Με μόλις 50 δολάρια στην τσέπη της, η δεκατετράχρονη Ζιζέλ ταξίδεψε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας για να κυνηγήσει το όνειρό της και να εργαστεί στη βιομηχανία του μόντελινγκ. Μικρή και αθώα, η Ζιζέλ πίστευε πως οι άνθρωποι στη μεγαλούπολη δεν διέφεραν σε τίποτε από τους κατοίκους στο χωριό της, μέχρι που της έκλεψαν το πορτοφόλι. Η ίδια χωρίς να έχει χρήματα για να φτάσει στο πρακτορείο, αναγκάστηκε να ζητιανέψει στο μετρό για να τηλεφωνήσει στους δικούς της από ένα καρτοτηλέφωνο και να τους πει τι της συνέβη. «Εκλαψα, αλλά δεν τα παράτησα» λέει η ίδια σε συνέντευξή της πριν από επτά χρόνια. Σήκωσε το κεφάλι της, περπάτησε μέχρι την άλλη άκρη της πόλης όπου βρισκόταν το πρακτορείο και έκτοτε είχε ορθάνοιχτα τα μάτια της τόσο απέναντι στους ανθρώπους όσο και στους στόχους της. Το ταξίδι στον χώρο της μόδας έμελλε να είναι πολυτάραχο, με μεγάλα συμβόλαια και συνεργασίες που άφησαν εποχή –η ιστορία της θυμίζει κατά πολύ εκείνες των παραμυθιών που ακούγαμε όταν ήμασταν παιδιά.
Γεννηµένη το καλοκαίρι του 1980 στη μικρή Χοριζοντίνα της Νότιας Βραζιλίας, η Ζιζέλ Μπύντχεν και οι πέντε συνολικά αδελφές της, όλες εμφανίσιμες, μεγάλωσαν σε δύσκολες συνθήκες, με τους γονείς τους να αγωνίζονται για να βγάλουν τα προς το ζην, κάνοντας ταυτόχρονα δύο και τρεις δουλειές. «Δεν ήμασταν φτωχοί, ανήκαμε στη μεσαία τάξη» λέει η ίδια. Η μητέρα της δούλευε ταμίας στην τράπεζα και ο πατέρας της άλλοτε στις οικοδομές και άλλοτε σε βιομηχανίες, προκειμένου να έχουν σαν πριγκίπισσες τις έξι κόρες τους. «Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με δύο υπνοδωμάτια και δύο μπάνια, για οκτώ άτομα» λέει η διάσημη καλλονή σε συνέντευξή της το 2008 και τονίζει πως από μικρή έμαθε να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες. Αν και δίδυμη με την αδελφή της Πατρίσια, η Ζιζέλ διέφερε. «Ηταν ομιλητική, ρίσκαρε και δεν φοβόταν να μείνει μέχρι αργά έξω, ακόμη και όταν ήταν μικρή» αναφέρει η Πατρίσια. Ομως η ατρόμητη και θαρραλέα Ζιζέλ δεν είχε ανάλογη αποδοχή με την αδελφή της στον σχολικό περίγυρο. «Ημουν ψηλή σε σχέση με τους υπολοίπους και αδύνατη, και τα παιδιά στο σχολείο με φώναζαν Ολιβ Οϊλ και σαρακούρα, ένα πουλί με αδύνατα και μακριά πόδια» αποκαλύπτει η ίδια, φέρνοντας στη μνήμη της εικόνες από τα παιδικά χρόνια. Και συνεχίζει λέγοντας πως «ήμουν πιο ψηλή και από τα αγόρια της τάξης, και ειδικά σε αυτή την ηλικία νομίζεις ότι είσαι το πιο περίεργο πλάσμα που περπατάει πάνω στη Γη. Αντιθέτως, την αδελφή μου τη συμπαθούσαν όλοι, έχει μοναδικό χαρακτήρα».
Μια μέρα, η Ζιζέλ και οι αδελφές της πήγαν σε ένα κέντρο ψυχαγωγίας στο Σάο Πάολο. Ενώ έτρωγαν σε ένα μαγαζί στο εμπορικό κέντρο, την πλησίασε ένας άνδρας που δούλευε στο πρακτορείο Elite και της είπε: «Πρέπει να γίνεις μοντέλο». Ηταν η πρώτη φορά που κάποιος άνθρωπος της είπε ότι είναι πραγματικά όμορφη. Η ίδια πίστευε ότι είχε πολύ μεγάλη μύτη και ότι δεν έχει ωραίο σώμα καθώς δεν της ταίριαζαν τα ρούχα των αδελφών της, που ήταν πιο κοντές από αυτήν. Ομως τότε συνειδητοποίησε την αξία της ιδιαιτερότητάς της, και κάπως έτσι ξεχώρισε από τις υπόλοιπες αδελφές της. Εκτοτε η Ζιζέλ ταξίδευε σε όλον τον κόσμο και έκλεινε δουλειές με μεγάλους οίκους μόδας τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Αμερική. Δίπλα στους μεγάλους μόδιστρους και στυλίστες, έμαθε άπταιστα αγγλικά, ιταλικά, και ισπανικά –καθόλου άσχημα για ένα κορίτσι που σταμάτησε το σχολείο στα δεκατέσσερα για να εργαστεί. Στην πορεία της ποτέ δεν ξέχασε τις αδελφές της και αποκατέστησε τέσσερις από αυτές. Η δίδυμη αδελφή της Πατρίσια έγινε η μάνατζέρ της, η Γκαμπριέλα δικηγόρος και η Ρακέλ οικονομολόγος της. Η Ραφαέλα, εργάζεται στην ιστοσελίδα της, ενώ η Γκρατσιέλα είναι δικαστής. Ποτέ δεν υπήρξε ζήλια μεταξύ τους και όλες τής στάθηκαν σε κάθε δυσκολία που αντιμετώπισε.
Την περίοδο της ανάδειξής της, η Ζιζέλ κάπνιζε, έτρωγε ανθυγιεινά φαγητά και δεν πρόσεχε ιδιαίτερα τον εαυτό της. Σταδιακά όμως άλλαξε ριζικά τρόπο ζωής και συνήθειες. «Ξυπνάω στις 6.30, κάνω γιόγκα μέχρι τις 7, και μετά ξεκινάει η ημέρα μου. Δεν παρίσταμαι στα μεγάλα πάρτι που ακούγονται, και δεν ακολουθώ αυτό το λάιφσταϊλ. Στις 22.30 πέφτω να κοιμηθώ». Η μεγάλη αγάπη της, από την παιδική ηλικία, ήταν ο αθλητισμός, που ποτέ δεν σταμάτησε. «Ημουν αρχηγός της ομάδας βόλεϊ και ήμουν αγοροκόριτσο» λέει η ίδια για τα σχολικά της χρόνια. Αγαπάει την ιππασία, το μπάντζι τζάμπινγκ, τις καταδύσεις και το καγιάκ, ενώ της αρέσει πολύ να κάνει βόλτες με το ποδήλατο. «Ο,τι φοβόμουν στη ζωή μου, το δοκίμαζα για να το ξεπεράσω» λέει επιθυμώντας να ενθαρρύνει τον κόσμο να νικήσει τους φόβους και τις ανασφάλειές του. Το μεγάλο χρονικό διάστημα που πέρασε μακριά από την οικογένειά της σε μικρή ηλικία την ωρίμασε και την έκανε ένα άτομο με πυγμή και αποφασιστικότητα.
Ενα μεγάλος μέρος της νεανικής της ηλικίας το πέρασε στο πλευρό του Λεονάρντο Ντι Κάπριο, με τον οποίο είχε δεσμό από το 2000, για πέντε χρόνια. Μετά τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία του «Τιτανικού», ο Ντι Κάπριο έγινε πρώτο όνομα και δεν μπορούσε να έχει στο πλευρό του άλλη, παρά την πιο όμορφη γυναίκα του πλανήτη. Ομως ο άτακτος χαρακτήρας του και οι βλέψεις του για άλλα θηλυκά έκαναν τη Ζιζέλ να τον αφήσει και να προχωρήσει στη ζωή της. «Ημουν μόνη μου για έναν χρόνο και δεν έψαχνα για σχέση. Πάντα ήμουν σε σοβαρές σχέσεις. Αλλά, όταν είσαι μόνος σου, μαθαίνεις πολλά για τον εαυτό σου» επισημαίνει η ίδια για την περίοδο που ακολούθησε του χωρισμού. Στο τέλος του 2006, όμως, η Ζιζέλ ερωτεύτηκε τον Τομ Μπρέιντι, με τον οποίο παντρεύτηκε το 2009 και απέκτησε δύο παιδιά μαζί του, τον Μπέντζαμιν και τη Βίβιαν. Οσο για το αν πιστεύει στον έρωτα με την πρώτη ματιά; Η ίδια αναγνωρίζει το συναισθηματικό δέσιμο. «Η αγάπη είναι κάτι που μεγαλώνει, που θρέφεται με τον χρόνο. Χτίζεται. Αλλά υπάρχει και αυτό το υπέροχο συναίσθημα, που σε αναγκάζει να μη θες να φύγεις από το δωμάτιο που βρίσκεται ο άλλος».
Ο έρωτάς της µε τον Μπρέιντι δοκιμάστηκε. Οταν γνωρίστηκαν οι δυο τους, τον Δεκέμβριο του 2006, ο Μπρέιντι ήταν φρεσκοχωρισμένος. Η πρώην σύντροφός του Μπρίτζετ Μόιναχαν, μοντέλο και ηθοποιός, του ανακοίνωσε πως περίμενε το παιδί του, όταν εκείνος έβλεπε ήδη σοβαρά τον δεσμό του με τη Ζιζέλ, με την οποία έβγαινε για δυόμισι μήνες. «Ηταν μια έκπληξη και για τους δυο μας», αναφέρει η Ζιζέλ, «και σίγουρα δεν είναι το πιο ιδανικό πράγμα στην αρχή μιας σχέσης». Η εγκυμοσύνη της Μόιναχαν την έβαλε σε σκέψεις σχετικά με το αν ο Μπρέιντι θα έπρεπε να γυρίσει σε εκείνη. Αλλά μετά σκέφτηκε πως «όταν οι άνθρωποι χωρίζουν, γίνεται για κάποιον λόγο. Ηταν ευλογία κατά βάθος αυτό που συνέβη, γιατί μπορέσαμε να μάθουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Αναπτύξαμε εμπιστοσύνη». Η ίδια, μάλιστα, αφότου γεννήθηκε ο Τζον, τον έβλεπε σαν δικό της παιδί και ταξίδευαν διαρκώς από τη Βοστώνη, όπου έμενε με τον Μπρέιντι, στο Λος Αντζελες για να τον δουν. Η Ζιζέλ αγαπάει πολύ τα παιδιά και από μικρή έλεγε πως θέλει να αποκτήσει μια μεγάλη οικογένεια και να υιοθετήσει και ένα παιδάκι από τη Βραζιλία, γνωρίζοντας από πρώτο χέρι τις δυσκολίες. «Θα ήθελα να έχω μια πολύχρωμη οικογένεια, σαν ένα ουράνιο τόξο» εκμυστηρεύεται η ίδια και συνεχίζει λέγοντας πως «είναι σημαντικό να έχεις αδέλφια, γιατί δεν αισθάνεσαι ποτέ μόνος, έχεις υποστήριξη και γερές ρίζες. Η οικογένεια σου προσφέρει την ασφάλεια και σε βοηθάει να πατήσεις γερά στα πόδια σου».
Με τις παραπάνω αρχές και σωστή νοοτροπία, η Ζιζέλ ανέπτυξε και οικολογική δράση, δίνοντας χρήματα για αναδασώσεις σε περιοχές του Αμαζονίου που επλήγησαν από την άμετρη υλοτομία και προστασία του τροπικού δάσους, αλλά και για την παροχή καθαρού νερού σε υποβαθμισμένες περιοχές της πατρίδας της. Ακόμη, συμμετέχει και σε διάφορα προγράμματα για να βοηθήσει τους νέους να καλλιεργήσουν την αυτοπεποίθησή τους, ενώ δημιούργησε και το Luz Foundation για να ενισχύσει τον δυναμισμό των μικρών κοριτσιών.
Είκοσι χρόνια αφότου ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της στον χώρο της μόδας, σε ηλικία 34 ετών και με την περιουσία της να ξεπερνά τα 150 εκατ. δολάρια, η Ζιζέλ αποφάσισε να αφήσει τις πασαρέλες και να στραφεί σε άλλους κλάδους της βιομηχανίας της μόδας. Εχοντας απόλυτη συνείδηση της πράξης της και καθόλου απληστία, αποχωρεί στο ζενίθ της επαγγελματικής της καταξίωσης, θέτοντας σε προτεραιότητα την οικογένειά της. Πηγαίνοντας πίσω στον χρόνο, κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει πως το ξυπόλητο κοριτσάκι με τις ξανθές μπούκλες και το μεγάλο χαμόγελο, που έπαιζε στις αλάνες, θα γίνονταν κάποια μέρα το «χρυσό κορίτσι» των μεγαλύτερων οίκων μόδας στον κόσμο και ότι θα κατόρθωνε να χτίσει τη δική της αυτοκρατορία. Τα όνειρά μας τελικά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα, αν τα θέλουμε πολύ, και η ίδια η Ζιζέλ αποτελεί τη ζωντανή απόδειξη.
* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 7 Ιουνίου 2015
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
