Κάποτε ένας πολιτικός διεκδικούσε την αρχηγεία του κόμματός του. Στις διαπραγματεύσεις κάποιος άλλος, εξίσου φιλόδοξος, ζήτησε αντάλλαγμα: να προταθεί για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ήταν τόσο ακραίο το αίτημα ώστε ο συνομιλητής του να αφηγείται τη σκηνή γελώντας δυνατά. Ο πρώτος πέτυχε τον στόχο του. Πέρασε ο καιρός και θυμηθήκαμε την ιστορία με αφορμή τα διάφορα ονόματα που ακούγονται για πιθανούς υποψηφίους.
Ακούγεται λοιπόν το όνομα του Δημήτρη Αβραμόπουλου. Ο γενναιόδωρος, ο ανοιχτοχέρης. Για να καταλάβετε: όταν οι άλλοι υπουργοί έδιναν μια ασπιρίνη, εκείνος χάριζε πέντε. Δεν τα λέμε εμείς αυτά. Τα κατέγραψε ο ΟΟΣΑ. Όταν ανέλαβε το υπουργείο Υγείας το 2006, το κράτος έδινε για φάρμακα 4,8 δισ. ευρώ. Όταν έφυγε από το πόσο το ποσό είχε εκτιναχθεί στα 6,6 δις. ευρώ. Το ίδιο διάστημα οι δαπάνες των νοσοκομείων από τα 6,1 δισ. έφτασαν τα 8,5 δισ.. Εάν δηλαδή και άλλοι υπουργοί είχαν φερθεί ανάλογα η Ελλάδα δεν θα είχε επιστρέψει στη δραχμή αλλά στη λίρα του Μαλάουι.
Στο υπουργείο Άμυνας τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα καθώς οι παραγγελίες των εξοπλιστικών έχουν πίσω τους αμαρτωλές ιστορίες που ελέγχονται από τη δικαιοσύνη. Εντελώς ενδεικτικά να αναφέρουμε δυο από τις δαπάνες του υπουργείου επί των ημερών Αβραμόπουλου: Από την παραγγελία των είκοσι ελικοπτέρων ΝΗ90, παρελήφθησαν με πολύχρονη καθυστέρηση τα εννέα. Αντί να ενεργοποιηθεί κάποια ρήτρα εναντίον της εταιρείας, δόθηκαν 75,5 εκατομμύρια για την υποστήριξή τους. Την ίδια εποχή αγοράστηκαν προς 9,8 εκατομμύρια επιπλέον ρωσικά αντιαρματικά Kornet, στα οποία είχε αναφερθεί στην κατάθεσή του ο Καντάς, λέγοντας ότι πίσω από τις αγορές υπήρχαν μίζες.
Ας υποθέσουμε ότι ένας κακός άνθρωπος, ένας φθονερός δικαστικός, αρχίζει έρευνα για τις φαρμακευτικές δαπάνες ή αρχίζει και σκαλίζει περισσότερο τις υποθέσεις με Λιακουνάκους και λοιπούς εμπόρους όπλων. Τι γίνεται στην περίπτωση που ένας μάρτυρας, κακόπιστος φυσικά, αναφερθεί στο όνομα του Προέδρου της Δημοκρατίας; Το Σύνταγμα τα προβλέπει όλα:
«O Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ευθύνεται οπωσδήποτε για πράξεις που έχει ενεργήσει κατά την άσκηση των καθηκόντων του, παρά μόνο για έσχατη προδοσία ή παραβίαση, με πρόθεση, του Συντάγματος. Για πράξεις που δεν σχετίζονται με την άσκηση των καθηκόντων του η δίωξη αναστέλλεται εωσότου λήξει η προεδρική θητεία».
«H πρόταση για κατηγορία και παραπομπή του Προέδρου της Δημοκρατίας σε δίκη υποβάλλεται στη Bουλή υπογραμμένη από το ένα τρίτο τουλάχιστον των μελών της και γίνεται αποδεκτή με απόφαση που λαμβάνεται με πλειοψηφία των δύο τρίτων του συνόλου των μελών της».
Να επιστρέψουμε στους δυο πολιτικούς άνδρες. Ο ένας γελούσε, ο άλλος κανόνιζε μεθοδικά. Ακόμη δεν ξέρουμε ποιος θα γελάσει τελευταίος…
