Είναι κάτι απερίσκεπτοι γονείς που αρνούνται να κάνουν στα παιδιά τους εμβόλιο κατά της ομοφυλοφιλίας. Ουπς. Λάθος κάνουμε; Δεν υπάρχει «Lougrex»; Ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος φέρεται ωσάν να πρόκειται για μεταδιδόμενη ασθένεια και με αφορμή το gay pride της 19ης Ιουνίου καλεί τους πιστούς να απομακρύνουν τα παιδιά και τους εαυτούς τους από «τέτοιες ανόσιες και αφύσικες εκδηλώσεις». Οργανώνει μάλιστα νυχτερινή προσευχή, δηλαδή αγρυπνία.
Για να δούμε τί ακριβώς είναι η αγρυπνία και πώς μπορεί να απομακρύνει το χριστεπώνυμο πλήθος από το κλουβί με τις τρελές. Αντιγράφουμε από την Κλίμακα Θείας Ανόδου του Αγίου Ιωάννου του Σιναΐτου, ένα κείμενο που με τριάντα κεφάλαια, καθοδηγεί τους χριστιανούς από τα γήινα στα ουράνια.
«Η αγρυπνία είναι θραύσις της σαρκικής πυρώσεως, λύτρωσις από τους μολυσμούς των ενυπνιασμών, δακρύβρεκτος οφθαλμός, απαλή καρδία, προφύλαξις από τους λογισμούς, χωνευτήριο των φαγητών, δαμαστήριο των παθών, κολαστήριο της γλώσσης, φυγαδευτήριο των αισχρών φαντασιών».
Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε μεγάλη συζήτηση, για τον χριστιανισμό που προτρέπει το άτομο σε συγκεκριμένου τύπου βελτίωση. Θα μπορούσαμε να ανοίξουμε άλλη μεγάλη συζήτηση για το πώς ο χριστιανισμός αποτρέπει τους πιστούς από το να γίνονται επικριτικοί και να επιδεικνύουν τη δική τους αγνότητα. Θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε τη συζήτηση στο προσκύνημα οστών, στα τάματα, στο θέαμα των ανθρώπων που πέφτουν στα τέσσερα την ώρα της λειτουργίας, στα μπουκαλάκια με το αγίασμα και όσα φαίνονται παράξενα ή αστεία σε άτομα που δεν έχουν σχέση με την εκκλησία.
Είναι προφανές ότι πολλές μορφές κοινωνικής ζωής μοιάζουν παράξενες στους μη συμμετέχοντες. Για πολύ κόσμο είναι παράξενο να γίνεται αγρυπνία, είναι παράλογη η τέλεση μυστηρίων. Εκεί λοιπόν που ο μητροπολίτης Ανθιμος αναφέρεται σε «δυσάρεστη, απαράδεκτη και αξιοκατάκριτη παρουσία των ομοφυλοφίλων» κάποιοι άλλοι μιλούν για «δυσάρεστη, απαράδεκτη και αξιοκατάκριτη παρουσία των παπάδων». Τα άμφια, τα γένια, η κολυμπήθρα, το όλο τυπικό του εκκλησιασμού σε κάποιους είναι τόσο αποτρόπαια όσο σιχαμερό είναι το gay pride στα μάτια του κάθε φανατικού της ορθοδοξίας.
Θα αντιτάξει κανείς ότι το gay pride αφορά την προσωπική ζωή, τη σαρκική ενώ η αγρυπνία αφορά την κοινωνία του Θεού και την πνευματική ζωή. Είναι εσφαλμένη μια τέτοια διάκριση. Το gay pride διεκδικεί την ελευθερία στην κοινωνική ζωή, το δικαίωμα να δηλώνει κάποιος τον προσανατολισμό και να κυκλοφορεί με τον σύντροφό του. Το gay pride δεν αναφέρεται σε ερωτικές πρακτικές όπως το μυστήριο του γάμου δεν αποκαλύπτει σεξουαλικές πρακτικές του ζεύγους.
Στο δια ταύτα. Μήπως είναι καλύτερο να αφήνουμε καθέναν να κάνει αυτό που καταλαβαίνει με τη ζωή του; Όποιος θέλει παρελαύνει υπερήφανα, όποιος θέλει προσεύχεται και προσκυνά. Δεν έχουν νόημα οι αντιπερισπασμοί.
