε το AKP θα πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση με δεξιούς εξτρεμιστές από το εθνικιστικό MHP. Θα είναι ο νέος Τούρκος ισλαμοφασίστας;» Όμως για την ίδια, η ελπίδα δεν έχει σβήσει. Τούρκοι, ακόμη και με εθνικιστικές καταβολές, δείχνουν ικανοποιημένοι που ο Ερντογάν χάνει τη δύναμή του. «Θέλουν να πολεμήσουν. Αισθάνονται καλά πια, ακόμη και εγώ. Η ελπίδα επιτέλους επέστρεψε. Η ελπίδα για δημοκρατία» καταλήγει.
