Την Πέμπτη 14 Μαίου ο Ανδρέας Παπαμιμίκος μίλησε στους Μπάμπη Παπαπαναγιώτου και Άρη Ραβανό για τα πανεπιστήμια, τα φαινόμενα βίας, τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους και τη συμφωνία{{{ audio1 }}}

Για τις φοιτητικές εκλογές και τα περιστατικά βίας στις σχολές

«Έχουμε ένα συγκεκριμένο νομοθετικό πλαίσιο πού ισχύει από το 2011. Δεν υπάρχει πλέον άσυλο στα Πανεπιστήμια. Είδαμε να έχουμε μία αστυνομία απαθέστατη και έναν υπουργό να επιρρίπτει τις ευθύνες. Δόθηκε και εντολή εισαγγελική παραγγελία και εντολή από την Προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης και η απάντηση ήταν ότι δεν θα μπει αστυνομία, για να μην υπάρχει πολιτική όξυνση. Αυτά μάς γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω και δεν μπορεί ο υπουργός να μην κάνει σωστά τη δουλειά του και γι’ αυτό κι εμείς εξετάζουμε όλα τα σενάρια, πώς θα κινηθούμε. Γιατί εδώ πέρα μιλάμε για συνενοχή πλέον. Δεν υπάρχει το άσυλο πλέον. Μπορούν να το εξετάσουν κάποιοι άλλοι, να δούμε αν ο κ. Πανούσης έχει κάνει παράβαση καθήκοντος, αν έχει παραβεί το καθήκον του. Δείχνει τεράστια ανοχή (η κυβέρνηση στους κουκουλοφόρους). Όταν δείχνει κάποιος τεράστια ανοχή, προφανώς είναι συνένοχος. Είναι σαφέστατο αυτό από εμάς (ότι καταλογίζουμε δόλο στην κυβέρνηση). Νομικά εξετάζουμε πώς θα κινηθούμε.»

Για τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους, το ενδεχόμενο συμφωνίας και τη στάση της κυβέρνησης

«Εμείς παρατηρούμε ένα εσκεμμένο κυβερνητικό χάος, θυσιάζοντας τα συμφέροντα του τόπου, γιατί προφανώς ταλαντεύονται μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και στους ΑΝΕΛ μεταξύ των ιδεοληψιών τους και του ρεαλισμού. Εμείς περιμένουμε να δούμε τη συμφωνία, να έρθει επιτέλους μια συμφωνία, μια πρόταση σε ένα χαρτί. Το πρώτο βήμα είναι αυτό, το δεύτερο είναι να αποφασίσει η κυβέρνηση, οι κοινοβουλευτικές ομάδες και των ΑΝΕΛ και του ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσουν, τι θα κάνουν και στη συνέχεια εμείς θα τοποθετηθούμε. Θα εξετάσουμε τη συμφωνία, γιατί αν έρθει μια συμφωνία, η οποία θα έχει 15πλάσιους φόρους και θα γίνει αυτό με βάση μια ταξική επιλογή, γιατί αυτό βλέπουμε να σκέφτονται κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ, τότε θα δούμε ποια θα είναι η στάση μας. (Εννοώ) σε βάρος της μεσαίας τάξης και των πιο μεγάλων τάξεων.»