Βέβηλοι και μπάχαλοι...

Οι εικόνες βαρβαρότητας και καταστροφής που εξελίσσονται τις τελευταίες μέρες στα δύο μεγαλύτερα ελληνικά πανεπιστήμια, στη Νομική της Αθήνας και στο Αριστοτέλειο, δεν αποτελούν μόνο κατάφωρη παραβίαση κάθε έννοιας πανεπιστημιακού ασύλου, αλλά στιγματίζουν βαρύτατα τον πολιτισμό μας. Αν συνυπολογιστούν και οι βεβηλώσεις μνημείων που προηγήθηκαν σε μεγάλο μέρος της πόλης, είναι φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο κύμα τυφλής βίας και αγριότητας.

Τα γεγονότα αυτά δεν είναι μόνο απόρροια της κρίσης, όπως θέλουν να πιστεύουν – η και να δικαιολογούνται – ορισμένοι. Είναι δυστυχώς δείγματα μιας υποκουλτούρας που ανθεί εδώ και χρόνια με πρόσχημα την κοινωνική αδικία. Είναι επίσης συνέπεια της τεράστιας ανοχής που επιδεικνύει τόσο η κοινωνία, όσο και οι αρμόδιες για την αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων αρχές. Δεν μπορεί ο αρμόδιος για την Προστασία του πολίτη υπουργός να μεταθέτει το θέμα στην πανεπιστημιακή κοινότητα θεωρώντας ότι οι καταλήψεις και οι βανδαλισμοί μπορούν να αντιμετωπιστούν με την αυτοδικία… Είναι ευθύνη της αστυνομίας, με σεβασμό προφανώς των νόμων και των δικαιωμάτων να παρεμβαίνει και κυρίως να προλαμβάνει τέτοιου είδους φαινόμενα.

Η εκ των υστέρων διαβεβαιώσεις που έδωσε ο κ. Πανούσης στη Βουλή, ότι στην περίπτωση που συντελείται αυτόφωρο κακούργημα η πλημμέλημα οφείλει να επεμβαίνει η αστυνομία είναι ένα βήμα. Αρκεί οι διαβεβαιώσεις αυτές να μη μείνουν για μια φορά ακόμα στα χαρτιά και να εφαρμοστούν στην πράξη.

Είναι σίγουρο όμως ότι δεν αρκεί η καταστολή για να αντιμετωπιστούν αυτά τα συνεχή κρούσματα βαρβαρότητας. Πρωτίστως η εκπαιδευτική κοινότητα σε όλες τις βαθμίδες της , πρέπει να ενσταλάξει στη νέα γενιά τις αξίες του διαλόγου, της κοινωνικής συνεννόησης, να καλλιεργήσει την αισθητική τους, να τους δημιουργήσει το πολιτιστικό υπόβαθρο που θα αποτρέπει τέτοιου είδους αντικοινωνικές ενέργειες. Είναι καιρός σε αυτή την ταλαιπωρημένη χώρα να μάθουμε επιτέλους τι σημαίνει ελευθερία και ποια είναι τα όρια της.

ΤΟ ΒΗΜΑ