Κέντρα Υγείας σε αποσύνθεση

Καταγγελία στη Βουλή
Η «κραυγή αγωνίας» ενός γιατρού στον Αστακό
Εγγραφη αναφορά-ενημέρωση προς τον εισαγγελέα Πρωτοδικών Μεσολογγίου με θέμα «Μη ασφαλής εφημέρευση του Κέντρου Υγείας Αστακού» κατέθεσε προ ολίγων ημερών ο επιμελητής Β’ του Κέντρου Υγείας, γενικός γιατρός κ. Παναγιώτης Κούστας. Η αναφορά που κατέθεσαν στη Βουλή στις 15 Μαΐου οι βουλευτές του ΚΚΕ κ.κ. Νίκος Μωραΐτης και Νίκος Καραθανασόπουλος περιγράφει την προβληματική λειτουργία του Κέντρου Υγείας εξαιτίας των ελλείψεων.

Οπως αναφέρεται, «πολλές φορές μένει σε ολόκληρο το Κέντρο Υγείας ένας γιατρός μόνος του (χωρίς κανέναν άλλον) για ώρες, ενώ σε κάποιες βάρδιες το ασθενοφόρο δεν κινείται γιατί δεν υπάρχει οδηγός σε υπηρεσία. Οι δε νοσηλεύτριες έχουν γίνει είδος προς εξαφάνιση. Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, το τριήμερο της Πρωτομαγιάς (και κάποιες ημέρες τον προηγούμενο καιρό) το Κέντρο Υγείας Αστακού εφημερεύει με έναν μόνο γιατρό και χωρίς να έχει αποσταλεί επίσημα υπογεγραμμένο πρόγραμμα εφημεριών, όπως επιβάλλεται (και για νομικούς λόγους ιατρικής ευθύνης)».

Ο γιατρός τονίζει ότι όλα αυτά καθιστούν μη ασφαλή την εφημέρευση του Κέντρου Υγείας και προειδοποιεί ότι «μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων που θα προστρέξουν σε αυτό για βοήθεια».

Ο κ. Κούστας εξηγεί ότι εφημερία ενός υγειονομικού σχηματισμού όπως είναι ένα Κέντρο Υγείας δεν σημαίνει μόνο απλή παρουσία ενός γιατρού για την παροχή πρώτων βοηθειών αλλά η δυνατότητα έγκαιρης και σωστής αντιμετώπισης του επείγοντος περιστατικού και η ασφαλής μεταφορά του σε νοσοκομείο αν χρειάζεται.

Η αγωνία του γιατρού φαίνεται από τη γλαφυρή περιγραφή που ακολουθεί:

«Στην πράξη, σήμερα το πρωί εφημερεύω χωρίς οδηγό ασθενοφόρου. Αν συμβεί κάτι, π.χ. ένα σοβαρό τροχαίο, ακόμη κι αν είναι κοντά στο Κέντρο Υγείας, θα πρέπει να περιμένω να έρθει το ασθενοφόρο από το Μεσολόγγι ή το Αγρίνιο για να μπορέσει να μεταφερθεί με ασφάλεια ο τραυματίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον ίδιο. Το απόγευμα το Κέντρο Υγείας θα καλύπτεται μόνο από εμένα και από έναν οδηγό. Αν χρειαστεί να μεταφέρουμε π.χ. ένα έμφραγμα στο νοσοκομείο ή δεχθούμε καμιά κλήση για βοήθεια από κανένα χωριό, θα πρέπει να κλειδώσουμε άρον άρον το Κέντρο Υγείας και να φύγουμε λείποντας για ώρες. Αν κατά (κακή) τύχη συμβεί και κάτι ενδιάμεσα; Δεν θα υπάρξει ούτε ένας ν’ ανοίξει έστω την πόρτα του Κέντρου Υγείας. Χώρια που θα αφήσουμε εκτεθειμένα μηχανήματα και υγειονομικό υλικό. Και αν κρατήσω για προσωρινή νοσηλεία με ορό π.χ. ένα παιδάκι με εμέτους και συμβεί κάτι και χρειαστεί να φύγω, τι πρέπει να κάνω; Να αφήσω τον ασθενή μόνο του ή να τον πετάξω έξω στα γρήγορα για να κλειδώσω το Κέντρο Υγείας; Αρκετές φορές επίσης ο οδηγός διατάζεται από το ΕΚΑΒ Αγρινίου να μεταβεί για περιστατικά στην περιοχή του Παλαίρου που και μακριά από τον Αστακό είναι και ανήκει υγειονομικά σε άλλο Κέντρο Υγείας και αυτό γιατί το ΕΚΑΒ Λευκάδας και Πρέβεζας που είναι πιο κοντά σε απόσταση αρνείται να μεταβεί γιατί είναι άλλος νομός. Κατ’ αυτόν τον τρόπο μένει πίσω μόνος του ένας γιατρός και μια ολόκληρη περιοχή είναι ακάλυπτη. Αν πάλι για παράδειγμα, ο μη γένοιτο, λιποθυμήσει κάποιος για οποιαδήποτε αιτία έξω από το Κέντρο Υγείας, θα πρέπει ο γιατρός να προσπαθήσει μόνος του να τον βάλει μέσα και ταυτόχρονα να προσπαθεί να τον εξετάσει, να του περάσει ορό, να του χορηγήσει τα κατάλληλα φάρμακα κ.τ.λ. Ετσι χάνεται χρόνος πολύτιμος που μπορεί να αποβεί μοιραίος για τον άρρωστο. Ακόμη και μια απλή συρραφή τραύματος καθίσταται δυσχερής όταν μένει ένα άτομο μόνο του, χώρια που δεν τηρούνται οι στοιχειώδεις κανόνες αντισηψίας».

Από τη στιγμή που αποφασίζεται η λειτουργία μιας δομής υγείας ως κέντρο εφημέρευσης, σημειώνει ο γιατρός, θα πρέπει να δίδεται η δυνατότητα στους γιατρούς να εκτελούν την εργασία τους κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο. «Καμία περικοπή κονδυλίων δεν μπορεί να δικαιολογήσει την απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής ή τις σωματικές βλάβες από αμέλεια» προσθέτει.