Την Παρασκεύη 6 Μαρτίου η υπουργός αναπληρωτής Εργασίας, Ράνια Αντωνοπούλου μίλησε στους Βασίλη Χιώτη και Νότη Παπαδόπουλο για την κοινωφελή εργασία, τον κατώτατο μισθό και το υπουργείο Εργασίας.{{{ audio1 }}}
Για τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας
«Τα προγράμματα της κοινωφελούς εργασίας αποτελούν ένα πολύ μικρό κομμάτι του τι κάνουμε. Με το που ήρθα, υπήρχε προγραμματισμός για μια τέτοια παρέμβαση, για 52.000 ανθρώπους, την οποία επανεξετάσαμε και συνεργαστήκαμε με την ΚΕΔΕ, το κάναμε καλύτερο και σε μία εβδομάδα ξεκινάμε. Έχουμε τα χρήματα. Πάντα με τον κατώτατο μισθό, το σημερινό. Γιατί η φιλοδοξία των παρεμβάσεων είναι αν ένας άνθρωπος μπορεί να βρει μετά από 3-4 μήνες μια δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, με καλύτερο μισθό, να μπορεί να φύγει. Εμείς τον υποστηρίζουμε όταν δεν μπορεί να βρει δουλειά.»
Για την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ
«Πρέπει να γίνει με μια συντεταγμένη πολιτική, όχι σε μια μέρα, αλλά σταδιακά και με τρόπο να ξέρεις από πριν ποιοι θα πληγούν και να έχεις κάποια αντισταθμιστικά μέτρα. Δεν το ανακοινώνεις και πας και το κάνεις. Άλλο ο στόχος να φτάσεις εδώ, σε ένα βάθος χρόνου, και άλλο να το κάνεις αύριο το πρωί και να πεις ότι «δεν με ενδιαφέρει ποιος πνίγεται και ποιος επιβιώνει». Μέσα σε ένα χρόνο να γίνει, όχι μονοκόμματα. Σε βάθος χρόνου αν γίνει, δεν θα επιβαρύνει και έχουμε την απόδειξη, διότι έχει γίνει σε πάρα πολλές χώρες και έχουμε δει ότι αν ο κατώτατος μισθός δεν ανέβει πάρα πολύ, π.χ. 30% από αυτό που έχεις τώρα, η οικονομία το απορροφά ακριβώς επειδή έχεις αυτές τις δύο επιδράσεις, ότι κάποιοι θα πληγούν (και κάποιοι όχι). Αν το κάνει απότομα, είναι καταστροφικό. Αν το κάνεις σταδιακά, η οικονομία το απορροφά, δεχόμενη ότι κάποιοι θα πληγούν. Πρέπει να υπάρχουν ανταποδοτικά.»
Για το υπουργείο Εργασίας
«Το υπουργείο είναι υποστελεχωμένο δραματικά. Υπάρχει ένα εξαιρετικό εργαλείο, η «Εργάνη», το οποίο καταγράφει πάρα πολλές πληροφορίες για τις επιχειρήσεις και τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα και αυτό είναι συν. Για την κατάσταση που βρήκαμε, πρέπει να πω ότι βρήκαμε πολλές ελλείψεις και καλούνται οι εργαζόμενοι στο υπουργείο να κάνουν θαύματα. Επίσης, πρέπει να πω – και δεν θα μπω σε λεπτομέρειες – ότι υπήρχαν διευθυντές που δεν μας διευκόλυναν καθόλου. Για να έχω εικόνα τι γίνεται, μου πήρε πάρα πολύ καιρό. Υπήρχαν εντολές που έδωσα και δεν τις εκτέλεσαν και είπαν «σε τρεις μέρες φεύγω, θα κάνω αυτό που έχω υποσχεθεί σε κάποιον». Εντάξει… Μιλάμε για γενικούς γραμματείς και άλλους, όχι για τους υπηρεσιακούς.»
