Τζαζ με άρωμα Πάτρας

Δεκατέσσερα χρόνια μετά την παρθενική εμφάνισή του το τζαζ φεστιβάλ της Πάτρας Jazz+Πράξεις συνεχίζει ακάθεκτο την ποιοτική πορεία του στον χώρο των μουσικών εκδηλώσεων στη χώρα. Για τρεις βραδιές, στις 11, 12 και 13 Ιουνίου, και στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, που διοργανώνει ο Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Πατρέων, σπουδαία ονόματα από τον ευρύτερο χώρο της τζαζ θα παρουσιάσουν σημαντικές στιγμές από το σύνολο της πορείας τους στον ειδυλλιακό χώρο του Αιθρίου του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου.

Εφέτος το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό καθώς στο πρόγραμμα φιγουράρουν δύο κορυφαία σχήματα της διεθνούς μουσικής σκηνής, που αυτή τη στιγμή βρίσκονται στο απόγειο της δημιουργικής τους πορείας και εξέλιξης και έχουν καταξιωθεί στο παγκόσμιο τζαζ πάνθεον αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές και εγκωμιαστικά σχόλια από το κοινό. Ο λόγος για το κουαρτέτο του νορβηγού σαξοφωνίστα και συνθέτη Μάριους Νέσετ και το τρίο του κουβανού πιανίστα συνθέτη Αλφρέντο Ροντρίγκες. Ο πρώτος είναι «ο πιο ταλαντούχος σαξοφωνίστας μετά τον Jan Garbarek και τα 60s», σύμφωνα με το «Dagbladet», ή «είναι ένα θαύμα, κάνει το όργανο να χορεύει σαν μια γαζέλα και να πετά σαν αετός»: αυτές είναι μερικές μόνο από τις διθυραμβικές κριτικές που έχει αποσπάσει. Eκτός από την αγάπη του για την τζαζ, ο Neset μεγάλωσε ακούγοντας συγκροτήματα του λεγόμενου «Κύματος του Bergen» της post rock, όπως οι Royksopp και οι Radiohead, αλλά και τον μεγάλο κλασικό συνθέτη της πατρίδας του Edvard Grieg και σύγχρονη μουσική, στοιχεία που είναι εμφανή στη μουσική του.

Το ρεπερτόριο του Αλφρέντο Ροντρίγκες είναι βασισμένο σε πρωτότυπες συνθέσεις του αλλά και σε κλασικά τραγούδια της λάτιν, όπως τα «Guantanamera», «Veinte anos» και «Quizas», παιγμένα με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Είναι «ένας από τους πιο παραγωγικούς και χαρισματικούς τζαζ πιανίστες του 21ου αιώνα», σύμφωνα με τον Κουίνσι Τζόουνς.

Το εφετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης ένα από τα πιο σημαντικά αυτή τη στιγμή ελληνικά σχήματα, το κουαρτέτο του εξαιρετικού ουτίστα Αλέκου Βρέτου, ο οποίος με ένα σπάνιας ομορφιάς κράμα αραβικής, jazz και latin μουσικής και υπέροχες μελωδίες και ρυθμούς διευρύνει τη θεματική του τριημέρου, ενώ με υψηλό ποιοτικό επίπεδο εξασφαλίζεται η τοπική παρουσία με το σχήμα τεσσάρων καταξιωμένων μουσικών-καθηγητών του Δημοτικού Ωδείου Πατρών, των Ανδρέα Ζαφειρόπουλου (πιάνο), Ιβόνα Γκλίνκα (φλάουτο), Βιλέν Καραπετιάν (κοντραμπάσο) και Λεωνίδα Πλιάτσικα (ντραμς), το οποίο θα ανοίξει το τριήμερο παρουσιάζοντάς μας ένα αφιέρωμα στον σπουδαίο πολυσχιδή καλλιτέχνη και συνθέτη Κλοντ Μπόλινγκ μέσα από τις έξοχες τζαζ σουίτες του.

«Η ιδέα του φεστιβάλ ήρθε το 2002 για τη δημιουργία ενός τριήμερου τζαζ στην Πάτρα, κάτι που πρότεινα στον τότε Πολιτιστικό Τομέα του Δήμου Πατρέων, ο οποίος και έκανε δεκτή την πρόταση εντάσσοντάς την στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας. Ετσι το 2003 ήταν η αρχή με το τριήμερο το οποίο είχε θέμα «Η φωνή –Από την παράδοση στην τζαζ» και στο οποίο συμμετείχαν η Σοφία Νοητή με τον Γιώργο Κοντραφούρη, τον Δήμο Δημητριάδη κ.ά., η Γεωργία Συλλαίου με τον Σάκη Παπαδημητρίου και τον Λάκη Τζήμκα και η Σαβίνα Γιαννάτου με τους Primavera en Salonico. Στόχος, ένα εναλλακτικό φεστιβάλ που να βρει δοκιμαστικά τον κόσμο του και να καθιερωθεί ως θεσμός με ετήσια συχνότητα και σκοπό την επέκταση σε προσκλήσεις ξένων καλλιτεχνών, αποκλειστικές εμφανίσεις και πρωτιές διεθνών καλλιτεχνών στην Ελλάδα αλλά και παραγωγές-συμπράξεις του ίδιου του τριημέρου».

«Η Πάτρα σαφώς είχε τις δυσκολίες που θα περίμενε κάποιος από μια πόλη που βρίσκεται κοντά στην Αθήνα και συχνά ζούσε στη σκιά της. Ωστόσο είναι μια πόλη με εκτεταμένη πανεπιστημιακή κοινότητα, έντονο νεανικό χρώμα και πολλούς λάτρεις του διαφορετικού που σε σημαντικό βαθμό πρέσβευε τότε η τζαζ. Ετσι το Jazz+Πράξεις 2015 από την πρώτη χρονιά γέμισε τον ατμοσφαιρικό χώρο του Αιθρίου του Παλαιού Δημοτικού Νοσοκομείου».

«Κάθε χρόνο το κοινό των συναυλιών μεγάλωνε, η κοινωνία της Πάτρας αγκάλιαζε όλο και περισσότερο το τριήμερο ως θεσμό, τα τοπικά και αθηναϊκά ΜΜΕ στήριζαν όλο και περισσότερο την προσπάθεια, οι καλλιτέχνες που εμφανίζονταν έφευγαν με τις καλύτερες εντυπώσεις. Η πόλη γινόταν σταυροδρόμι, σημείο συνάντησης και πεδίο γόνιμου καλλιτεχνικού διαλόγου. Το τριήμερο περνούσε στη συνείδηση του κόσμου, ακόμη και ανεξαρτήτως των σχημάτων που έπαιζαν. Κατά κάποιον τρόπο η τζαζ με μια γενική έννοια έβγαινε κερδισμένη, οι πολίτες γίνονταν πλουσιότεροι ανακαλύπτοντας συνεχώς διαφορετικά πρόσωπά της, άρα το στοίχημα κερδιζόταν και είχε συνεχώς μια νέα δυναμική. Πολλές και συγκινητικές οι αναμνήσεις όλα αυτά τα χρόνια από την ικανοποίηση του κόσμου και την εμφάνιση κορυφαίων δημιουργών, αλλά αυτό που μου έχει μείνει ήταν η ακύρωση της συναυλίας του μεγάλου τρομπετίστα Dusko Goykovich σε μια ειδική παραγωγή-σύμπραξη με σημαντικούς έλληνες μουσικούς λόγω του μεγάλου σεισμού που είχε γίνει στην Πάτρα».

«Οσο και να σας φανεί περίεργο, η κρίση άφησε σχετικά απτόητο το Jazz+Πράξεις γιατί η προσέλευση του κόσμου αυξανόταν συνεχώς κάθε χρόνο. Αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες που είχαν σχέση με γραφειοκρατικού και οργανωτικού τύπου προβλήματα, που ήταν αποτέλεσμα κατά κάποιον τρόπο της κρίσης, αλλά πάντα τα ξεπερνούσε με τη συλλογική συνεισφορά και την ομπρέλα των εκάστοτε δημοτικών αρχών. Η εφετινή χρονιά έχει την αμέριστη στήριξη της παρούσης δημοτικής αρχής που πίστεψε και ενίσχυσε αποφασιστικά το τριήμερο».

«Πολύ δύσκολη ερώτηση. Αν μου δίνατε τουλάχιστον το δικαίωμα να επιλέξω μια τετράδα θα επέλεγα: το τρίο των Louis Sclavis, Aldo Romano, Bojan Z, τους Nik Bartsch’s Ronin, τον Renaud Garcia Fons και τον Lars Danielsson».