Έναν νέο τύπο αισθητήρα, που θα επιτρέπει στον άνθρωπο να αντιλαμβάνεται τα μαγνητικά πεδία ανέπτυξαν ερευνητές από την Γερμανία και την Ιαπωνία.
Ο νέος αισθητήρας μαγνητοαντίληψης είναι υπέρλεπτος, εύκαμπτος και παράλληλα ανθεκτικός ώστε να εφαρμοστεί ως δεύτερο δέρμα στην επιφάνεια της ανθρώπινης επιδερμίδας ακόμα και σε σημεία που κάμπτονται όπως π.χ. στην παλάμη του χεριού.
Η μαγνητοαντίληψη είναι μια αίσθηση που επιτρέπει στα βακτήρια, στα έντομα, στα πτηνά και στους καρχαρίες να προσανατολίζονται, ως ένα φυσικό GPS.
Ενας αόρατος αισθητήρας-«λάστιχο»
Συγκεκριμένα, ο δρ Ντένις Μάκαροφ από τοαπό το Ινστιτούτο Leibniz για την Ερευνα Υλικών (IFW) στη Δρέσδη (IFW) και η ομάδα του, σε συνεργασία με ερευνητές από το Πολυτεχνείο του Κέμνιτς (TU Chemnitz) και τα πανεπιστήμια του Τόκιο και της Οσάκα, ανέπτυξαν ένα ηλεκτρονικό «δέρμα» εξοπλισμένο με ένα σύστημα εντοπισμού μαγνητικών πεδίων το οποίο χαρίζει στον κάτοχό του την «έκτη αίσθηση» στατικών ή μεταβαλλόμενων μαγνητικών πεδίων.
Ο νέος υπέρλεπτος αισθητήρας από πολυμερές υλικό έχει πάχος μόλις δύο μικρόμετρα και βάρος τρία γραμμάρια ανά τετραγωνικό μέτρο. Είναι μάλιστα τόσο ελαφρύς ώστε μπορεί να «σταθεί» επάνω σε μια μπουρμπουλήθρα. Μπορεί ακόμα να τσαλακωθεί και να γίνει μπαλίτσα, χωρίς να θυσιάσει τις επιδόσεις του. Σαν ένα κοινό λάστιχο, ο υπεραισθητήρας μπορεί να τεντωθεί αγγίζοντας σε μήκος το 270% του αρχικού του μεγέθους χωρίς πρόβλημα για περισσότερες από 1.000 φορές.
«Αναπτύξαμε μια διαδραστική πλατφόρμα ανθρώπου-μηχανής μέσω ενός αισθητήρα που εφαρμόζεται στο δέρμα και θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ρομποτικά συστήματα, σε λειτουργικά ιατρικά εμφυτεύματα, ή ακόμα και ως “επίθεμα”» εξηγεί ο ερευνητής Μάικλ Μέλτσερ, μέλος της ομάδας του δρος Μάκαροφ.
«Οι υπέρλεπτοι αισθητήρες μαγνητικού πεδίου με πρωτόγνωρη μηχανική αντοχή, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αόρατα, “φορετά” βοηθήματα προσανατολισμού» προσθέτει από την πλευρά του ο καθηγητής Ολιβερ Τζ. Σμιτ, διευθυντής του Ινστιτούτου Διαδραστικών Νανοεπιστημών στο ΙFW.
