Ανθρωπιστική ρητορική, συντεχνιακή ιδιοτέλεια

Επειτα από πολύμηνη απραξία το υπουργείο Υγείας –ποιος ξέρει γιατί –πήρε μια σωστή απόφαση. Με νομοθετική ρύθμιση έδωσε δικαίωμα στις νοσηλεύτριες και στους νοσηλευτές να συνταγογραφούν ήπια αναλγητικά, αντιπυρετικά, αντιφλεγμονώδη και ευρείας χρήσεως υλικά (γάζες και επιδέσμους). Τι νομοθέτησε, δηλαδή; Επέτρεψε στους λειτουργούς αυτούς της Υγείας να δύνανται να εκτελούν αυτό που κάθε πολίτης της χώρας, ανεξάρτητα από την ιατρική παιδεία του, μπορεί να αγοράζει από τα περίπτερα ή τα φαρμακεία χωρίς ιατρική συνταγή.

Παρακαλώ να μην εκληφθεί το παρόν ως υποστηρικτικό κείμενο για την απελθούσα ηγεσία του υπουργείου Υγείας. Μακράν εμού κάθε πρόθεση για τέτοια ενέργεια.

Δυστυχώς η ρύθμιση αποσύρθηκε άμεσα μετά τη δυναμική αντίδραση των συνδικαλιστών γιατρών. Μιας συντεχνίας που φαίνεται ότι δεν θέλει να παραχωρήσει ούτε σπιθαμή από τα κεκτημένα. Για μία ακόμη φορά το δημόσιο συμφέρον υποχώρησε έναντι επί μέρους, συντεχνιακών συμφερόντων. Ο ορθολογισμός ηττήθηκε από τον συντεχνιακό προστατευτισμό.

Ας δούμε τα γεγονότα νηφάλια:

Πρώτον, οι νοσηλευτές είναι πτυχιούχοι ανωτάτων σχολών (ΑΕΙ και ΤΕΙ) της χώρας έχοντας εισαχθεί έπειτα από απαιτητικές εξετάσεις και έχοντας διδαχθεί Φαρμακολογία, Παθολογία και άλλα ιατρικά μαθήματα.

Δεύτερον, η γνώση και η εμπειρία των νοσηλευτών πλειστάκις συμβάλλει στην εκπαίδευση των φοιτητών της Ιατρικής και των εκπαιδευόμενων γιατρών.

Τρίτον, η εκπαίδευση, η εμπειρία και η υπευθυνότητα καθιστούν τους νοσηλευτές ισότιμους συνεργάτες των γιατρών και όχι προσωπικό υποδεέστερο σε ευθύνες. Αλήθεια, πόσες φορές νοσηλευτής ή νοσηλεύτρια δεν υπέδειξε στον θεράποντα ιατρό σημαντικό κλινικό εύρημα ή ότι η συνταγογράφησή του ήταν μη δόκιμη;

Τέταρτον, οι λειτουργοί Υγείας αποδίδουν όταν συνεργάζονται και η προσφορά τους εκτιμάται. Η λειτουργία των γιατρών και των νοσηλευτών είναι συμπληρωματική και στηρίζεται στην αμοιβαία εκτίμηση και αλληλοβοήθεια.

Πέμπτον, η διεθνής πρακτική στα καλύτερα υγειονομικά συστήματα του κόσμου δείχνει ότι το νοσηλευτικό προσωπικό προβαίνει σε πράξεις σαν αυτές που προνοούσε το αποσυρθέν νομοσχέδιο.

Γιατί λοιπόν αυτή η αντίδραση των συνδικαλιστών γιατρών; Οι σπαραξικάρδιες κραυγές ότι με τη νομοθετική αυτή ρύθμιση «κινδυνεύει η υγεία των ασθενών» ήταν κατ’ επίφαση ανθρωπιστικές διαμαρτυρίες προκειμένου να συγκαλυφθεί η επαγγελματική ιδιοτέλεια. Το αίτημά τους δεν στηρίζεται σε κάποια επιστημονική βάση ή διεθνώς επικρατούσα πρακτική. Για μία ακόμη φορά διαπιστώνεται ότι ο τεράστιος αριθμός των γιατρών στην Ελλάδα έχει οδηγήσει τον κλάδο σε αγωνιώδη ενασχόληση με νομικίστικες περιχαρακώσεις του επαγγέλματος, αναντίστοιχες με την ουσία της άσκησης της Ιατρικής.

Ολοι οι λειτουργοί Υγείας, είναι ο κύριος συντελεστής για την απόδοση άριστου ιατρικού έργου. Η ορθή αξιοποίησή τους είναι εκ των ων ουκ άνευ για να επιτευχθεί ένα επιτυχές αποτέλεσμα. Οι μεγάλες στρεβλώσεις που υπάρχουν, ποιοτικές και ποσοτικές, πρέπει με ένα μακροχρόνιο σχέδιο που θα ακολουθηθεί πιστά από όλους να διορθωθούν. Αποσπασματικές ενέργειες καθοδηγούμενες από συντεχνιακά συμφέροντα βλάπτουν το δημόσιο συμφέρον. Ο νέος υπουργός Υγείας ας τα έχει αυτά υπόψη.