Αχμέντ Αλί: «Ηρεμήστε, το Ισλαμικό Κράτος δεν νικάει»

Η πτώση της ιρακινής πόλης του Ραμάντι την περασμένη Κυριακή και της συριακής πόλης της Παλμύρας τη Τετάρτη, συνιστούν μεγάλη νίκη για το Ισλαμικό Κράτος αλλά δεν πρόκειται για ολοκληρωτική καταστροφή όπως πολλοί αναλυτές φοβούνται. Αντί να προκαλεί πανικό στις δυτικές πρωτεύουσες, θα πρέπει να οδηγήσει σε μία ρεαλιστική εκτίμηση των δυνάμεων και των αδυναμιών του Ισλαμικού Κράτους. Μία αναποδιά σε έναν μακρύ πόλεμο δεν πρέπει να πυροδοτήσει βιαστικές στρατηγικές μεταβολές και να οδηγήσει σε τέλμα τις ξένες χώρες στο Ιράκ.

Η Παλμύρα έχει οικονομική και πολιτισμική σημασία, καθώς βρίσκεται ανάμεσα σε εγκαταστάσεις εξόρυξης φυσικού αερίου και φιλοξενεί διάσημα μνημεία. Αλλά το Ραμάντι, στο δυτικό Ιράκ, είναι πολύ μεγαλύτερης στρατιωτικής και στρατηγικής σημασίας. Η επίθεση στο Ραμάντι, στο δυτικό Ιράκ, ήταν μία επίθεση απελπισίας και όχι δύναμης. Χρειάστηκαν 16 μήνες διαρκών συρράξεων με τις επίμονες ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας και τις πιστές σουνιτικές φυλές πριν το Ισλαμικό Κράτος μπορέσει να καταλάβει το Ραμάντι. Πριν η πόλη πέσει, το Ισλαμικό Κράτος ήδη έλεγχε τη μισή.

Οι αντίπαλοι είχαν εξουθενωθεί και η οργάνωση ήθελε να προσφέρει στους υποστηρικτές της μία ψυχολογική τόνωση. Το Ραμάντι ήταν ένας ώριμος στόχος. Αλλά η επέλαση του Ισλαμικού Κράτους μπορεί να σταματήσει. Στο Ιράκ και σε κάποιον βαθμό στη Συρία, βρίσκεται σε άμυνα. Τον Απρίλιο, οι άμυνες του Ισλαμικού Κράτους στην επαρχία Σαλαχουντίν και στο Τικρίτ έπεσαν. Στο Κομπάνι Κούρδοι με την υποστήριξη των ιρακινών πεσμεργκά δυνάμεων και των αμερικανικών αεροπορικών επιθέσεων σημείωσαν αποφασιστικές νίκες έναντι της οργάνωσης.

Σε αντίθεση με την καταστροφική πτώση της Μοσούλης τον Ιούνιο του 2014, η κατάληψη του Ραμάντι δεν οδήγησε στην κατάρρευση ιρακινών στρατιωτικών μονάδων. Υπάρχει και μία αχτίδα ελπίδας στην πτώση του Ραμάντι. Πριν από την περασμένη εβδομάδα, πολλοί ιρακινοί ηγέτες έδειχναν να έχουν ξεχάσει ότι το Ισλαμικό Κράτος συνιστούσε ακόμη απειλή και δεν έδιναν σημασία σε εκείνους που έκαναν ό,τι μπορούσαν για να το απωθήσουν. Ο πρώην πρωθυπουργός Νούρι αλ Μαλίκι – του οποίου οι ακατάλληλες πολιτικές διευκόλυναν την άνοδο του Ισλαμικού Κράτους – καταφέρθηκε κατά των βλέψεων των Κούρδων για ανεξαρτησία, παρά τις προσπάθειές τους να ουδετεροποιήσουν το Ισλαμικό Κράτος στο βόρειο Ιράκ.

Στη διάρκεια του ταξιδιού μου στο Ιράκ τον Μάρτιο, κάποιοι άνθρωποι σε σημαίνουσες θέσεις μου μιλούσαν για το Ισλαμικό Κράτος σαν να είχε ήδη ηττηθεί. Αλλά η πτώση του Ραμάντι, της πρωτεύουσας της επαρχίας Ανμπάρ, δεν σημαίνει ότι η Ανμπάρ έχει χαθεί. Η ιρακινή κυβέρνηση ακόμη ελέγχει ζωτικές στρατιωτικές υποδομές εκεί, συμπεριλαμβανομένων δύο αεροπορικών βάσεων, τις οποίες πρέπει να υπερασπιστεί. Η Ανμπάρ είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε το σουνιτικό κίνημα κατά τη διάρκεια της αμερικανικής παρουσίας στο Ιράκ. Ο σιίτης πρωθυπουργός Χαϊντέρ αλ Αμπάντι, ξεκίνησε να εξοπλίζει τις ιρακινές σουνιτικές φυλές στις αρχές Απριλίου ώστε να πολεμήσουν κατά του Ισλαμικού Κράτους.

Τώρα αυτό θα πρέπει να γίνει προτεραιότητα και αν αρπάξει την ευκαιρία θα τον βοηθήσει να επανακτήσει την πολιτική του δύναμη. Μακροπρόθεσμα μία αποτελεσματική φυλετική δύναμη στην Ανμπάρ θα μπορούσε να επιτρέψει στον Αμπάντι να εξαρτάται λιγότερο από τις ένοπλες σιιτικές δυνάμεις. Η Αμερική θα πρέπει να βοηθήσει τον ιρακινό πρωθυπουργό να κινητοποιήσει τις σουνιτικές φυλές μεσολαβώντας μεταξύ αυτών και της ιρακινής κυβέρνησης, προκειμένου να υπερκεραστεί η αμοιβαία καχυποψία. Η Ουάσινγκτον πρέπει να συνεχίσει να ενισχύει τις ιρακινές και κουρδικές δυνάμεις στο έδαφος και να προσφέρει αεροπορική υποστήριξη, πληροφορίες, όπλα και εκπαίδευση. Ο πόλεμος προπαγάνδας μπορεί να είναι ακόμη πιο σημαντικός.

Το Ισλαμικό Κράτος χρησιμοποιεί το Ραμάντι για να επανακινητοποιήσει τους υποστηρικτές του. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι το ίδιο αποτελεσματικά σαν όπλο όσο και η προηγμένη στρατιωτική τεχνολογία. Οι ΗΠΑ πρέπει να συνεχίσουν να στοχεύουν την προπαγάνδα της οργάνωσης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις προσπάθειές της να παρουσιαστεί ως ανίκητη. Το Ραμάντι μας θύμισε ότι πρόκειται για μία μακροχρόνια μάχη, αλλά οι Ιρακινοί είναι αυτοί που πρέπει να νικήσουν. Οι αμερικανοί στρατιώτες δεν πρέπει να ρισκάρουν για ακόμη μία φορά τη ζωή τους για να δώσουν άλλη μία ευκαιρία στο Ιράκ.