Με τα φτερά του παρελθόντος

Ο Λεωνίδας Βασιλόπουλος δεν δηλώνει φωτογράφος. «Είμαι ερασιτέχνης» λέει εμφατικά. «Από τους επαγγελματίες έχουν απαιτήσεις και από εμένα δεν θέλω να έχει κανείς απαιτήσεις. Θέλω να φωτογραφίζω ό,τι με εμπνέει. Γιατί για εμένα η φωτογραφία δεν είναι τίποτε άλλο από την ανάγκη μου να δείξω στον άλλον κάτι που εγώ πρόλαβα και είδα. Και αυτό με χαλαρώνει, με ξεκουράζει και μου δίνει τη δυνατότητα να εκφράσω τις καλλιτεχνικές μου τάσεις».

Πριν από λίγες ημέρες ολοκληρώθηκε στο Magaze στην Αιόλου η δεύτερη προσωπική του έκθεση «Πουθενά –Παρακαλείται ο τελευταίος επιβάτης να επιβιβαστεί», η οποία παρουσίαζε εικόνες του παλιού αεροδρομίου του Ελληνικού, με έναν επιβάτη που θέλει να ταξιδέψει, να φύγει, αλλά τελικά παραμένει «εγκλωβισμένος» στο παλιό αεροδρόμιο. «Πριν από περίπου δύο χρόνια, αν θυμάστε, κυκλοφόρησαν στο Internet φωτογραφίες από τα κτίρια του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Με στενοχώρησε αυτή η εγκατάλειψη. Εγώ από αυτό το αεροδρόμιο έχω αναμνήσεις. Ταξίδεψα ως παιδί. Εκεί γεννήθηκε και από έναν άνθρωπο, τον Αριστοτέλη Ωνάση, η ιδέα της δημιουργίας της καλύτερης αεροπορικής εταιρείας στον κόσμο, της Ολυμπιακής. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που πήγαινε στον γιο της στην Αμερική. «Μόνο με Ολυμπιακή ταξιδεύω, παιδάκι μου», έλεγε, «να μείνουν τα λεφτά στην Ελλάδα»».

Η αφίσα της έκθεσης.

Η ιδέα της φωτογράφισης του χώρου γεννήθηκε μέσα του αυθόρμητα. Πήρε τηλέφωνα, έστειλε email για να εξασφαλίσει άδεια και τελικά πήγε ο ίδιος επιτόπου στο παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Εκεί συγκίνησε τους υπευθύνους που δέχτηκαν να εγκρίνουν το αίτημά του. «Eχεις στη διάθεσή σου δύο ώρες» του είπαν και ο Λεωνίδας ξεκίνησε να φωτογραφίζει. Μαζί του βρισκόταν και ο αδελφός του Γιάννης, ο οποίος αποτέλεσε και το μοντέλο του, «υποδυόμενος» τον επιβάτη που θέλει να ανοίξει τα φτερά του να ταξιδέψει, αλλά τελικά παραμένει παγιδευμένος στο παλιό αεροδρόμιο των αναμνήσεων.

«Τον ευχαριστώ πολύ τον αδελφό μου τον Γιάννη που με αντέχει» αναφέρει σήμερα γελώντας ο Λεωνίδας. «Αν δεν ήταν αυτός, ίσως αυτή η έκθεση να μη γινόταν πραγματικότητα. Οπως ευχαριστώ πολύ και την Αθανασία Πορτοκάλη που επιμελήθηκε την έκθεση, αλλά και την ομάδα του MNM Design, η οποία ήταν υπεύθυνη για το δημιουργικό κομμάτι». Τέλος, ο Λεωνίδας θέλει να ευχαριστήσει τον καλό του φίλο Δημήτρη Μονογιό, ο οποίος και τον παρακίνησε να δει τη φωτογραφία με πιο σοβαρό μάτι. «Ξεκίνησα να ασχολούμαι από το λύκειο. Στα συρτάρια μου βρίσκονται άπειρες φωτογραφίες. Το κινητό μου σχεδόν δεν δουλεύει από τον όγκο των φωτογραφιών που έχω τραβήξει. Οχι, ο στόχος μου δεν ήταν να κάνω εκθέσεις. Και τις φωτογραφίες που τράβηξα από το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού για δύο χρόνια τις κρατούσα φυλαγμένες, όπως και άλλα φωτογραφικά πρότζεκτ που έχω υλοποιήσει» λέει.

Ποια είναι όμως τα μελλοντικά του σχέδια; Η έκθεση «Πουθενά» το καλοκαίρι θα ταξιδέψει στις πολιτιστικές εκδηλώσεις των Δήμων της Σύρου και της Μυκόνου, ενώ ο ίδιος έχει συλλάβει την ιδέα για τα δύο επόμενα φωτογραφικά πρότζεκτ που θα υλοποιήσει και τα οποία θα ξεχωρίζουν για τον ελληνικό τους χαρακτήρα. «Χρειάζεται όμως πολλή δουλειά ακόμη» αναφέρει.

Περισσότερα στο leonidasvassilopoulos.gr/ και Leonidas Vassilopoulos/Facebook

* Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 29 Μαρτίου 2015