Η Χρυσή Αυγή στο εδώλιο

Η Δικαιοσύνη με το βούλευμα 215/2015 του Συμβουλίου Εφετών και με ψήφους 2-1 στέλνει σε δίκη 70 μέλη της Χρυσής Αυγής. Αρχηγός και στελέχη του κόμματος που κατηγορούνται για συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση διότι με την αιματηρή τους δράση σκότωσαν, έκαψαν και αποπειράθηκαν να σκοτώσουν ανθρώπους μόνο επειδή ήταν αλλοδαποί ή ιδεολογικοί εχθροί. Το βούλευμα είναι καταγραφή της θεσμικής αντίφασης που βιώνει ο ελληνικός λαός να εκπροσωπείται στο Κοινοβούλιο από ανθρώπους που κατηγορούνται ότι οργάνωσαν δολοφονίες, εκβιασμούς και εμπρησμούς..

Η άποψη της μειοψηφίας

Προβληματισμός μεταξύ δικαστών και νομικών επικρατεί μετά την έκφραση ισχυρής μειοψηφίας στο βούλευμα όσον αφορά την κατηγορία της διεύθυνσης και ένταξης σε εγκληματική οργάνωση. Τα επιχειρήματα του μειοψηφούντος εφέτη κ. Νίκου Σαλάτα έναντι της πλειοψηφίας δύο προέδρων Εφετών, της προέδρου του Συμβουλίου κυρίας Ισιδώρας Πόγκα και του κ. Αλέξανδρου Σάββα ήδη έχουν γίνει επιχείρημα στα χείλη όσων χρυσαυγιτών δημόσια αναφέρονται στο περιεχόμενο του βουλεύματος. Ωστόσο η τεκμηρίωση της πλειοψηφίας του Συμβουλίου, που αποφαίνεται ότι οι περισσότεροι από τους 70 κατηγορουμένους πρέπει να παραπεμφθούν για ένταξη ή διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης, συνοδεύεται από δεκάδες μαρτυρίες ανθρώπων που κυνηγήθηκαν ή προπηλακίστηκαν ακόμη και μέσα στη Βουλή μόνο και μόνο διότι διαφωνούσαν με τους χρυσαυγίτες. Η δίκη-μαμούθ αναμένεται να αρχίσει στις 20 Απριλίου με τους επικεφαλής της Χρυσής Αυγής ελεύθερους. Χωρίς να μεταφέρονται με κλούβες, λόγω της λήξης του 18μήνου, θα πάνε στη δίκη οι Νίκος Μιχαλολιάκος, Γιάννης Λαγός και Χρήστος Παππάς.

Είναι χρήσιμο λοιπόν να αναφερθούμε στα επιχειρήματα της μιας ή της άλλης πλευράς, τα οποία θα κρίνουν και τη μεγαλύτερη δίκη ως σήμερα, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Από την πλευρά της η πλειοψηφία αναφέρει με σαφήνεια στο βούλευμα πως η βούληση του έλληνα νομοθέτη είναι να δημιουργήσει το άρθρο 187 του Ποινικού Κώδικα αντιμετωπίζοντας τη συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης αυστηρότερα από τη διάταξη της Συνθήκης του Παλέρμου, η οποία υπεγράφη τον Δεκέμβριο του 2000. Η αυστηρότερη αντιμετώπιση της ελληνικής νομοθεσίας εκφράστηκε μεταγενέστερα, το 2002, όταν ψηφίστηκε η συγκεκριμένη διάταξη. Αντίθετα ο κ. Σαλάτας επιμένει ότι η Σύμβαση «ρητά εκλαμβάνει ως εγκληματική οργάνωση εκείνη που τα μέλη της ενεργούν όχι από ακραία πολιτική ιδεολογία ή πεποιθήσεις, ακόμα και από διαστροφικό χαρακτήρα (λ.χ. ομάδα σατανιστών), αλλά με σκοπό να προσποριστούν άμεσα ή έμμεσα οικονομικό ή άλλο υλικό όφελος».

«Ματωμένη» η δράση της Χρυσής Αυγής, όπως αναφέρεται στο βούλευμα και όπως περιγράφεται από την πλειοψηφία. Ρητά καταγράφονται 10 υποθέσεις ανθρωποκτονιών και απόπειρας ανθρωποκτονίας εναντίον αλλοδαπών ή ελλήνων πολιτών που είναι ιδεολογικά αντίθετοι με τους δράστες. Στο βούλευμα ορίζεται το 2008, για την Αθήνα, ως η χρονιά ένταξης των μελών στην εγκληματική οργάνωση. Μεταξύ των ηγετικών στελεχών αναφέρονται οι κατηγορούμενοι Νίκος Μιχαλολιάκος, Ηλίας Κασιδιάρης, Ιωάννης Λαγός, Ηλίας Παναγιώταρος, Κωνσταντίνος Μπαρμπαρούσης, Ευστάθιος Μπούκουρας, Χρήστος Παππάς και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι στην ανάκριση. Η οργάνωση είχε αρχικά ιδρυθεί από τον κ. Μιχαλολιάκο τη δεκαετία του ’80 ως πολιτική οργάνωση και στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε κόμμα με την ονομασία Λαϊκός Σύνδεσμος – Χρυσή Αυγή. Ως χαρακτηριστικά της καταγράφονται:

Ιεραρχική δομή, με επικεφαλής και κυρίαρχο τον ίδιο τον κατηγορούμενο Νίκο Μιχαλολιάκο ως γενικό γραμματέα, αρχηγό και εκπρόσωπο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, με τους βουλευτές-περιφερειάρχες και με τον υπεύθυνο κάθε τοπικής οργάνωσης – πυρηνάρχη. Ο πυρηνάρχης, αναφέρεται, «μετά το 2012, οπότε η εγκληματική οργάνωση ως πολιτικό κόμμα συμμετέχει στο Κοινοβούλιο, αναφερόταν απευθείας στον τοπικό βουλευτή και αυτός με τη σειρά του στην ηγεσία της εγκληματικής οργάνωσης, από την οποία ελάμβανε την εντολή ή την έγκριση για την εκδήλωση οποιασδήποτε αξιόποινης πράξης. Η επιχειρησιακή δράση της είχε ως σκοπό την αντιμετώπιση διά της βίας των αντιφρονούντων αλλοδαπών, αλλά και όσων θεωρούνταν σοβαροί ιδεολογικοί της εχθροί».

Δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η διαρκής δράση της. Τρίτο, η επιδίωξη τέλεσης εγκληματικών πράξεων, όπως της ανθρωποκτονίας, του εμπρησμού, της βαριάς σωματικής βλάβης, της εκβίασης κ.τ.λ. Στο πλαίσιο αυτών των επιδιώξεων και του καταστατικού της η οργάνωση ενεργώντας πάντα βάσει οργανωμένου σχεδίου δράσης, κατανομής ρόλων και αυστηρά καθορισμένου χρονοδιαγράμματος διέπραξε, σύμφωνα με το βούλευμα, «δεκάδες αξιόποινες και εγκληματικές πράξεις, επιθέσεις σε βάρος ομάδων ή και μεμονωμένων ατόμων».

Οι «ματωμένες» υποθέσεις που αναφέρονται στο βούλευμα είναι οι εξής:

• Η ανθρωποκτονία του Παύλου Φύσσα στις 17 Σεπτεμβρίου 2013 στο Κερατσίνι με φυσικό αυτουργό τον Γιώργο Ρουπακιά, άμεσο συνεργό τον συγκατηγορούμενό του Ιωάννη Καζαντζόγλου και απλούς συνεργούς τους συγκατηγορουμένους Γ. Πατέλη, Ι. Αγγο, Λ. Τσαλίκη, Αν. Μιχάλαρο, Αν. Αναδιώτη και άλλα άτομα στελέχη και μέλη της τοπικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής στη Νίκαια.

• Η απόπειρα ανθρωποκτονίας στις 12 Σεπτεμβρίου 2013 στο Πέραμα σε βάρος συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, με φυσικούς αυτουργούς τους Αν. Πανταζή, Χρ. Χατζηδάκη, Κυρ. Αντωνακόπουλο, Ι. Καστρινό και άλλους αγνώστους από τις οργανώσεις στο Πέραμα, στη Νίκαια και στη Σαλαμίνα, που έδρασαν ως «τάγμα εφόδου».

• Η απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του αιγύπτιου αλιεργάτη Embarak Abousid και κατά συρροήν με αυτουργούς τους Πανταζή, Κ. Παπαδόπουλο, Δ. Αγριογιάννη, Ε. Νικητοπούλου, Θ. Μαριά, Μ. Ευγενικό και άλλους.

• Η απόπειρα ανθρωποκτονίας εναντίον του Γεωργίου Μηλιαράκη και του Ruben Sand στις 30 Ιουνίου 2008 στο στέκι «Αντίπνοια» στα Πετράλωνα κατά τη διάρκεια διδασκαλίας ισπανικής γλώσσας, με φυσικούς αυτουργούς τους Β. Σιατούνη και Αθ. Στράτο και άλλα δέκα άτομα…

• Η επίθεση στον κοινωνικό χώρο «Συνεργείο», οργανωμένη από τον Ι. Λαγό, με φυσικούς αυτουργούς τους Θ. Μπαρέκα, Γ. Καλπιτζή, Δ. Αγιοβλασίτη, Χρ Γαλανάκη και άλλους.

• Καταγράφονται επίσης επιθέσεις από τους Ν. Παπαβασιλείου, Γ. Περρή, Α. Μπολέτη και άλλους μέλη της Χρυσής Αυγής, οι οποίοι ενεργούσαν ως τάγματα εφόδου αστυνομεύοντας και περιπολώντας στην Κυψέλη, στον Αγιο Παντελεήμονα και προβαίνοντας σε εκκαθαριστικές επιχειρήσεις.

Η ιεραρχία και οι επιθέσεις

Στο πολυσέλιδο βούλευμα περιγράφεται λεπτομερώς ο ρόλος του καθενός από τους 70 κατηγορουμένους, ενώ καταγράφεται το πώς ανέβηκαν στην ιεραρχία οι βουλευτές και πώς οργάνωναν τις ρατσιστικές, όπως χαρακτηρίζονται, επιθέσεις.

Τόσο η πλειοψηφία όσο και η μειοψηφία του δικαστικού συμβουλίου πάντως αποφαίνονται ότι η μετεξέλιξη μιας εγκληματικής οργάνωσης σε κόμμα δεν αποκλείει τον ποινικό έλεγχο των μελών της και την απόδοση Δικαιοσύνης. Αναφέρεται χαρακτηριστικά: «Η ελευθερία των κομμάτων πρέπει να περιορίζεται στη συνταγματική τους αποστολή… Το άρθρο 29 του Συντάγματος κατοχυρώνει την ελευθερία των Ελλήνων να ιδρύσουν πολιτικά κόμματα και να συμμετέχουν σε αυτά, πλην όμως δεν μπορεί η επίκληση της πολιτικής ελευθερίας να δικαιολογήσει την ύπαρξη μιας εγκληματικής ομάδας εσαεί υπό τον μανδύα πολιτικού κόμματος».