Οι συναυλίες – εμφανίσεις της Λένας Πλάτωνος δεν είναι πολλές. Θα έλεγα ότι είναι πολύ λίγες, μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών, αλλά όλες όσες γίνονται έχουν μια συγκεκριμένη ιδέα, έναν στόχο να υπηρετήσουν. Οπως για παράδειγμα θα συμβεί την Παρασκευή 5 Ιουνίου στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών.
Η συνθέτρια στο πρώτο μέρος, σε πρώτη παγκόσμια εκτέλεση, θα παρουσιάσει ζωντανά τον κύκλο αγγλόφωνων τραγουδιών «Hope is the thing with feathers» («Η ελπίδα είναι ένα πράγμα με φτερά») σε ποίηση της αμερικανίδας ποιήτριας του 19ου αιώνα Eμιλι Ντίκινσον. Η ποίησή της αναδεικνύει με μοναδικό και ελλειπτικό τρόπο τη σχέση του ανθρώπου με τον έρωτα και τον θάνατο. Τους στίχους στα ελληνικά θα απαγγείλει η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη. Τραγουδούν η Αθηνά Ρούτση και η Sissi Rada, ενώ η ενορχήστρωση είναι της Λένας Πλάτωνος και του Στέργιου Τσιρλιάγκου. Στο δεύτερο μέρος θα παρουσιαστεί το πιο οριακό έργο της Λένας Πλάτωνος, ο κύκλος τραγουδιών «Καρυωτάκης – 13 τραγούδια», που θα αποδώσει η Σαββίνα Γιαννάτου, με την ενορχηστρωτική επιμέλεια του Θόδωρου Κοτεπάνου.
Η Λένα Πλάτωνος εξηγεί παρακάτω τον τρόπο με τον οποίο ήρθε σε επαφή με την Εμιλι Ντίκινσον: «Τα πρώτα μου τραγούδια όταν σπούδαζα πιάνο στη Βιέννη ήταν σε αγγλικούς στίχους ενός άγγλου φίλου και αποτέλεσαν εξαιρετική εμπειρία για να φτιάχνω τραγούδια. Τα τραγούδια αυτά χάθηκαν, όμως η αίσθηση της ελευθερίας και της ευτυχίας που είχα νιώσει τότε με ακολούθησε και φαίνεται ότι εδώ και λίγα χρόνια έγινε ανάγκη επιτακτική η επανάληψη της εμπειρίας αυτής.Η συνάντησή μου όμως με τη μεγάλη αμερικανίδα ποιήτρια Εμιλι Ντίκινσον ήταν αρκετά καθοριστική ώστε να αποφασίσω να εκτεθώ με τραγούδια πάνω στην ποίησή της που έχει αφάνταστη μουσικότητα και μοιάζει να γράφτηκε χθες ενώ έχει γραφτεί τον προπερασμένο αιώνα και μάλιστα γράφτηκε μέσα σε εντελώς παράδοξες συνθήκες.
Η Ντίκινσον, αν και ήταν κλεισμένη μέσα στο σπίτι λόγω ψυχικής διαταραχής, παρουσιάζει την εικόνα του ποιητή που έχει βαθύτατη επαφή με την εξωτερική και εσωτερική πραγματικότητα. Οι αντένες της έπιασαν με φανταστική ευαισθησία τα μεγάλα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης, δηλαδή του έρωτα και του θανάτου, στα οποία είναι αφιερωμένο το μεγαλύτερο μέρος του έργου της. Εγώ διάλεξα δέκα ποιήματά της, τα περισσότερα ερωτικά, τα οποία δούλεψα για δύο γυναικείες φωνές σε διάστημα περίπου ενός χρόνου».
Και τώρα εξηγεί την επαφή της με τον Κώστα Καρυωτάκη που μας γυρίζει αρκετά χρόνια πίσω: «Η ιστορία μου με τον Κώστα Καρυωτάκη άρχισε στο Τρίτο Πρόγραμμα του Μάνου Χατζιδάκι όταν μου έγινε πρόταση να τον μελοποιήσω για τις ανάγκες της εκπομπής για την ποίηση και εγώ αρνήθηκα γιατί τότε φοβήθηκα το τεράστιο καλλιτεχνικό του μέγεθος και προσφέρθηκα να γράψω σκέτη μουσική που θα ταίριαζε στο ύφος του για να υποστηρίξω τις απαγγελίες.
Ο Χατζιδάκις δέχθηκε. Τελικά μια νύχτα, καθώς είχα ανοιχτό στο πιάνο μου το βιβλίο με τα ποιήματά του, το βλέμμα μου κυριολεκτικά αγκιστρώθηκε σε ένα ποίημά του, το μελοποίησα αμέσως, έκλαψα και έτσι η εκπομπή ντύθηκε και με τα τραγούδια μου που είχαν αμέσως μεγάλη απήχηση μέσα στο Τρίτο αλλά ακόμα περισσότερη μέσα στην ψυχή μου,όπου και «άκουσα» τη φωνή της Σαβίνας να τα τραγουδάει. Τα τραγούδια μου αυτά άρεσαν πολύ στον Μάνο Χατζιδάκι και έγιναν άλμπουμ στη Λύρα του Αλέκου Πατσιφά».
HeliosPlus
