Οι χθεσινές τελετές παράδοσης – παραλαβής των υπουργείων, ιδίως των βασικών και κρίσιμων από αυτά, κατέστησαν σαφές ότι η Ελλάδα δεν άλλαξε απλώς κυβέρνηση, αλλά πραγματικά αλλάζει και πολιτική. Στις σχετικές δηλώσεις των νέων επικεφαλής τους, ήταν ξεκάθαρες μια σειρά από θέσεις που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με τα όσα έχουν επιβληθεί στη χώρα.
Αυτό θα ήταν από μόνο του επαρκές για να θεωρηθεί από το Βερολίνο ότι σημαίνει μια ευθεία αμφισβήτηση της γερμανικής ηγεμονίας στην Ελλάδα με ότι κάτι τέτοιο μπορεί να σημαίνει για την αντίδραση της Γερμανίας.
Όμως η νέα κυβέρνηση, δεν έμεινε εκεί, αλλά πήγε ένα μεγάλο βήμα πιο πέρα: για να οχυρώσει τη νέα ελληνική στάση στην Ευρώπη, επιχειρεί και να προκαλέσει ευρύτερο ρήγμα στην πλήρη αυτή γερμανική ηγεμονία η οποία στήθηκε μέσα στα χρόνια της κρίσης και με αφορμή αυτήν.
Ετσι, η ιδέα ότι η Ελλάδα θα ανοίξει έναν άλλο δρόμο από αυτόν που έχει επιβληθεί, θα προκαλέσει μια ακόμα πιο έντονη και σκληρή αντίδραση του Βερολίνου, το οποίο, προς στιγμή τηρεί στάση αναμονής η οποία θα ήταν ολέθριο λάθος να συγχέεται με οπισθοχώρηση.
Μια σειρά από κυβερνήσεις δείχνουν σήμερα πολύ πιο ανεκτική στάση απέναντι σε αυτές τις ελληνικές θέσεις από ότι κανείς θα ανέμενε.
Όμως, είναι ακόμα πολύ νωρίς, ακριβώς επειδή η Γερμανία δεν έχει μιλήσει. Και θα μιλήσει σύντομα, το αργότερο στις 12 Φεβρουαρίου στην κορυφή – ίσως και νωρίτερα.
Η Ελλάδα πρέπει να είναι έτοιμη γι αυτή την αντίδραση που θα είναι μεγάλη, ενδεχομένως σεισμική.
Κάθε μέρα που περνάει πρέπει να ετοιμάζεται όλο και περισσότερο, καθώς, πιθανότητα να καταστούν όλα αυτά αποδεκτά από το Βερολίνο δεν υπάρχει.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει και να γίνουν.
