Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι αλήθεια ότι έπεσε στα βαθιά από την πρώτη της μέρα. Βρέθηκε αντιμέτωπη σχεδόν με ολόκληρη την Ευρώπη, που την παρατηρούσε καχύποπτα και απαιτούσε από την εκλογή της υποταγή και συμμόρφωση. Και είναι επίσης αλήθεια ότι έχασε χρόνο και δυνάμεις στις επίπονες διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τη Φρανκφούρτη. Και συνεχίζει βεβαίως να ξοδεύεται από το έλλειμμα ρευστότητας, από αυτό το μαρτύριο της σταγόνας που της έχουν επιβάλει για να την κάμψουν και να την εξουδετερώσουν πολιτικά οι κ.κ. Ντράγκι και Σόιμπλε, οι οποίοι δεν αντέχουν άλλον Τσίπρα στην πόρτα τους!
Ωστόσο, η επιθετική στάση της φιλελεύθερης συντηρητικής Ευρώπης δεν δικαιολογεί τα πολλά και εμφανή προβλήματα της νέας ελληνικής κυβέρνησης που προσήλθε σε αυτή τη μάχη απαράσκευη, χωρίς πρόνοιες, χωρίς εμπειρίες, χωρίς παραστάσεις και εν τέλει με σχέδιο ανεπαρκές.
Οσο περνά ο καιρός δοκιμάζονται οι αντοχές της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, αποκαλύπτονται τα ελλείμματα προετοιμασίας, η έλλειψη συντονισμού, ακόμη και οι διακηρυγμένες αριστερές αρχές της συλλογικότητας και συντροφικότητας προδίδονται καθημερινά΄ σε κάθε περίπτωση δεν προκύπτουν από τις αναδεικνυόμενες προσωπικές στρατηγικές και τις φιλοδοξίες των στελεχών και των υπουργών. Αυτή η τρέλα με τη δημοσιότητα, οι αλλεπάλληλες και ακατανόητες για το θεαθήναι και μόνο ναρκισσιστικές τηλεοπτικές εμφανίσεις είναι δηλωτικές του προβλήματος συγκρότησης του κόμματος που επαγγέλθηκε τη μεγάλη αλλαγή, χωρίς να ξέρει πώς θα την επιτύχει.
Πολλοί πλέον διερωτώνται ευλόγως ποιο είναι το σχέδιο και ποια η στρατηγική εξόδου από το σπιράλ της λιτότητας και της υπερχρέωσης. Η οικονομία είναι παγωμένη και το κράτος απολύτως αδρανές στην παρούσα φάση. Ούτε καν ο πρώτος στόχος ελέγχου της ανθρωπιστικής κρίσης δεν μπορεί να επιτευχθεί όταν δεν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι και χρειάζονται αιματηρές οικονομίες, ακόμη και στον τομέα της Υγείας, προκειμένου να βρεθούν τα χρήματα για να αποφευχθεί μια αιφνίδια χρεοκοπία. Και όταν μια κυβέρνηση ζει αγωνιωδώς, προφανώς δεν είναι σε θέση ούτε το κράτος να κινητοποιήσει, ούτε γενικούς γραμματείς να διορίσει, ούτε το ΕΣΠΑ να ξεμπλοκάρει, ούτε την ανάπτυξη να επανεκκινήσει.
Οταν ο υπουργός Οικονομικών γυρίζει όλη τη μέρα από κανάλι σε κανάλι και δεν βρίσκει χρόνο να καθήσει στο γραφείο του, είναι προφανές ότι η ανάπτυξη θα μένει στο ράφι και η ανθρωπιστική κρίση αντί να ελέγχεται θα επιδεινώνεται.
Κακά τα ψέματα, μια οικονομία που διακρίνεται για τους αρνητικούς ρυθμούς αποταμίευσης και είναι εσωτερικά και εξωτερικά υπερχρεωμένη, δεν έχει την πολυτέλεια να διώχνει ή να εμποδίζει ξένες επενδύσεις, όπως συμβαίνει από τις πρώτες μέρες της νέας κυβέρνησης, λες και η Ελλάδα κολυμπάει στο χρήμα.
Με άλλα λόγια, η επιθετικότητα των ξένων δεν εξηγεί την αδυναμία, ούτε δικαιολογεί τα ελλείμματα της κυβέρνησης Τσίπρα. Για την υπέρβασή τους θέλει κινήσεις αποφασιστικές απ’ την αρχή, τώρα αν είναι δυνατόν, πριν παγιωθούν και την ακινητοποιήσουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
