Αν κρατήσει η συμφωνία της Παρασκευής τότε η Ελλάδα – που ο Βαρουφάκης την περιγράφει ως «αποικία χρέους» θα είναι ουσιαστικά μια αποικία χρέους με μια κάπως μεγαλύτερη αυτο-διοίκηση.
Εκτιμώ ότι θα υπάρξει μια περίοδος χάριτος τεσσάρων μηνών, κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει στην εξουσία για να εφαρμόσει τις μη φορολογικές πτυχές του προγράμματος, το οποίο είναι ένα μυστήριο για τους οικονομικούς συντάκτες στις Βρυξέλλες, αλλά πολύ αγαπητό στις καρδιές του 42% των Ελλήνων που υποστηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και, προς τα αριστερά του, το ΚΚΕ.
Θα περίμενα το κόστος της μη-εξέγερσης από τους πιο αριστερούς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να είναι μια γρήγορη και εμφανής στροφή προς μια στρατηγική «φιλικής εξόδου». Τα χαρτονομίσματα με την «νέα δραχμή» που κυκλοφόρησαν για πλάκα πριν από τρεις εβδομάδες μοιάζουν όλο και περισσότερο έτοιμα να γίνουν πραγματικότητα – αν και, όπως με όλες τις οικονομικές κρίσεις, μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες για να καταλάβουν οι απλοί άνθρωποι τί συμβαίνει.
Αν και αυτό συνέβη σε μια πληγείσα χώρα, στην άκρη της Ευρώπης, οι επιλογές που παρουσιάστηκαν στην Ελλάδα γίνονται κατανοητές σε ολόκληρη την Ευρώπη – και θα αντηχήσουν στο βρετανικό εκλογικό σώμα. Αυτό που έκανε η Γερμανία στην Ελλάδα την Παρασκευή μπορεί να γίνει σε οποιαδήποτε χώρα: υπάκουσε ή φύγε. Και αυτό μπορεί να εφαρμοστεί όχι μόνο στην ευρωζώνη αλλά και στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ενωση.
Για να επιστρέψω στην αναλογία της «αποικίας χρέους»: η παλιά βρετανική αυτοκρατορία, αντιμέτωπη με επιτυχημένες εξεγέρσεις, είχε την ικανότητα να λέει «κερδίσατε, τώρα ας διαχειριστούμε την πορεία προς την ανεξαρτησία ομαλά». Είμαστε έτοιμοι να ανακαλύψουμε πόσο μεγάλη διπλωματική γενναιοδωρία μπορεί να συγκεντρώσει μια Ευρώπη που κυριαρχείται από τη Γερμανία, με υποστήριξη από τη Φινλανδία, τη Σλοβακία και τη Λετονία».
