Ζητώντας εκδίκηση για την αποικιοκρατία

Το κύριο «εξαγώγιμο προϊόν» της Μέσης Ανατολής δεν είναι πλέον το πετρέλαιο αλλά αυτό που εμείς στη Δύση ονομάζουμε τρομοκρατία. Και το ενδιαφέρον είναι ότι αυτό το «προϊόν» εξάγεται και θα συνεχίσει να εξάγεται αποκλειστικά σχεδόν στην Ευρώπη, όχι επειδή αυτή βρίσκεται κοντά στο «προϊόν» αλλά για «λόγους ιστορικούς με άρωμα εκδίκησης» γράφει ο Κρίστοφερ Κάλντγουελ στο βιβλίο του «Reflections on the Revolution in Europe Immigration» το οποίο κυκλοφόρησε τελευταία στη Βρετανία.

Οι αναλυτές του βρετανικού ινστιτούτου Chatham υποστηρίζουν ότι τουλάχιστον ο ένας στους πέντε ευρω-μουσουλμάνους που βρίσκονται σήμερα στη Μέση Ανατολή στις τάξεις των τζιχαντιστών θα επιστρέψει στην Ευρώπη με «διαθέσεις εκδικητικές» (in revanchist mood). Θεωρούν αυτή την επιστροφή σχεδόν μονόδρομο και εξηγούν: η κρατική διάλυση στις χώρες της Μέσης Ανατολής –από Συρία/Ιράκ ως Γάζα/Υεμένη –δεν μπορεί να τους αφομοιώσει είτε να τους ελκύσει για μόνιμη παραμονή. Αλλωστε, σημειώνουν οι μελετητές του Chatham, η περιοχή έχει περιέλθει σε χαώδη κατάσταση και συνεχώς επιδεινώνεται λόγω της αβεβαιότητας που δημιουργεί στις φεουδαρχικές ηγεσίες των χωρών της περιοχής το πυρηνικό πρόβλημα του Ιράν, λόγω της πτώσης της τιμής του πετρελαίου, της επιβαρυμένης υγείας του υπέργηρου βασιλιά της Σαουδικής Αραβίας κ.τ.λ.

Υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη περί τα 20 εκατ. μουσουλμάνοι, από τους οποίους ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι τουλάχιστον 1,5 εκατ. πρέπει να καταχωρισθούν ως «φανατικοί» είτε ως «φιλικοί στον φανατισμό», δηλαδή κοντά στην ιδεολογία (;) και στη στρατηγική των τζιχαντιστών. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Αντονι Ντουόρκιν του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, σε αυτές τις κατηγορίες των ευρω-μουσουλμάνων ανήκουν οι τέσσερις στους πέντε νέους που «μετακινήθηκαν» την τριετία 2011-2014 από τη Δυτική Ευρώπη στις τζιχαντοκρατούμενες περιοχές του Ιράκ και της Συρίας.

Η μουσουλμανική νεολαία ίσως δεν το συνειδητοποιεί αλλά οι παλαιότερες γενιές, ανάμεσα στις οποίες είναι αυτές που σχεδιάζουν και θέτουν σε εφαρμογή τα σκληρά και απάνθρωπα μέτρα εν ονόματι του Μωάμεθ, βλέπουν τον εαυτό τους ως εκδικητές –«παίρνουν το αίμα τους πίσω» έγραψε ο «Monde» σε κύριο άρθρο του –για τα εγκλήματα των Ευρωπαίων (αποικιστών) εναντίον του μουσουλμανικού κόσμου. Ετσι εξηγείται, εν μέρει τουλάχιστον, ότι στόχοι των τζιχαντιστών ως τώρα είναι κυρίως Γάλλοι, Βρετανοί, Ισπανοί, απόγονοι των ομοεθνών αποικιστών, και όχι Αμερικανοί.

Ενας Γαλλοαφρικανός 18άρης που τον περασμένο Δεκέμβριο ετοιμαζόταν να περάσει στη Συρία και τον οποίο συνέλαβε στα σύνορα η τουρκική αστυνομία δήλωσε ότι εγκατέλειψε τη Γαλλία «του» και ήθελε να πολεμήσει με τους τζιχαντιστές του Ιράκ όταν διάβασε σε ένα περιοδικό του Αλγερίου για «τα απάνθρωπα εγκλήματα των στρατο-αποικιστών εναντίον της φυλής μας, εναντίον της πίστης μας στον Αλλάχ». Το πιο ανησυχητικό ίσως είναι αυτό που καταδείχθηκε στην εντυπωσιακή εκδήλωση της πορείας 1,5 εκατομμυρίου στο Παρίσι στη μνήμη των δημοσιογράφων του «Charlie Hebdo» με επικεφαλής τους ευρωπαίους ηγέτες. Από τη συμβολική αυτή κίνηση απουσίαζαν οι νεαρής ηλικίας γαλλομουσουλμάνοι και οι βορειοαφρικανοί εργαζόμενοι, ένα γεγονός το οποίο οι επίσημες γαλλικές πηγές φρόντισαν να μη γίνει πολύ γνωστό.

Το πρόβλημα –και οι επιπτώσεις του –είναι όμως γενικότερο. Οι πανεπιστημιακοί Εϊνταμ Κόοτζον Χαβίγε και Αμέλια Σεβαγέμ, οι οποίοι έκαναν έρευνα σε μουσουλμάνους κρατουμένους με την κατηγορία ή την υποψία του «τρομοκράτη» σε χώρες της Μέσης Ανατολής, υποστηρίζουν ότι σε ένα ποσοστό ως και 80% το κίνητρο της «αυτοστρατολόγησής» τους στις τάξεις των τζιχαντιστών ήταν «αποκλειστικά σχεδόν» η εκδίκηση. Γεγονός το οποίο δημιουργεί «θεμελιώδη δυσκολία» στις διωκτικές αρχές, δήλωσε ο γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ. Διότι, εξήγησε ο «Monde» την επομένη, «δεν μπορείς να απολογηθείς για πράξεις που έκαναν οι πρόγονοί σου με τρόπο πειστικό και αποτελεσματικό».